Sonic the Hedgehog (βιντεοπαιχνίδι)

Πρότυπο:Infobox VG
Ευρώπη 23 Ιουνίου 1991
Ιαπωνία 26 Ιουλίου 1991
(PC)
ΗΠΑ 13 Ιανουαρίου 2006
Ευρώπη 14 Νοεμβρίου 2006 |genre = Παιχνίδι Πλατφόρμας (Platform Game) |modes = Ένας παίκτης |platforms = Mega Drive, iPod, iPhone OS κινητό τηλέφωνο, Virtual Console, Game Boy Advance, Xbox Live Arcade }}

Το άρθρο αυτό είναι για την Mega Drive έκδοση του Sonic The Hedgehog, για την 8bit έκδοση (Master System, Game Gear) ανατρέξτε στο Sonic The Hedgehog (8bit)

Το Sonic The Hedgehog είναι ένα παιχνίδι platform για το Mega Drive/Genesis. Η ανάπτυξη του τίτλου έγινε από την Sonic Team και η έκδοσή του από την SEGA. Ήταν ο πρώτος τίτλος της σειράς Sonic και κυκλοφόρησε στις 23 Ιουνίου 1991 σε Ευρώπη και ΗΠΑ, με την Ιαπωνική κυκλοφορία να καθυστερεί μέχρι τις 26 Ιουλίου του ίδιου έτους. Ο συγκεκριμένος τίτλος αναφέρεται συχνά κι ως Sonic The Hedgehog 1 (ή απλά σαν Sonic 1) για να ξεχωρίζει από τυχόν αναφορές στη σειρά Sonic The Hedgehog, αλλά και στον χαρακτήρα.

Το Sonic The Hedgehog αποτέλεσε έναν από τους βασικότερους λόγους της εμπορικής επιτυχίας του Mega Drive. Η SEGA με τη κυκλοφορία του παιχνιδιού αντικατέστησε τον μέχρι πρότινος τίτλο που πήγαινε πακέτο με την κονσόλα (Altered Beast) με το Sonic The Hedgehog, ενώ αργότερα κατάφερε τεράστια εμπορική επιτυχία τόσο με το Sonic The Hedgehog 2 όσο και με το Sonic The Hedgehog 3.

Το κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού σε σχέση με τους υπόλοιπους τίτλους τους είδους της εποχής, ήταν ο εξαιρετικά πετυχημένος συνδυασμός του στοιχείου της ταχύτητας με κλασικούς platform μηχανισμούς. Η έμφαση αυτή σε μια πιο γρήγορη εκδοχή του platforming, έδωσε έντονη προσωπικότητα στη σειρά και γρήγορα την έκανε να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους τίτλους του είδους, τόσο για την φρεσκάδα, όσο και για την ποιότητά του.

Το Sonic The Hedgehog γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία, με τις πωλήσεις του τελικά να φτάνουν τα 4 εκατομμύρια παγκοσμίως. Αποτελεί τον δεύτερο πιο πετυχημένο εμπορικά τίτλο του Mega Drive, πίσω μόνο από το Sonic The Hedgehog 2 οι πωλήσεις του οποίου φτάνουν τα 6 εκατομμύρια.

Η ανάπτυξη του τίτλου

Η ανάπτυξη του τίτλου ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1990, όταν η SEGA ανέθεσε στην AM-8 (με την κυκλοφορία των Sonic μετονομάστηκε σε Sonic Team) τον σχεδιασμό ενός «τίτλου μασκότ» για την εταιρία. Η SEGA βλέποντας την επιτυχία της Nintendo με το Super Mario και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η εν λόγω σειρά στην επιτυχία της εταιρίας, θέλησε να εκμεταλλευτεί τη τάση της εποχής και να απαντήσει με τη δημιουργία μιας αντίστοιχης μασκότ. Οι κύριοι συντελεστές του όλου πρότζεκτ ήταν οι Naoto Oshima (character designer), Yuji Naka (game designer) και Horikazu Yasuhara (designer).

