Ίσκρα
 | |
| Τύπος | περιοδική έκδοση |
|---|---|
| Ιδρυτής | Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν |
| Ίδρυση | 1900 |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Διακοπή έκδοσης | 1905 |
| δεδομένα | |
Η Ίσκρα (Ρωσικά: И́скра, Σπίθα) ήταν η πολιτική εφημερίδα των Ρώσων σοσιαλιστών φυγάδων,[1] που καθιερώθηκε σαν το επίσημο όργανο του Ρωσικού Σοσιαλ-Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (ΡΣΔΕΚ). Αρχικά, την διηύθυνε ο Βλαντιμίρ Λένιν, μετακινούμενη όπου μετακινούταν αυτός.
Ακόμη στην εξορία ο Β.Ι. Λένιν είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία μαρξιστικού κόμματος θα παίξει μια πανρωσική πολιτική εφημερίδα. Ο Λένιν το 1900, μόλις τελείωσε η εξορία του, καταπιάστηκε δραστήρια με την οργάνωση της εφημερίδας. Γύρισε μια σειρά πόλεις και συνομίλησε με πολλούς σοσιαλδημοκράτες, προσελκύοντας και συσπειρώνοντας οπαδούς για τη μελλοντική εφημερίδα. Ο Λένιν αφού προετοίμασε το έδαφος στη Ρωσία έφυγε στο εξωτερικό για να οργανώσει εκεί την έκδοση της εφημερίδας.[2]
Μέλη της σύνταξής της ήταν οι εκπρόσωποι των σοσιαλδημοκρατικών οργανώσεων της Ρωσίας: Λένιν, Μάρτοφ, Πότρεσοφ, και τα μέλη της ομάδας “Απελευθέρωση της Εργασίας”: Πλεχάνοφ, Αξελρόντ και Ζασούλιτς. Πραγματικός εμπνευστής, οργανωτής και καθοδηγητής της Ίσκρα ήταν ο Λένιν.[2]
Η πρώτη έκδοση έγινε στην Λειψία,[3] της Γερμανίας, την 1η Δεκεμβρίου 1900.[4] Στο κύριο άρθρο του πρώτου φύλλου της Ίσκρα, Επιτακτικά καθήκοντα του κινήματός μας, που το έγραψε ο Β.Ι. Λένιν, καθοριζόταν σαν κύριο καθήκον της εφημερίδας η δημιουργία μαρξιστικού κόμματος στη Ρωσία.[2] Άλλες εκδόσεις έγιναν στο Μόναχο (1900 – 1902) και στη Γενεύη από το 1903. Όταν ο Λένιν ήταν στο Λονδίνο (1902 – 1903) η εφημερίδα ετοιμαζόταν σε ένα μικρό γραφείο στο 37a Clerkenwell Green, EC1,[5] με τον Χένρι Κουέλτς να προετοιμάζει τις αναγκαίες εκτυπωτικές εργασίες.[6]
Το 1903, μετά την διάσπαση του ΡΣΔΕΚ, ο Λένιν έφυγε (αφού η αρχική του πρόταση να μειωθεί η συντακτική επιτροπή σε τρεις – τον ίδιο, τον Γιούλι Μάρτοφ και τον Γκεόργκι Πλεχάνοφ – βρήκε σφοδρή αντίθεση),[7] η εφημερίδα ήρθε υπό τον έλεγχο των Μενσεβίκων και την εξέδιδε ο Πλεχάνοφ μέχρι το 1905. Η μέση κυκλοφορία ήταν 8.000.
Το επίγραμμα της Ίσκρα ήταν "Из искры возгорится пламя" (Ιζ ίσκρι βαζγκορίτσια πλαμιά, σε ελεύθερη απόδοση Από τη σπίθα να ανάψει η φλόγα) – ένας στίχος από την απάντηση που ο Αλεξάντερ Οντοέφσκι έγραψε σε ένα ποίημα του Αλεξάντερ Πούσκιν, που απευθύνεται στους φυλακισμένους στη Σιβηρία αντι-τσαρικούς Δεκεμβριστές.
Κάποιοι από το προσωπικό αργότερα συμμετείχαν στην Επανάσταση των Μπολσεβίκων τον Οκτώβριο του 1917.
Αρχικά μέλη του προσωπικού ήταν:
- Βλαντιμίρ Λένιν (Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ)
- Ντμίτρι Ίλιτς Ουλιάνοφ, ο μικρότερος αδελφός του
- Γκεόργκι Πλεχάνοφ
- Βέρα Ζασούλιτς
- Πάβελ Αξελρόντ (Pinchas Borutsch)
- Γιούλι Μάρτοφ (Ilija Cederbaum)
- Αλεξάντρ Πότρεσοφ
Και αργότερα:
- Λέον Τρότσκι (Lev Davidovich Bronstein)
Εκτύπωση: Μπλούμενφελντ.
Ένας από τους ανθρώπους που χρηματοδότησαν οικονομικά την εφημερίδα ήταν ο Σάββα Μοροζόφ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Τέτοια εφημερίδα έγινε η Ίσκρα: η πρώτη παράνομη πανρωσική πολιτική εφημερίδα των επαναστατών μαρξιστών. Ιστορία του ΚΚΣΕ, 4η έκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1976, σελ. 49.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ιστορία του ΚΚΣΕ, 4η έκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1976, σελ. 49.
- ↑ Helen Rappaport (2012). Conspirator: Lenin in Exile. New York. ISBN 978-0-465-02859-7.
- ↑ Το Δεκέμβρη του 1900 βγήκε το πρώτο φύλλο της Ίσκρα. Ιστορία του ΚΚΣΕ, 4η έκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1976, σελ. 49.
- ↑ Glancey, Jonathan. G2: Architecture, The Guardian, 21 June 2004
- ↑ John Saville, "Quelch, Henry [Harry] (1858–1913)", rev. Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
- ↑ The Prophet Armed Isaac Deutscher (1957)
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Allan K. Wildman (Sep., 1964). «Lenin's Battle with Kustarnichestvo: The Iskra Organization in Russia». Slavic Review 23 (3): 479-503. doi:. http://www.jstor.org/stable/2492685?seq=1#page_scan_tab_contents.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |