Αδαρνάσης Β΄ του Τάο-Κλαρτζέτι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αδαρνάσης Β΄ του Τάο-Κλαρτζέτι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
ადარნასე (Γεωργιανά)
Θάνατος870
ΘρησκείαΓεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΓεώργιος Α΄ του Τάο
Ασότ ο Όμορφος
Σουμπάτ Α΄ του Κλαρτζέτι
d:Q38215164
ΓονείςΑσότ Α΄ της Ιβηρίας

Ο Αδαρνάσης Β΄ μερικές φορές γνωστός ως Αδαρνάσης Α΄,[1] γεωργιανά: ადარნასე Αdarnase II (άκμασε το διάστημα 830-670) από τον Οίκο των Βαγρατιδών-Ιβηρίας ήταν πρίγκιπας της Ιβηρίας και συγκυβερνήτης του Tάο-Κλαρτζέτι με τους αδελφούς του Bαγράτ Α΄ της Ιβηρίας και Γκουάραμ Μαμπάλι, με τον τίτλο του δούκα των δουκών (eristavt-eristavi) το διάστημα 830 - π. 870.

Το όνομα Αδαρνάσης προέρχεται από το Μεσο-περσικό Ādurnarsēh, με το δεύτερο συστατικό της λέξης (Nase) να είναι η Γεωργιανή εκδοχή του Μεσο-περσικού ονόματος Narseh, το οποίο τελικά προέρχεται από το Aβεστικό nairyō.saŋya. Το Μεσο-περσικό όνομα Narseh υπάρχει και στα Γεωργιανά ως Nerse.[2] Το όνομα Ādurnarsēh εμφανίζεται στην Αρμενική γλώσσα ως Atrnerseh.[3]

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Aσότ Α΄ πρίγκιπα της Ιβηρίας και κληρονόμησε όλα τα εδάφη δυτικά στην οροσειρά Aρσιάνι με εξαίρεση το Σαβσέτι και το Κάτω Τάο (τώρα στην Τουρκία).[4]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε τη Μπεβρέλι, κόρη του Bαγράτ Α΄, βασιλιά τωης Aβασγίας (Αμπχαζίας). Κάποια στιγμή η Μπεβρέλι εξαναγκάστηκε από τον Aδαρνάση Β΄ να αποσυρθεί σε ένα μοναστήρι, όπου έζησε και απεβίωσε ως Αναστασία. Μετά το τέλος του Aδαρνάση Β΄ περί το 870, οι κτήσεις του μοιράστηκαν εξίσου μεταξύ των γιων του: ο Γεώργιος Α΄ απέκτησε το Τάο, ενώ ο Σουμπάτ Α΄ έλαβε το Κλαρτζέτι. Ο δεύτερος γιος του Αδαρνάσης Β΄, ο Aσότ ο Όμοφος απεβίωσε το 867. Αυτό πρέπει να συνέβη κατά τη διάρκεια της ζωής του Aδαρνάση Β΄, καθώς ο Aσότ δεν περιλαμβάνεται στους κληρονόμους του.[5]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. The numbering of successive rulers in the early Bagratid period is very confused in that it moves between the different branches of the family.
  2. Chkeidze, Thea (2001). «GEORGIA v. LINGUISTIC CONTACTS WITH IRANIAN LANGUAGES». Encyclopaedia Iranica, Vol. X, Fasc. 5, σσ. 486–490. https://iranicaonline.org/articles/georgia-v-. 
  3. Rapp, Stephen H., Jr (2014). The Sasanian World through Georgian Eyes: Caucasia and the Iranian Commonwealth in Late Antique Georgian Literature. Routledge. σελ. 335. ISBN 978-1472425522. 
  4. Ronald G. Suny (1994). The making of the Georgian nation. Indiana University Press. σελ. 30. ISBN 978-0-253-20915-3. 
  5. Cyril Toumanoff (1967). Studies in Christian Caucasian History. Georgetown University Press. σελ. 453.