Αξίζει να σημειωθεί, ότι παρά το γεγονός πως ο Yuji Naka είναι εκείνος που τυγχάνει της δημοσιότητας, τόσο ο Oshima, όσο και ο Yasuhara έπαιξαν εξίσου σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του τίτλου. Σημειωτέο είναι ωστόσο το γεγονός, ότι κανένας από τους παραπάνω συντελεστές δεν έχει συμμετοχή στην ανάπτυξη των σημερινών τίτλων της σειράς.

Υπογραμμίζεται επίσης, ότι το Sonic The Hedgehog είναι ο μοναδικός μαζί με το Sonic The Hedgehog CD από τους τίτλους Sonic του Mega Drive, του οποίου η ανάπτυξη έγινε αποκλειστικά στην Ιαπωνία. Τα Sonic The Hedgehog 2, Sonic The Hedgehog 3 και Sonic & Knuckles αναπτύχθηκαν στις ΗΠΑ από την STI (ένα studio της SEGA απαρτιζόμενο από Ιάπωνες και Αμερικανούς σχεδιαστές) με τα Ιαπωνικά μέλη του studio πάντως να αναλαμβάνουν σχεδόν αποκλειστικά τους τίτλους της σειράς.

Αντίθετα, το Sonic The Hedgehog Spinball αναπτύχθηκε ως επί το πλείστον από αμερικανούς σχεδιαστές, ενώ μεγάλο μέρος της ανάπτυξης του Sonic 3D ανατέθηκε στο Αγγλικό studio Traveler’s Tales.

Χειρισμός (Gameplay)

Κατά τη δημιουργία του τίτλου, ο Yuji Naka μελέτησε προσεκτικά τα παιχνίδια Super Mario ψάχνοντας να βρει τι ήταν αυτό που τα έκανε να ξεχωρίσουν. Μια από τις παρατηρήσεις του Naka, ήταν ότι το δημιούργημα του Miyamoto είχε καταφέρει να συνδυάσει βάθος και αμεσότητα στο gameplay, κάνοντας χρήση ενός ιδιαίτερα απλού συστήματος χειρισμού. Κατέληξε λοιπόν στο στο συμπέρασμα, ότι από τη στιγμή που οι τίτλοι Mario έκαναν χρήση δυο κουμπιών (1 - άλμα, 2 - τρέξιμο/ επίθεση), το Sonic έπρεπε να κάνει ενός. Ο Horikazu Yasuhara επισήμανε τότε, ότι από τη στιγμή που θα γίνει χρήση αποκλειστικά ενός κουμπιού, η μόνη κίνηση του Sonic αναγκαστικά θα είναι το άλμα. Τέθηκε λοιπόν η αναγκαιότητα εύρεσης ενός τρόπου με τον οποίο ο Sonic θα κάνει άλμα και θα επιτίθεται ταυτόχρονα. Έτσι, κατέληξαν στην ιδέα που ήθελε τον Sonic να παίρνει την μορφή μπάλας κάθε φορά που κάνει άλμα, όντας έτσι σε θέση να επιτίθεται συγχρόνως. Ο Sonic μπορούσε επίσης να επιτεθεί παίρνοντας την μορφή μπάλας καθώς έτρεχε.

