Άντονι Μπρεντάνο
| Άντονι Μπρεντάνο | |
|---|---|
 Η Μπρεντάνο (πορτρέτο του Γιόζεφ Καρλ Στίλερ), 1808. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antonie Brentano (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 28 Μαΐου 1780[1][2][3] Βιέννη[4][3] |
| Θάνατος | 12 Μαΐου 1869[1][2] Φραγκφούρτη[5] |
| Τόπος ταφής | κεντρικό νεκροταφείο της Φρανκφούρτης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Αυστριακή Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλάνθρωπος συλλέκτρια τέχνης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φραντς Ντομίνικους Μπρεντάνο[3] |
| Γονείς | Γιόχαν Μέλσιορ φον Μπίρκενστοκ[3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Άντονι Μπρεντάνο (γερμανικά: Antonie Brentano, 28 Μαΐου 1780 - 12 Μαΐου 1869) ήταν Αυστριακή φιλάνθρωπος, συλλέκτης τέχνης, πατρόνα καλλιτεχνών και στενή φίλη του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, της οποίας της αφιέρωσε και τα έργα του Diabelli Variations. Γεννήθηκε στη Βιέννη ως Γιοχάννα Άντονι Γιοσέφα Εντλ φον Μπίρκενστοκ (Johanna Antonie Josefa Edle von Birkenstock) και ήταν κόρη Αυστριακού διπλωμάτη, εκπαιδευτικού μεταρρυθμιστή και συλλέκτη τέχνης, ονόματι Γιόχαν Μέλσιορ Έντλερ φον Μπίρκενστοκ. Η μητέρα της λεγόταν Καρολίνα Γιοσέφα φον Χάι. Η Μπρεντάνο είχε τρία αδέλφια, όλα τους αγόρια. Θείος της ήταν ο Γιόζεφ φον Ζόνενφελς, στον οποίον ο Μπετόβεν είχε αφιερώσει την 28η Σονάτα για πιάνο.
Τον Σεπτέμβριο του 1797, ο Φραντς Μπραντάνο, πλούσιος έμπορας, έρχεται με την οικογένεια του στη Βιέννη για να συναντήσει την οικογένειά της.[7] Και μετά από μακροσκελή συζήτηση συμφώνησαν για γάμο, ο οποίος έγινε στις 12 Ιουλίου του 1798. Το ζευγάρι μετά μετακόμισε στη Φρανκφούρτη, όπου απέκτησε έξι παιδιά. Τον Αύγουστο του 1809, επιστρέφει στη Βιέννη για να φροντίσει τον πολύ άρρωστο πατέρας της, ο οποίος πεθαίνει μερικούς μήνες μετά. Η παραμονή της εκεί κράτησε για άλλη τρία χρόνια, ώστε να φροντίσει τη μεγάλη συλλογή του πατέρας της. Αργότερα, την ακολούθησε και ο άντρας της στη Βιέννη. Περί το 1810, η οικογένεια δημιούργησε δεσμούς φιλίας με τον Μπετόβεν, αλλά και με τον Γκέτε, ιδιαίτερα με τον πρώτο, ο οποίος της αφιέρωσε τα προαναφερθέντα έργα, αλλά και στην κόρη τους Μαξιμιλιάνα, την 30η σονάτα για πιάνο του.[8]
Ο Αμερικανός ψυχολόγος και παραγωγής μουσικής, Μάιναρντ Σόλομον, συμπεριέλαβε την Μπρεντάνο ως μία από τις πιθανές παραλήπτες του περίφημου γράμματος του Μπετόβεν, Unsterbliche Geliebte. Αν και η εκδοχή αυτή έμοιαζε πολύ πιθανή, ιδιαίτερα μετά τους δεσμούς σχέσεων των δύο, κατά το 1812, τίποτε δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα. Λέγοντας ότι μετά από τέσσερις δεκαετίες ψαξίματος, η Μπρεντάνο παραμένει η πιθανότερη παραλήπτρια.[9] Περί το 1816, ωστόσο, η οικογένεια έφυγε από τη Βιέννη για τη Φρανκφούρτη όπου ο άνδρας της έλαβε το πόστο του γερουσιαστή. Την περίοδο αυτή, η Άντονι ξεκίνησε ένα ενεργό φιλανθρωπικό αγώνα, κάνοντάς την γνωστή ως η "Μητέρα των Φτωχών".[10] Απεβίωσε, εκεί στη Φρανκφούρτη, στις 12 Μαΐου του 1869.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb16224141k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 www
.jstor .org /stable /734474. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb16224141k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Schenck zu Schweinsberg, Karen (1985). Meine Seele ist bey Euch Geblieben. Germany: Acta humanoria. ISBN 3-527-17537-7.
- ↑ Beethoven (Maynard Solomon, 1977, 1998, 2001).
- ↑ Beethoven (Maynard Solomon, 1977, 1998, 2001), Chapter 15, "The Immortal Beloved".
- ↑ Solomon, Maynard (April 1977). «Antonie Brentano and Beethoven». Music and Letters 58 (2): 153–169. doi:. https://archive.org/details/sim_music-letters_1977-04_58_2/page/153.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|