Αλεξαντρίν Λε Νορμάν ντ'Ετιόλ
| Αλεξαντρίν Λε Νορμάν ντ'Ετιόλ | |
|---|---|
,_playing_with_a_Goldfinch.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10 Αυγούστου 1744 Παρίσι |
| Θάνατος | 25 Ιουνίου 1754 Παρίσι |
| Αιτία θανάτου | περιτονίτιδα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Σαρλ-Γκιγιώμ Λε Νορμάν ντ'Ετιόλ[1] και Μαρκησία ντε Πομπαντούρ[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αλεξανδρίν Ζαν λε Νορμάν ντ’ Ετιόλ (Γαλλικά: Alexandrine-Jeanne Le Normant d'Étiolles) (10 Αυγούστου 1744 - 15 Ιουνίου 1754) ήταν η μοναχοκόρη της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, της διάσημης μαιτρέσας του Λουδοβίκου ΙΕ’.
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο βιολογικός της πατέρας ήταν ο Σαρλ-Γκιγιώμ Λε Νορμάν ντ'Ετιόλ, σύζυγος της μελλοντικής Μαρκησίας ντε Πομπαντούρ, η οποία δεν ήταν ακόμη ερωμένη του Λουδοβίκου ΙΕ’ κατά τη γέννηση της κόρης της. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Κάρολο Γουίλιαμ Λουί (1741–42), ο οποίος πέθανε νωρίς. Η Αλεξανδρίν πήρε το παρατσούκλι "Φανφάν" (σάλπισμα) από την οικογένειά της.[2][3] Είχε αναφερθεί ότι ήταν πολύ λεπτή, αλλά υγιής, κατά την διάρκεια της σύντομης ζωή της. [3]
Η μητέρα της έγινε ερωμένη του Βασιλιά το 1745. Ο Λουδοβίκος ΙΕ’ διοργάνωσε τον νόμιμο χωρισμό των γονιών της και έγινε ο ανεπίσημος πατέρας της για το υπόλοιπο της ζωής της.[4]
Η ζωή στο μοναστήρι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην ηλικία των έξι ετών, η «Φανφάν» στάλθηκε στο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου[5] στην οδό «Saint-Honoré» στο Παρίσι, ένα μοναστήρι για κορίτσια της αριστοκρατίας, το οποίο έγινε το σχολείο της. Σε ηλικία οκτώ ετών αρραβωνιάστηκε με τον Δούκα του Πιτσινί, γιο του Δούκα της Σούρν, με τη συμφωνία ότι θα τον παντρευόταν στην ηλικία των δώδεκα ετών. [6]
Ο Σαρλ-Γκιγιώμ Λε Νορμάν ντ'Ετιόλ, πατέρας της Μαρκησίας ντε Πομπαντούρ, είχε υπερβολική αδυναμία στην εγγονή του. Η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ σχολίασε σχετικά με αυτό: «Γιατί πρέπει πάντα οι παππούδες να κακομαθαίνουν τα εγγόνια τους;» [7], αναφερόμενη στην αγάπη του για την Αλεξανδρίν.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 4 Ιουνίου 1754, η Φανφάν αρρώστησε στο μοναστήρι και ο βιολογικός της πατέρας, ο Σαρλ-Γκιγιώμ Λε Νορμάν ντ'Ετιόλ έσπευσε στο πλευρό της. Εντούτοις, η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, που βρισκόταν στις Βερσαλλίες, δεν μπορούσε να πάει. Μόλις έμαθε για την ασθένειά της, ο Λουδοβίκος ΙΕ’ έστειλε δύο από τους γιατρούς του στο πλευρό της, αλλά το παιδί είχε ήδη πεθάνει από οξεία περιτονίτιδα όταν έφτασαν. Η Αλεξανδρίν κόντευε να γίνει τότε δέκα ετών. [8]
Ο παππούς της, Φρανσουά Πωλ Λε Νορμάν, πέθανε έντεκα ημέρες αργότερα, στις 25 Ιουνίου 1754, καταρρακωμένος από τον θάνατο της αγαπημένης του εγγονής.[9] Σύμφωνα με πληροφορίες, η μητέρα της δεν συνήλθε ποτέ, μετά από την απώλεια της κόρης και του πατέρα της μέσα σε λίγες ημέρες. [8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Amanda Foreman, Nancy Mitford (2001). Madame De Pompadour. σελ. 121. ISBN 9780940322653.
- ↑ 3,0 3,1 Madame De Pompadour: Mistress of France, Google books :Madame De Pompadour
- ↑ Letters to Fan-fan, a play by Deborah Davis, recounts Madame de Pompadour's relationship with Louis XV from the point of view of his wife, Marie Leszczyńska, and suggests that the Queen encouraged the relationship in order to diminish the hold his advisors had on the King - leading to a friendship between the two women.
- ↑ Lazare, Louis Clément (1844). Dictionnaire administratif et historique des rues de Paris et de ses monuments. σελ. 466 (in french).
- ↑ Catherine Temerson, Évelyne Lever (2003). Madame De Pompadour: A Life. St. Martin's Griffin. σελ. 164. ISBN 978-0312310509.
- ↑ Algrant, Christine Pevitt (2003). Madame De Pompadour: Mistress of France. Grove Press. σελ. 144. ISBN 978-0802140357.
- ↑ 8,0 8,1 Algrant. p. 163.
- ↑ Algrant, Christine Pevitt (2003). Madame De Pompadour: Mistress of France. Grove Press. σελ. 163. ISBN 978-0802140357.