Τα παραπάνω στοιχεία διαφοροποίησαν το Sonic The Hedgehog από τους υπόλοιπους τίτλους του είδους, οι οποίοι έδιναν τη δυνατότητα στον παίχτη να επιτεθεί είτε πηδώντας πάνω στους εχθρούς, είτε πυροβολώντας τους. Σε αντίθεση επίσης με τα στερεότυπα του είδους που ήθελαν το έδαφος να αποτελείται αποκλειστικά από στημένες κοφτές γωνίες, το Sonic The Hedgehog έκανε χρήση της ανομοιομορφίας του εδάφους. Το έδαφος παρουσίαζε ποικίλων μορφών κλίσεις, ανηφορικές, κατηφορικές, κυκλικές, ανώμαλες επιφάνειες, με τις οποίες ο Sonic μπορούσε να αλληλεπιδράσει. Εν παραδείγματι, αν ο Sonic επέλεγε να διανύσει την απόσταση μιας κατηφόρας σε μορφή μπάλας, η ταχύτητα που ανέπτυσσε ήταν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που θα είχε αν απλά έτρεχε κατά μήκος αυτής. Όλα τα παραπάνω, συνέβαλαν στην ταχύτητα την οποία η SEGA ήθελε να περάσει στους κλασικούς μηχανισμούς platform, δημιουργώντας έτσι ένα τίτλο, ο οποίος μπορούσε να παιχτεί σε πιο γρήγορο τέμπο (χρόνο) από τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους.

Οι κίνδυνοι τους οποίους καλείται να αντιμετωπίσει ο Sonic ποικίλουν επίσης. Οι βασικοί εχθροί στο Sonic The Hedgehog είναι ρομπότ και διαλύονται με ένα απλό χτύπημα. Υπάρχουν όμως πολλά ήδη έχθρων ανά κόσμο, η στρατηγική των οποίων διαφέρει. Υπάρχουν εχθροί που ακολουθούν μια προκαθορισμένη πορεία, άλλοι που βάζουν στόχο τον Sonic, κι άλλοι που ειδικεύονται σε χτυπήματα εξ' αποστάσεως. Εκτός από τους κλασικούς εχθρούς, ο Sonic έχει να αντιμετωπίσει και τις διάφορες παγίδες και εμπόδια που υπάρχουν στις πίστες, από σειρές καρφιών και γκρεμούς, μέχρι μηχανικές παγίδες.

Δαχτυλίδια (Rings)

Από τα σημαντικότερα αντικείμενα του παιχνιδιού, είναι τα δαχτυλίδια τα οποία ο Sonic καλείται να μαζέψει στις πίστες. Πρόκειται για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αντικείμενα της σειράς, ενώ εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς στο παιχνίδι.

• Η βασικότερη λειτουργία τους είναι η προστασία που παρέχουν στον Sonic, όσο ο Sonic έχει στην κατοχή του τουλάχιστον ένα δαχτυλίδι, οποιοδήποτε χτύπημα από εχθρό δεν είναι ικανό να κοστίσει ζωή. Απλώς το χτύπημα θα κοστίσει στον Sonic όσα δαχτυλίδια είχε εκείνη τη στιγμή στη κατοχή του. Τα δαχτυλίδια θα διασκορπιστούν, δίνοντας στον Sonic λίγα δευτερόλεπτα για να μπορέσει να μαζέψει όσα περισσότερα μπορεί πριν αυτά εξαφανιστούν.

• Σημειώνεται, ότι ο ανώτερος αριθμός δαχτυλιδιών που διασκορπίζονται είναι 40. Αυτό σημαίνει ότι αν ο Sonic έχει στη κατοχή του μικρότερο ή ίσο αριθμό δαχτυλιδιών με 40 πριν δεχτεί ένα χτύπημα, τότε θα διασκορπιστούν όλα τα δαχτυλίδια που έχει στη κατοχή του (ανάλογα με τον αριθμό που φέρει). Αντίθετα αν έχει περισσότερα, τότε αναγκαστικά θα διασκορπιστούν 40 δαχτυλίδια.

