Αίθουσα του Σφαιριστηρίου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Γενικά ως αίθουσα σφαιριστηρίου χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε αίθουσα που χρησιμοποιείται για άθληση, ή ψυχαγωγία με ρίψη σφαίρας ή σφαιρών (μπάλες), διαθέτοντας έτσι κατάλληλο εξοπλισμό όπως τέτοιες είναι οι αίθουσες μπιλιάρδων, αντισφαίρισης, σκοποβολής με μπάλες κ.ά.. Ειδικότερα όμως με την ονομασία αίθουσα του σφαιριστηρίου φέρεται μια ιστορική τέτοια αίθουσα που βρίσκεται στις Βερσαλίες, κοντά στο Παρίσι, έχοντας διαμορφωθεί σήμερα σε μουσείο της περιόδου της Γαλλικής Επανάστασης.
Σφαιριστήριο των Βερσαλλιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αίθουσα αυτή, αυτόνομου κτιρίου, βρίσκεται στον ομώνυμο δρόμο (Οδός Σφαιριστηρίου) στη συνοικία του Αγίου Λουδοβίκου των Βερσαλλιών στην περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς. Πρόκειται για την αίθουσα εκείνη όπου οι βουλευτές της Τρίτης Τάξεως στις 20 Ιουνίου του 1789 έδωσαν τον ομώνυμο υποσχετικό όρκο του Σφαιριστηρίου.
Η αίθουσα αυτή καλύπτει όλο τον εσωτερικό χώρο αυτόνομου κτιρίου διαστάσεων περίπου 30μ. μήκους, 10μ. πλάτους και 12μ. ύψους, φέροντας ξύλινη κεραμοσκεπή. Οικοδομήθηκε το 1686 επί βασιλείας Λουδοβίκου ΙΔ΄ από τον αρχιτέκτονα Νικολά Κρετέ για εξυπηρέτηση αναγκών άθλησης και διασκέδασης σε ένα είδος πρώιμης μορφής τένις, που υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των τότε ευγενών. Για τις ανάγκες του παιχνιδιού αυτού τα παράθυρα της αίθουσας φέρονται περιμετρικά παρά τη στέγη, ενώ η αίθουσα ήταν βαμμένη μαύρη προκειμένου το μπαλάκι να είναι περισσότερο ευδιάκριτο, η δε οροφή της σε χρώμα μπλε έφερε διάσπαρτους χρυσούς κρίνους.
Το κτίριο αυτό μετά τα χρόνια της Επανάστασης δεν φέρεται να χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα, μέχρι την ανακήρυξη της Δεύτερης Δημοκρατίας, (25 Φεβρουαρίου του 1848) , όταν στις 14 Μαρτίου του 1848 πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο πολιτικό συμπόσιο. Από τότε σχεδόν εγκαταλείφθηκε τελείως.
Μουσειακός χώρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πλησιάζοντας ο εορτασμός της εκατονταετηρίδας από την Γαλλική Επανάσταση αποφασίσθηκε η αίθουσα του Σφαιριστηρίου ν' αποτελέσει μνημείο πολιτικής κληρονομιάς της επίμαχης περιόδου διαμορφώνοντας το χώρο της σε μουσείο. Την αποκατάσταση και την αναμόρφωση αυτής ανέλαβε το 1879 ο Ουΐλιαμ Εντμόντ αρχιτέκτονας των Βερσαλλιών και του Τριανόν, εγείροντας περί το μέσον και επί της δεξιάς πλευράς μνημειακό πρόστυλο δωρικού ρυθμού με αέτωμα που επιστέφει ένας επιχρυσωμένος ορειχάλκινος γαλατικός κόκορας. Προ του μνημείου και επί μαρμάρινου βάθρου τοποθετήθηκε ο ανδριάντας του Ζαν Συλβαίν Μπαγύ, δημάρχου του Παρισιού και προέδρου της Τρίτης Τάξης το 1789 ενώ ο χώρος συμπληρώθηκε περιμετρικά με τις προτομές των σημαντικότερων προσώπων που είχαν λάβει μέρος στην ορκωμοσία του σφαιριστηρίου.
Τέλος, στο βάθος της αίθουσας και στον υπερκείμενο χώρο δεσπόζει ο σχετικός με την ιστορική ορκωμοσία πίνακας του Νταβίντ σε μονόχρωμη γιγαντοαναπαραγωγή. Τα δε εγκαίνια του μουσείου έγιναν τελικά στις 20 Ιουνίου του 1883 από τον τότε Πρόεδρο Βαλντέκ Ρουσσώ.
Το 1988, με την ευκαιρία των εορτασμών της διακοσαετίας της επανάστασης του 1789, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν επέλεξε την αίθουσα αυτή προκειμένου να τιμήσει την μνήμη του Μπαγύ και το πνεύμα του 1789.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Salle du jeu de paume de Versailles στο Wikimedia Commons
