Άβιλα Δεκαπόλεως

Σελεύκεια Δεκαπόλεως
	Σελεύκεια Δεκαπόλεως 32°40′59″N 35°52′12″E
Χώρα	Ιορδανία
Διοικητική υπαγωγή	Κυβερνείο Ιρμπίντ
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Άβιλα Δεκαπόλεως, μεταγενέστερα Σελεύκεια Δεκαπόλεως, ήταν αρχαία πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.

Η πόλη ήταν γνωστή και ως Ραφάνα. Η ονομασία Άβιλα προέρχεται από τη σημιτική λέξη 'Αβελ (λειβάδι στα Εβραϊκά)^[1] . Βρισκόταν κοντά στον παραπόταμο Γιαρμούκ (Yarmouk) του Ιορδάνη. Ο Ευσέβιος τοποθετεί την πόλη 19 χλμ ανατολικά των Γαδάρων^[2] .

Η περιοχή των Αβίλων-Σελευκείας είχε κατοικηθεί ήδη από το 3000 π.Χ. κατά την εποχή του Χαλκού. Από τότε και μέχρι σήμερα η ανθρώπινη παρουσία είναι διαρκής, όπως αποδεικνύεται από τις ανασκαφές^[3] . Τα Άβιλα απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία κατά την ελληνιστική περίοδο. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) πέρασε στην πτολεμαϊκή κατοχή. Η πόλη φαίνεται ότι αρχικά αποικίστηκε από αυτή τη μακεδονική δυναστεία της Αιγύπτου. Το 218 π.Χ. ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος Γ΄ κατανίκησε τις πτολεμαϊκές ενισχύσεις του στρατηγού Νικία και κατέκτησε την πόλη^[4].

Η πόλη περιήλθε και πάλι στον πτολεμαϊκό έλεγχο, αλλά πέρασε οριστικά στην σελευκιδική κατοχή μετά την νίκη στο Πάνειον όρος (198 π.Χ.) και ίσως τότε να επανιδρύθηκε ως ελληνική πόλη με το όνομα Σελεύκεια. Έκτοτε οι κάτοικοι της πόλεως καλούνταν Σελευκεῑς Ἀβιληνοί. Το 83/2 π.Χ. η πόλη πέρασε στην κατοχή του Αλεξάνδρου Ιανναίου (103-76 π.Χ.) βασιλιά των Ιουδαίων^[5] . Το 64 π.Χ. έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων του Πομπήιου, ο οποίος την κατέστησε αυτόνομη. Από την περίοδο εκείνη έγινε τμήμα της Δεκαπόλεως και έκοψε τα νομίσματά της. Στην εποχή του Καρακάλλα έφερε τον τίτλο Σελεύκεια Άβιλα. Κατά τη βυζαντινή περίοδο ανήκε στην επαρχία Palestina Secunda (Παλαιστίνη Β΄)^[6].

Την θέση της Ιορδανικής Σελεύκειας κατέχει το χωριό Τελλ Αμπίλ (αγγλικά: Tell Abil) της Ιορδανίας. Παρόλο που αρκετές από τις αρχαίες δομές της έχουν ανασκαφεί όπως υδραγωγεία, τάφοι, πύλες και δημόσια κτίρια, τα Άβιλα είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά, επειδή τόσο μεγάλο μέρος των λειψάνων τους είναι ακόμα θαμμένα στο έδαφος. Ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφθηκε την τοποθεσία ήταν ο Ούλριχ Τζάσπερ Seetzen το 1806. Τα ερείπια έχουν περιγραφεί σε δημοσιευμένη βιβλιογραφία ήδη από το 1889 από τον Guy Le Strange. Η περιοχή χωρίζεται σε ξεχωριστές περιοχές με βάση τη θέση τους και τα αρχαιολογικά χαρακτηριστικά. Οι περιοχές αυτές ορίζονται ως εξής: Περιοχή Α, πεδίο AA, Χώρος Β, Περιοχή Γ, Τομέας Δ, Περιοχή DD, E Χώρος και Χώρος Η.

Μεγαλιθικές στήλες υπάρχουν στο Ουμ Ελ-Αμάντ (η μητέρα των στηλών). Ο χώρος έχει ανασκαφεί σε μεγάλο βαθμό από το 1980. Οι ανασκαφές έχουν δείξει διηνεκή κατοίκηση στην Σελεύκεια από το 4000 π.Χ. έως το 1500 και έχουν έλθει στο φως πολλά έργα τέχνης, τμήματα των τειχών της πόλης, θέατρο και εκκλησία του 6ου αιώνα. Η πόλη παραμένει έδρα επισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, με τον τίτλο Abilenus. Η επισκοπική έδρα παραμένει κενή από το 1977. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ένα ναό στην περιοχή που χρησιμοποιήθηκε για τη λατρεία του Ηρακλή, της Τύχης και της Αθηνάς. Περαιτέρω στοιχεία έχουν δείξει ότι ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για τη χριστιανική λατρεία, τουλάχιστον τον έβδομο έως τον όγδοο αιώνα.

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Wadi Quailibah». Abila Archaeological Project. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2011.
↑ Ευσέβιος, Ονόμ. 32.14.
↑ «W. Harold Mare, Ph.D. Director, Abila Excavations Professor, Covenant Theological Seminary St. Louis, Missouri. "Excavations at Abila of the Decapolis, Northern Jordan", March 2004.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
↑ Πολύβιος 5.71, 16.39.
↑ Ιώσηπος, ΑI 11.136.
↑ Freedman, David Noel· Myers, Allen C. (31 Δεκεμβρίου 2000). Eerdmans Dictionary of the Bible. Amsterdam University Press. σελίδες 334–. ISBN 9789053565032. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2015.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The Princeton Encyclopedia of Classical Sites.
Εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια.
Πολυβίου Ιστορίαι, Ε΄ βιβλίο.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Abila (Decapolis) στο Wikimedia Commons

[1] «Wadi Quailibah». Abila Archaeological Project. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2011.

[2] Ευσέβιος, Ονόμ. 32.14.

[3] «W. Harold Mare, Ph.D. Director, Abila Excavations Professor, Covenant Theological Seminary St. Louis, Missouri. "Excavations at Abila of the Decapolis, Northern Jordan", March 2004.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.

[4] Πολύβιος 5.71, 16.39.

[5] Ιώσηπος, ΑI 11.136.

[FreedmanMyers2000-6] Freedman, David Noel· Myers, Allen C. (31 Δεκεμβρίου 2000). Eerdmans Dictionary of the Bible. Amsterdam University Press. σελίδες 334–. ISBN 9789053565032. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]