Σε περίπτωση που ο Sonic δεχτεί χτύπημα από εχθρό μην έχοντας στην κατοχή του τουλάχιστον ένα δαχτυλίδι και δεν επιτεθεί παίρνοντας την μορφή μπάλας, τότε το χτύπημα συνεπάγεται απώλεια μίας ζωής. Αν επιτεθεί παίρνοντας την μορφή μπάλας, χάνει μία ζωή, αν το χτύπημα ήταν εξ' αποστάσεως με πυρά ή πάτησε σε καρφιά ή λάβα. Πάντως, ακόμα και αν έχει δαχτυλίδια, χάνει μία ζωή αν πέσει σε γκρεμούς ή σε ορισμένες μηχανικές παγίδες, όπως συμπιεστήρες που συνθλίβουν.

• Αν ο Sonic τερματίσει μια πίστα έχοντας στην κατοχή του τουλάχιστον 50 δαχτυλίδια, ένα τεράστιο δαχτυλίδι κάνει την εμφάνισή του. Εάν ο Sonic μπει μέσα στο δαχτυλίδι, μεταφέρεται στις πίστες bonus όπου καλείται να βρει και να συλλέξει τα Chaos Emeralds (Σμαράγδια του Χάους). Στο τέλος κάθε πίστας (και πίστας bonus), ο συνολικός αριθμός των δαχτυλιδιών που φέρει στη κατοχή του ο Sonic πολλαπλασιάζεται επί 100, με το άθροισμα να προστίθεται στο συνολικό σκορ. Κατά τη διάρκεια των δευτερολέπτων του υπολογισμού του σκορ, ο Sonic έχει τη δυνατότητα να κάνει άλματα ψάχνοντας τα κρυφά εμβλήματα που αιωρούνται και δίνουν bonus από 100 μέχρι 10.000 πόντους.

• Επίσης σε κάθε 100 δαχτυλίδια που συλλέγει ο Sonic, κερδίζει μια ζωή. Υπογραμμίζεται, ότι το Sonic The Hedgehog είναι το μοναδικό από τα παιχνίδια της σειράς Sonic, στο οποίο ο μέγιστος αριθμός δαχτυλιδιών ανά πίστα είναι πάντα μικρότερος από 300, άρα μπορεί να κερδίσει το πολύ 2 ζωές ανά πίστα με τον τρόπο αυτό.

Οθόνες με ενισχυτικά (Power Up Μonitors)

Διασκορπισμένα στις διάφορες πίστες του παιχνιδιού βρίσκονται και τα διαθέσιμα power ups. Τα power ups κάνουν την εμφάνισή τους στο παιχνίδι με τη μορφή οθονών (monitors) και όταν ο Sonic σπάει της οθόνες αυτές, κερδίζει διάφορα αντικείμενα τα οποία τον βοηθούν να προχωρήσει στο παιχνίδι. Τα διαθέσιμα power ups ποικίλουν και αποτελούνται από τα εξής αντικείμενα.

• Σούπερ Δαχτυλίδι (Super Ring)

Το συγκεκριμένο monitor δίνει στον Sonic 10 δαχτυλίδια.

• Αστέρι (Invincibility)

Αστέρι

Το συγκεκριμένο monitor δίνει στον Sonic το power up που τον κάνει άτρωτο για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

• Ασπίδα (Shield)

Το συγκεκριμένο monitor δίνει στον Sonic μια ασπίδα σε μορφή φούσκας, η οποία τον προστατεύει για μία μόνο φορά απέναντι σε εχθρικά χτυπήματα.

• Επιπλέον ζωή (Extra Life)

Το συγκεκριμένο monitor δίνει μία επιπλέον ζωή στον Sonic.

• Παπούτσια Επιτάχυνσης (Speeding Shoes)

Το συγκεκριμένο monitor δίνει στον Sonic την δυνατότητα να τρέξει γρηγορότερα για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Σημείο Ελέγχου (Check Point)

Πρόκειται για φανάρια σαν τις λάμπες φωτισμού των δρόμων. Περνώντας ο Sonic από ένα check point, το ενεργοποιεί και το χρώμα της λάμπας από μπλε γίνεται κόκκινο. Αν μετά ο Sonic χάσει μια ζωή, θα συνεχίσει την πίστα από το σημείο που ενεργοποίησε το τελευταίο check point.

