Άνθιμος Σίσκος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Άνθιμος Σίσκος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1890 Πύργος Κιερίου Καρδίιτσας |
| Θάνατος | 26 Απριλίου 1958 Θεσσαλονίκη |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Εργοδότης | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μητροπολίτης |
Ο Άνθιμος Σίσκος (1890 – 26 Απριλίου 1958) ήταν Έλληνας θεολόγος, τακτικός καθηγητής του Κανονικού Δικαίου και της Ποιμαντικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που διετέλεσε Μητροπολίτης Νουβίας από το 1940 μέχρι τον θάνατό του.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σίσκος γεννήθηκε στον Πύργο Καρδίτσας, σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου απεφοίτησε το 1922, και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, κανονικού Δικαίου και κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Από μικρή ηλικία χειροτονήθηκε κληρικός και υπηρέτησε διαδοχικά ως συνήγορος στα εκκλησιαστικά δικαστήρια στην Αθήνα, διευθυντής του ιεροδιδασκαλείου Λαμίας και, το 1927, εφημέριος του ελληνικού ναού της Βουδαπέστης. Από το 1930 το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τού ανέθεσε τη διοργάνωση των πατριαρχικών δικαστηρίων και της αρχιγραμματείας της Ιεράς Συνόδου του, αλλά και τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα εκεί ελληνικά σχολεία. Στις 8 Δεκεμβρίου 1940 χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Χριστοφόρο Β΄ και έγινε Μητροπολίτης Νουβίας, «υπέρτιμος και Έξαρχος παντός Σουδάν, Συήνης και Πτολεμαΐδος», με έδρα το Χαρτούμ. Από το 1947 και μετά όμως διέμενε κυρίως στην Ελλάδα.
Το 1950 με τη διατριβή του με τίτλο Η κυριαρχική εξουσία εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και τη Αλεξανδρινή ιδία ο Άνθιμος ανακηρύχθηκε διδάκτορας θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1951 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής του Κανονικού Δικαίου και της Ποιμαντικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε μέχρι την κοίμησή του, σε ηλικία 68 ετών. Διακρίθηκε για τον πράο χαρακτήρα του και ως συγγραφέας.
Μερικά από τα έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η δίκη του Ιησού, Αθήναι 1925
- Η διοίκησις της Εκκλησίας, εν Αθήναις, χ.χ. (1926;)
- «Αι διοικητικαί προϋποθέσεις ευημερίας και προόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας», Εκκλησιαστικός Φάρος, 1933, σσ. 110-113 & 219-357
- Ο γάμος και το διαζύγιον, Πατριαρχικόν Τυπογραφείον, Αλεξάνδρεια 1934
- Η γυμναστική, ο αθλητισμός, τα σπορ και η γυνή, Αλεξάνδρεια 1938
- Το Κανονικόν Δίκαιον και η φιλοσοφική αρχή nullum crimen et nulla poena sine lege, ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 1956
- Ο χαρακτήρ του πολιτεύματος της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5 (1968), σελ. 656
- Anthony O’Mahony: Eastern Christianity: Studies in Modern History, Religion and Politics, Fox Communications & Publications, Melisende, 2004