Ότο Φριτς Μάγιερχοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ότο Φριτς Μάγιερχοφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Otto Fritz Meyerhof (Γερμανικά)
Γέννηση12  Απριλίου 1884[1][2][3]
Αννόβερο[4][5]
Θάνατος6  Οκτωβρίου 1951[1][6][2]
Φιλαδέλφεια[7][8]
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου[9]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[9]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Στρασβούργου
Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ[10]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβιοχημικός
ψυχίατρος
διδάσκων πανεπιστημίου
φυσιολόγος[11]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Κιέλου
Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης
Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια[12]
Οικογένεια
ΤέκναWalter Meyerhof[13]
George Geoffrey Meyerhof[13]
ΓονείςFelix Meyerhof και Bettina Meyerhof
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθηγητής πανεπιστημίου
Βραβεύσειςβραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (1922)[14][15]
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (17  Ιουνίου 1937)[16]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ότο Φριτς Μάγιερχοφ (γερμανικά: Otto Fritz Meyerhof) (12 Απριλίου 1884 – 6 Οκτωβρίου 1951) ήταν Γερμανός ιατρός και βιοχημικός, ο οποίος κέρδισε το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1922.[17][18]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ότο Φριτς Μάγιερχοφ γεννήθηκε στο Αννόβερο[19] και ήταν γιος πλούσιων Εβραίων γονέων. Το 1888, η οικογένειά του μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου ο Ότο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας και όπου ξεκίνησε τις σπουδές του στην ιατρική. Συνέχισε αυτές τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, από όπου αποφοίτησε το 1909, με μία εργασία με τίτλο «Συμβολές στην Ψυχολογική Θεωρία της Ψυχικής Ασθένειας».

Στη Χαϊδελβέργη γνώρισε την Χέντβιγκ Σάλενμπεργκ. Παντρεύτηκαν το 1914 και απέκτησαν μαζί τρία παιδιά: μια κόρη, την Μπετίνα, και δύο γιους, τον Γκότφριντ (ο οποίος μετά τη μετανάστευση χρησιμοποίησε το αγγλοποιημένο όνομα Τζέφρι) και τον Βάλτερ.

Το 1912, ο Μάγιερχοφ μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου, όπου έλαβε θέση καθηγητή το 1918. Το 1922, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ιατρικής, μαζί με τον Άρτσιμπαλντ Χιλ, για την εργασία του στον μεταβολισμό των μυών, συμπεριλαμβανομένης της γλυκόλυσης.[20] Το 1929, έγινε ένας από τους διευθυντές του Ινστιτούτου Ιατρικής Έρευνας «Κάιζερ Βίλχελμ» στη Χαϊδελβέργη, θέση που κράτησε μέχρι το 1938, όταν οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από θέσεις διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο.

Για να ξεφύγει από την αυξανόμενη καταπίεση των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς, το 1938 ο Μάγιερχοφ μετανάστευσε με την οικογένειά του στο Παρίσι.[21] Μετά την πτώση της Γαλλίας το 1940, κατέφυγαν στη Μασσαλία. Με τη βοήθεια της Επιτροπής Διάσωσης Έκτακτης Ανάγκης, έφυγαν από τη χώρα με πλοίο στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνο το έτος. Ο Μάγιερχοφ διορίστηκε ως προσκεκλημένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στη Φιλαδέλφεια.

Ο Μάγιερχοφ πέθανε στη Φιλαδέλφεια σε ηλικία 67 ετών.[22] Εκτός από τη λήψη του Βραβείου Νόμπελ, αναγνωρίστηκε για τη συνεισφορά του στη μελέτη της γλυκόλυσης, με την ονομασία της κοινής σειράς αντιδράσεων για την μεταβολική οδό στα ευκαρυωτικά κύτταρα ως Μεταβολική Οδός Έμπντεν–Μάγιερχοφ–Πάρνας.[23]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Otto-Meyerhof. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w66m47t2. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Мейергоф Отто» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  9. 9,0 9,1 www.klinikum.uni-heidelberg.de/interdisziplinaere-zentren/otto-meyerhof-zentrum/otto-meyerhof-zentrum/ueber-uns/biografie-otto-meyerhof. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2020.
  10. Ανακτήθηκε στις 1  Ιουνίου 2022.
  11. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  12. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  13. 13,0 13,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2020.
  14. «The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1922». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2020.
  15. «Table showing prize amounts». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2020.
  16. «List of Royal Society Fellows 1660-2007». Complete List of Royal Society Fellows 1660-2007. Βασιλική Εταιρεία. σελ. 244.
  17. Anon (1951). «Obituary: Otto Fritz Meyerhof». The Lancet 258 (6687): 790–792. doi:10.1016/S0140-6736(51)91682-0. PMID 14874513. 
  18. «The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1922». Βραβείο Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2011. Otto Fritz Meyerhof was born on April 12, 1884, in Hannover. He was the son of Felix Meyerhof, a merchant of that city and his wife Bettina May. Soon after his birth his family moved to Berlin, where he went to the Wilhelms Gymnasium (classical secondary school). Leaving school at the age of 14, he was attacked, at the age of 16, by kidney trouble and had to spend a long time in bed. During this period of enforced inactivity he was much influenced by his mother's constant companionship. He read much, wrote poetry, and went through a period of much artistic and mental development. After he had matriculated, he studied medicine at Freiburg, Berlin, Strasbourg, and Heidelberg. 
  19. «Uni Kiel – Otto Fritz Meyerhof». Uni-kiel.de. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2017. 
  20. Kresge, N.; Simoni, R. D.; Hill, R. L. (2005). «Otto Fritz Meyerhof and the elucidation of the glycolytic pathway». The Journal of Biological Chemistry 280 (4): e3. doi:10.1016/S0021-9258(20)76366-0. PMID 15665335. 
  21. Jean-Marc Chouraqui, Gilles Dorival, Colette Zytnicki, Enjeux d'Histoire, Jeux de Mémoire: les Usages du Passé Juif, Maisonneuve & Larose, 2006, p. 548
  22. «Dr. Meyerhof, Winner Of 1923 Nobel Prize». The New York Times. 8 October 1951. https://www.nytimes.com/1951/10/08/archives/dr-meyerhof-winner-of-1923-nobel-prize.html. Ανακτήθηκε στις 11 January 2011. «Dr. Otto Meyerhof, co-winner of the 1923 Nobel Prize in Medicine, who had been a research professor in physiological chemistry at the University of Pennsylvania since coming to the United States from ...» 
  23. Barnett JA (Apr 2003). «A history of research on yeasts 5: the fermentation pathway». Yeast 20 (6): 509–43. doi:10.1002/yea.986. PMID 12722184. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]