Κόσμοι (Zones)

Το παιχνίδι φέρει έξι κόσμους (Zones), καθένας από τους οποίους απαρτίζεται από τρεις πίστες (Acts):

• Green Hill Zone:

Green Hill Zone

Με θέμα της μια τροπική περιοχή.

Το level design χαρακτηρίζεται από λούπες, καρφιά και ελατήρια. Ο κόσμος που εγκαθίδρυσε το επονομαζόμενο και ως ‘jungle cliché’ στους τίτλους της σειράς.

• Marble Zone:

Με θέμα της έναν αρχαίο ναό.

Το level design χαρακτηρίζεται από έντονη εμφάνιση του στοιχείου της λάβας, καρφιά, διακόπτες, φλόγες και λοιπών ειδών παγίδες. Ο γενικότερος σχεδιασμός της πίστας εστιάζει στο παραδοσιακό platforming.

• Spring Yard Zone:

Με θέμα της μία πόλη.

Το level design χαρακτηρίζεται από έμφαση σε ελατήρια και μηχανισμούς αναπήδησης που δίνουν ένα pinball ύφος στο τρόπο παιχνιδιού. Ο κόσμος που εγκαθίδρυσε το επονομαζόμενο και ως ‘pinball cliché’ στους τίτλους της σειράς.

• Labyrinth Zone:

Με θέμα της έναν βυθισμένο ναό.

Το level design χαρακτηρίζεται από έμφαση σε ποικίλων μορφών παγίδες, ενώ, για να επιβιώσει κάτω από το νερό, ο Sonic καλείται να συλλέγει φυσαλίδες οξυγόνου.

• Star Light Zone:

Με θέμα της ένα αστικό κέντρο.

Το level design χαρακτηρίζεται από πολλές λούπες, γκρεμούς και τραμπάλες. Ο γενικότερος σχεδιασμός της πίστας δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ταχύτητα.

• Scrap Brain Zone:

Με θέμα της μια βιομηχανική περιοχή.

Αποτελεί τον τελευταίο κόσμο του παιχνιδιού και την βάση του Robotnik. Ο σχεδιασμός του επιπέδου (level design) χαρακτηρίζεται από γενικότερη έμφαση στις μηχανικές παγίδες.

• Final Zone:

Αποτελεί τυπικά μέρος της Scrap Brain Zone. Απαρτίζεται από μία μόνο αίθουσα, στην οποία γίνεται η τελική μάχη του παιχνιδιού ενάντια στον Robotnik.

Πίστες Bonus

Όπως προαναφέρθηκε, αν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο Sonic τελειώσει μια πίστα έχοντας στην κατοχή του 50 ή περισσότερα δαχτυλίδια, ένα τεράστιο δαχτυλίδι κάνει την εμφάνισή του. Εάν ο Sonic μπει μέσα στο δαχτυλίδι μεταφέρεται στις πίστες bonus όπου καλείται να βρει και να συλλέξει τα Chaos Emeralds. Τα bonus του παιχνιδιού είναι κυκλικά κινούμενοι λαβύρινθοι στους οποίους ο Sonic εμφανίζεται μονάχα με τη μορφή μπάλας. Στις πίστες bonus κάνουν την εμφάνισή τους τριών ειδών μηχανισμοί:

• Μηχανισμοί αναπήδησης
• Μηχανισμοί αλλαγής της φοράς περιστροφής της πίστας bonus
• Μηχανισμοί εξόδου.

Ο Sonic καλείται να αποφύγει τις εξόδους και κάνοντας χρήση των άλλων δυο μηχανισμών να βρει τον δρόμο προς το πετράδι, να σπάσει τα διαμάντια που το περικυκλώνουν και να το αποκτήσει. Εάν κατά την διάρκεια του bonus ο Sonic συλλέξει 50 ή παραπάνω δαχτυλίδια, κερδίζει μία συνέχεια (continue), αναξαρτήτως του αν θα καταφέρει να αποκτήσει το πετράδι.

