Αερόλυση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η αερόλυση είναι η διαδικασία ή η ενέργεια μετατροπής κάποιας φυσικής ουσίας σε μορφή σωματιδίων, μικρών και ελαφρών ώστε να μεταφέρονται στον αέρα, δηλαδή όπως το αερόλυμα. Η αερόλυση αναφέρεται σε μία διαδικασία σκόπιμης οξειδωτικής μετατροπής και εναιώρησης σωματιδίων ή μιας σύστασης σε ένα κινούμενο ρεύμα αέρα με σκοπό την παράδοση των οξειδωμένων σωματιδίων ή σύνθεσης σε μία συγκεκριμένη θέση.[1]

Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά στην ιατρική για να αναφερθεί συγκεκριμένα στην παραγωγή αερομεταφερόμενων σωματιδίων (π.χ. μικροσκοπικά σταγονίδια υγρού) που περιέχουν μολυσματικό ιό ή βακτήρια. Ο μολυσματικός οργανισμός λέγεται ότι αερολύεται. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ένα μολυσμένο άτομο βήχει,[2] φτερνίζεται,[3] εκπνέει[4] ή κάνει εμετό,[5] αλλά μπορεί επίσης να προκύψει από το τράβηγμα του καζανακίου τουαλέτας[6] ή τη διαταραχή ξηρών μολυσμένων περιττωμάτων.[7]

Η θεραπεία ορισμένων αναπνευστικών ασθενειών βασίζεται στην αερόλυση ενός υγρού φαρμάκου χρησιμοποιώντας έναν εισπνευστήρα, όπου στη συνέχεια γίνεται εισπνοή για άμεση μεταφορά στους πνεύμονες.

Στο πλαίσιο των χημικών και βιολογικών όπλων, η αερόλυση είναι ένα μέσο διασποράς ενός χημικού ή βιολογικού παράγοντα σε μια επίθεση. Δείτε για παράδειγμα «Αλλαντική τοξίνη ως βιολογικό όπλο».[8]

Αερόλυση και σκόνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σκόνισμα ορίζεται ως η τάση ενός υλικού σκόνης να δημιουργεί αερομεταφερόμενα σωματίδια υπό δεδομένη εξωτερική εισροή ενέργειας. Αυτή η ιδιότητα των κονιοποιημένων υλικών έχει στενή σχέση με τις διαδικασίες αερολύματος σε σκόνη. Έχει επίσης ενδείξεις σχετικά με το επίπεδο έκθεσης του ανθρώπου και τους συναφείς κινδύνους για την υγεία στους χώρους εργασίας. Τα σκονισμένα υλικά τείνουν να παράγουν αερολύματα με υψηλές συγκεντρώσεις, γεγονός που δημιουργεί υψηλότερους κινδύνους έκθεσης για τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε άμεση επαφή μαζί τους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας βιομηχανικής παραγωγής και χειρισμού. Εργαστηριακές προσομοιώσεις έχουν καθιερωθεί για να δοκιμάσουν τη συμπεριφορά αερολύματος και το επίπεδο σκονίσματος,[9] προκειμένου να προβλέψουν τις ιδιότητες αερολύματος που συναντώνται σε πραγματικές καταστάσεις.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Kelly K. Houston Inventions, Patents and Patent Applications - Justia Patents Search». patents.justia.com. 
  2. Τανγκ, Τζ. Γ.; Σέτλς, Γ. Σ. (2008). «Coughing and Aerosols». New England Journal of Medicine 359 (15): e19. doi:10.1056/NEJMicm072576. PMID 18843121. 
  3. «Microbe-laden aerosols» (PDF 217 KB). Microbiology Today (Νοέμβριος 2005). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-10-14. https://web.archive.org/web/20071014074854/http://www.sgm.ac.uk/pubs/micro_today/pdf/110503.pdf. 
  4. Τζόνσον, Γ. Ρ.; Μοράφκσα, Λ. (2009). «The Mechanism of Breath Aerosol Formation». Journal of Aerosol Medicine and Pulmonary Drug Delivery 22 (3): 229–237. doi:10.1089/jamp.2008.0720. PMID 19415984. 
  5. «Norovirus, Clinical Overview». Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC). 21 Δεκεμβρίου 2018. 
  6. Μπεστ, E. Λ.; Σάντοε, Τζ. A. T.; Γουίλκοξ, M. Χ. (2012). «Potential for aerosolization of Clostridium difficile after flushing toilets: The role of toilet lids in reducing environmental contamination risk». Journal of Hospital Infection 80 (1): 1–5. doi:10.1016/j.jhin.2011.08.010. PMID 22137761. 
  7. «Hantavirus Pulmonary Syndrome (HPS): What You Need To Know» (PDF 1.4 MB). CDC. 12 Φεβρουαρίου 2018. 
  8. «Botulinum Toxin as a Biological Weapon». Κέντρο Έρευνας και Πολιτικής Λοιμωδών Νόσων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020. 
  9. Ντινγκ, Γιαόμπο; Στάλμεκε, Μπούρκχαρντ; Χιμένεθ, Αραθέλι Σάντσεθ; Τούινμαν, Ίλσε Λ.; Καμίνσκι, Χάινζ; Κόλμπους, Τόμας A. Τζ.; Φαν Τόνγκερεν, Μάρτι; Ρίνταϊκερ, Μάικλ (2015). «Dustiness and Deagglomeration Testing: Interlaboratory Comparison of Systems for Nanoparticle Powders». Aerosol Science and Technology 49 (12): 1222–1231. doi:10.1080/02786826.2015.1114999. https://serval.unil.ch/notice/serval:BIB_CF268F729869.