Αγρίκιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγρίκιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση260
Θάνατος13  Ιανουαρίου 332
Τριρ
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Eορτασμός αγίου13 Ιανουαρίου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαεπίσκοπος
ancient Bishop of Trier[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αγρίκιος (λατ. Agricius, περ. 260 – περ. 335 μ.Χ.), σπανιότερα αναφερόμενος ως «Αγρίτιος» (Agritius), ήταν ο πρώτος ιστορικώς καταγεγραμμένος επίσκοπος Τρεβήρων, δηλαδή της πόλεως Τριρ της σημερινής Γερμανίας, που υπήρξε μία από τις πρώτες χριστιανικές επισκοπές που ιδρύθηκαν έξω από την περιοχή της Μεσογείου.

Η ίδρυση της επισκοπής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αναδιοργάνωση της διοικητικής διαιρέσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Διοκλητιανό, η Augusta Treverorum, η σημερινή Τριρ, έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας της Βελγικής Γαλατίας, σύντομα η σημαντικότερη πόλη της Γαλατίας και συχνά τόπος διαμονής των Αυτοκρατόρων. Υπήρχαν Χριστιανοί στον πληθυσμό της ήδη από τον 2ο αιώνα και μάλλον η επισκοπή της ιδρύθηκε πριν το 300 μ.Χ., ως η αρχαιότερη επισκοπική έδρα στη Γερμανία. Ο πρώτος τεκμηριωμένος επίσκοπός της υπήρξε ο Αγρίκιος, καθώς αναφέρεται ότι έλαβε μέρος ως τέτοιος στη Σύνοδο της Αρελάτης[2] του 314.

Βιογραφικά στοιχεία και παραδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελάχιστα άλλα είναι γνωστά για τον βίο του Αγρικίου. Υπάρχουν κάποιες ιστορίες για αυτόν, αλλά βασίζονται εν μέρει στο αναξιόπιστο έργο Vita Helenae, που γράφηκε αιώνες αργότερα, περί το 850.

Ο Αγρίκιος γεννήθηκε στη Συρία[3] περί το έτος 260 μ.Χ.[4].

Σύμφωνα με μια παράδοση του 11ου αιώνα ήταν ιερέας στην Αντιόχεια και μετατέθηκε στην έδρα των Τρεβήρων από τον Πάπα Σίλβεστρο Α΄ μετά από αίτημα της αυτοκράτειρας Αγίας Ελένης. Στη Σύνοδο της Αρελάτης το 314 υπέγραψε την τελική πράξη αμέσως μετά τον επίσκοπο Αρελάτης, κάτι που υποδεικνύει ότι, τουλάχιστον τον 4ο αιώνα, οι Τρέβηροι διεκδικούσαν τα πρωτεία της Γαλατίας και της Γερμανίας, μια διεκδίκηση που ενίσχυσε ο εκ των διαδόχων του Άγιος Μαξιμίνος.[5] Αυτή η παράδοση φαίνεται να αναπτύχθηκε προκειμένου να προαχθούν τα πρωτεία των Τρεβήρων έναντι άλλων επισκοπικών εδρών της Γαλατίας και της Γερμανίας.[6] Αναφέρει ακόμη ότι «ο Άγιος Αγρίτιος εργάσθηκε με ζήλο και επιτυχία κατά τη διάρκεια μιας εικοσαετίας στον εκχριστιανισμό της Γαλατίας και της δυτικής Γερμανίας».[3] Ειδικότερα μάλιστα επανέφερε στον Χριστιανισμό τους κατοίκους της περιοχής του, οι οποίοι είχαν ξαναγίνει ειδωλολάτρες.[7].

Η μεσαιωνική παράδοση τοποθετεί στα έτη του Αγρικίου την ανέγερση του πρώτου Καθεδρικού Ναού της Τριρ, που λέγεται ότι κτίσθηκε πάνω στο ανάκτορο της αυτοκράτειρας Αγίας Ελένης, η οποία το έδωσε για τον σκοπό αυτό.[4] Κατόπιν ο Αγρίκιος ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση σημαντικών ιερών κειμηλίων και λειψάνων: Ο Heiliger Rock που φυλάσσεται σήμερα στην Τριρ λέγεται ότι υπήρξε ο «άρραφος χιτών» τον οποίο φορούσε ο Ιησούς Χριστός προ της σταυρώσεώς του και κατά το Ευαγγέλιο παίχθηκε στα ζάρια από τους Ρωμαίους στρατιώτες. Τμήμα αυτού του Χιτώνα λέγεται ότι ανευρέθηκε από την Αγία Ελένη και εκείνη τον παρέδωσε στον Αγρίκιο.[8] Και τα άλλα ονομαστά χριστιανικά κειμήλια της πόλεως λέγεται ότι μεταφέρθηκαν εκεί επί Αγρικίου[5]: ένα καρφί από τον Τίμιο Σταυρό, ένα μαχαίρι από τον Μυστικό Δείπνο, το λείψανο του Αγίου Αποστόλου Ματθία, και μέρος των λειψάνων του Αγίου Λαζάρου και της αδελφής του Μάρθας.

Ο Άγιος Αθανάσιος, που πήγε στην Τριρ σε μία από τις εξορίες του το 335 ή το 336, κάνει λόγο για τον μεγάλο αριθμό πιστών που βρήκε εκεί και τον αριθμό των ναών που βρίσκονταν στο στάδιο της κατασκευής.

Ο Αγρίκιος ανακηρύχθηκε άγιος από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και η μνήμη του τιμάται στις 13 Ιανουαρίου.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 1 (1972), σελ. 705
  • Grey, Francis William: το λήμμα «St. Agricius» στην The Catholic Encyclopedia, επιμέλεια Charles Herbermann, τόμ. 1, Robert Appleton Company, Νέα Υόρκη 1907