Ήχος

Το Sonic The Hedgehog έχει μείνει στην ιστορία για την εντυπωσιακή μελωδική μουσική του επένδυση. Μερικά κομμάτια είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα στον χώρο των videogames, με γνωστότερο όλων το κομμάτι της Green Hill Zone. Συνθέτης της μουσικής επένδυσης του Sonic The Hedgehog (όπως και του Sonic The Hedgehog 2) ήταν ο Masato Nakamura, γνωστός στο Ιαπωνικό κοινό για τους J-Pop ήχους του με το συγκρότημά Dreams Come True. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το soundtrack του Sonic The Hedgehog παραμένει ένα από το πιο δημοφιλή στις κοινότητες που ασχολούνται με remixes.

Διαφορές μεταξύ των κρατών

• Η πρωτότυπη έκδοση που κυκλοφόρησε σε Ευρώπη και ΗΠΑ στερείτο των αναβαθμίσεων που έκαναν την εμφάνισή τους στην Ιαπωνική έκδοση, λόγω της ελαφρώς καθυστερημένης κυκλοφορίας του τίτλου στην Ιαπωνική αγορά. Συγκεκριμένα, η Ιαπωνική έκδοση περιελάμβανε αυτόνομα κινούμενα backgrounds (φόντος του τοπίου όπου κινείται ο πρωταγωνιστής / π.χ. τα σύννεφα στην Green Hill Zone μετακινούνταν ανεξαρτήτως εάν ο χαρακτήρας βρισκόταν ή όχι εν κινήσει) και γενικότερα περισσότερα εφέ.

• Η έκδοση 2.0 που κυκλοφόρησε στην Ιαπωνική αγορά, έφτιαχνε το «spike bug» (ένα bug στο οποίο κάθε φορά που ο Sonic ερχότανε σε επαφή με σειρές από καρφιά αυτόματα έχανε). Επίσης σε όλες τις Ιαπωνικές εκδόσεις διορθώθηκε η οθόνη «level select» (επιλογή πίστας), η οποία στην πρωτότυπη έκδοση εμφάνιζε τις πίστες του παιχνιδιού με λανθασμένη σειρά.

• Τέλος, λόγω του διαφορετικού ρυθμού ανανέωσης της εικόνας μεταξύ των σημάτων PAL (Ευρώπη) και NTSC (ΗΠΑ και Ιαπωνία), η Ευρωπαϊκή έκδοση έτρεχε στο 83% της ταχύτητας των Αμερικανικών και Ιαπωνικών εκδόσεων (κάτι που επηρέαζε και την μουσική του παιχνιδιού η οποία ήταν αισθητά πιο αργή). Το συγκεκριμένο πρόβλημα αντιμετωπίστηκε στα επόμενα παιχνίδια Sonic του Mega Drive, όχι όμως και σε όλες τις συλλογές τις οποίες έκανε την εμφάνιση του ο πρώτος τίτλος, πχ στο Sonic Jam και στη Virtual Console.

Σκοράρισμα (Scoring)

Οι πόντοι που παίρνει ο Sonic, εξαρτώνται από τους εχθρούς που νικάει κατά τη διάρκεια της πίστας και τα δαχτυλίδια που έχει όταν τερματίζει την κάθε πίστα:

• Ένας εχθρός = 100
• Δυο εχθροί στη σειρά = 200
• Τρεις εχθροί στη σειρά = 500
• Τέσσερις έως 15 εχθροί στη σειρά = 1.000 ο καθένας
• Από 16 και πάνω εχθροί στη σειρά = 10.000 ο καθένας (στην πράξη απίθανο)
• Νίκη εναντίον Robotnik στο τέλος κάθε κόσμου = 1.000
• Πόντοι από δαχτυλίδια (ring bonus) στο τέλος κάθε πίστας = 100 για κάθε δαχτυλίδι

Πόντοι χρόνου στο τέλος κάθε πίστας

Οι πόντοι χρόνου (time bonus) που παίρνει στο τέλος κάθε πίστας ο Sonic, εξαρτώνται από τον χρόνο στον οποίο θα τερματίσει:

• 0:29 ή λιγότερο = 50.000 (250.000 στη πρώτη έκδοση)
• 0:30 με 0:44 = 10.000
• 0:45 με 0:59 = 5.000
• 1:00 με 1:29 = 4.000
• 1:30 με 1:59 = 3.000
• 2:00 με 2:59 = 2.000
• 3:00 με 3:59 = 1.000
• 4:00 με 4:59 = 500
• 5:00 με 9:59 = 0

Αν φτάσει τα 10 λεπτά και δεν έχει τερματίσει, τότε χάνει μία ζωή. Ωστόσο αυτό ήταν εντελώς απίθανο να συμβεί, καθώς καμία πίστα σε όλη τη σειρά των παιχνιδιών Sonic δεν είχε ποτέ τέτοιες συνολικές αποστάσεις ώστε να καθιστά δύσκολο τον έγκαιρο τερματισμο της. Πρακτικώς, οι εναρκτήριες τερματίζονται σε 0:50 έως 2 λεπτά και οι περισσότερες σε 3:30 έως 5 λεπτά.

Πόντοι χρόνου στο τέλος της 1ης πίστας

Στην πρωτότυπη έκδοση, εάν μία πίστα τερματιζόταν σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα ο παίχτης έπαιρνε 250.000 πόντους χρόνου (time bonus). Αυτό ήταν δυνατό να συμβεί μόνο στην εναρκτήρια πίστα (Green Hill Zone - Act 1) και ακολουθώντας μία συγκεκριμένη διαδρομή. Απαιτούσε συνολική γνώση αυτού του επιπέδου, δεδομένου ότι έπρεπε να τρέχει συνεχώς από τη στιγμή έναρξης ως το τέλος, γνωρίζοντας το ακριβές δρομολόγιο που έπρεπε να ακολουθήσει και με πλήρη αποφυγή διακοπών ή αντιπερισπασμών (όπως συλλογή δαχτυλιδιών και καταστροφή των εχθρών). Δεδομένου ότι ο Sonic δεν είχε αποκτήσει ακόμα την κίνηση Sonic Spin Dash των μεταγενέστερων παιχνιδιών, αυτό μειώνει σημαντικά το περιθώριο σφάλματος.

Ο αριθμός των 250.000 πόντων τελικά κρίθηκε υπερβολικός και οι επόμενες εκδόσεις του τίτλου μείωσαν τους πόντους στους 50.000.

Sonic The Hedgehog + Sonic & Knuckles

Σε αντίθεση με τα Sonic The Hedgehog 2 και Sonic The Hedgehog 3 που ήταν συμβατά με το cartridge του Sonic & Knuckles, προσφέροντας έτσι της δυνατότητα στους δυο τίτλους να παιχτούν και με πρωταγωνιστή τον Knuckles αντί του Sonic, η SEGA αποφάσισε να μη κάνει το ίδιο και με το Sonic The Hedgehog. Ο κύριος λόγος της απόφασης αυτής ήταν, σύμφωνα με διάφορους προγραμματιστές, η διαφορετική παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιούσε το Sonic & Knuckles σε σχέση με το Sonic The Hedgehog. Έτσι, για να υπήρχε συμβατότητα μεταξύ των δυο τίτλων, θα έπρεπε να αλλάξει ολόκληρη η χρωματική παλέτα του Sonic The Hedgehog. Αντί λοιπόν της δυνατότητας να χρησιμοποιηθεί ο Knuckles στον κλασικό τίτλο, η ένωση των δυο cartridge ξεκλείδωνε το παιχνίδι Blue Sphere.

Παρόλα αυτά, στις 31 Αυγούστου 2005, ένας προγραμματιστής με το nickname «Stealth» δημιούργησε ένα πειρατικό παιχνίδι ονόματι «Knuckles the Echidna in Sonic the Hedgehog». Το συγκεκριμένο hack προσφέρει τη δυνατότητα στον κλασικό τίτλο να παιχτεί εξ ολόκληρου με τη χρήση του Knuckles. Το γεγονός ότι ο Knuckles ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει όλες τις κινήσεις που είχε στο Sonic & Knuckles, μείωνε σε σημαντικό βαθμό την δυσκολία του τίτλου. Ωστόσο, τα κοντύτερα άλματά του σε σχέση με τον Sonic, δημιουργούσαν προβλήματα κυρίως στις Labyrinth Zone και Scrab Brain Zone.

Το Sonic The Hedgehog σε άλλα συστήματα και συλλογές

H SEGA από το 1991 μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τον κλασικό τίτλο και σε άλλα συστήματα εκτός του Mega Drive. Είτε με τη μορφή port, είτε ως downloadable content, είτε με τη μορφή συλλογής, το Sonic The Hedgehog έχει κυκλοφορήσει στα εξής συστήματα:

• Mega Drive – Sonic Compilation (1995) / SEGA 6 Pack (1996)
• PC – Sonic Mega Collection Plus (2004)
• SEGA Saturn – Sonic Jam (1997)
• Dreamcast – SEGA Smash Pack (1999)
• Game Boy Advance – Sonic The Hedgehog Genesis (2005)
• PlayStation 2 – Sonic Mega Collection Plus (2004) / SEGA Mega Drive Collection (2006)
• GameCube – Sonic Mega Collection (2002)
• Xbox – Sonic Mega Collection Plus (2004)
• PSP – SEGA Mega Drive Collection (2006) / PlayStation Store (2007)
• Xbox 360 – Sega Mega Drive Ultimate Collection (2009)/ Live Arcade (2007)
• PlayStation 3 – Sega Mega Drive Ultimate Collection (2009) / PlayStation Store (2007)
• Wii – Virtual Console (2007)

Από το 2007, το Sonic The Hedgehog είναι διαθέσιμο και για το iPod μέσω του iTunes Store, ενώ υπάρχει και έκδοση για κινητά τηλέφωνα με αρκετά μοντέλα της Panasonic να έχουν το παιχνίδι περασμένο στη μνήμη. Τέλος, μια πειρατική έκδοση κινεζικής προέλευσης με την ονομασία Somari είχε κάνει την εμφάνισή της το 1994 για τους γνωστούς κλώνους του NES. Ο συγκεκριμένος τίτλος αντικαθιστούσε τον Sonic με τον Mario (ο οποίος φόραγε τα παπούτσια του Tails) κι αν και είχε αρκετά τεχνικά προβλήματα ήταν κατορθωτό να παιχτεί (playable) σε ικανοποιητικό βαθμό, έχοντας αποκτήσει σήμερα ένα κύρος (cult status) ανάμεσα στους χειριστές (gamers).

Οι κύριοι συντελεστές του πρότζεκτ

• Game Plan: Horikazu Yasuhara
• Program: Yuji Naka
• Character Design: Yuji Uekawa, Naoto Oshima
• Desisgn: Jinya Itoh, Rieko Kodama
• Sound Producer: Masato Nakamura
• Sound Program: Hiroshi Kubota, Macky

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Sonic Central Official American website
• Sonic Channel Official Japanese website
• Sonic City Official Europe website
• Πρότυπο:MobyGames
• Sonic the Hedgehog (video game) at the Sonic Retro community wiki
• [1] video