Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σιχ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Σιχίτες)
Σιχ
Ο Ραντζίτ Σινγκ ακούει την απαγγελία του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ στον Χρυσό Ναό
Συνολικός πληθυσμός
π. 27 million[1]
Ιδρυτής
Γκουρού Νάνακ Ντεβ
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
Ινδία20,815,730[2]
Ηνωμένες Πολιτείες500,000–700,000[3][4][5]
Καναδάς468,673[6]
Ηνωμένο Βασίλειο432,429[7][8][9]
Ιταλία150,000[10]
Αυστραλία125,900[11]
Μαλαισία120,000[12]
Ταϊλάνδη70,000[13]
Πακιστάν50,000[14]
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα50,000[15]
Φιλιππίνες50,000[16][17]
Νέα Ζηλανδία40,908[18]
Γερμανία10,000–20,000[19]
Σιγκαπούρη15,000[20]
Ινδονησία10.000[21]
Χονγκ Κονγκ10,000[22]
Νορβηγία5,000[23]
Φίτζι2,577[24]
Θρησκείες
Σιχισμός
Γραφές
Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ
Γλώσσες
Παντζάμπι και άλλες γλώσσες της Ινδίας

Οι Σιχ ( /siːk/ ή /sɪk/ ? sikkh) συνδέονται με τον Σιχισμό, μια μονοθεϊστική θρησκεία που ξεκίνησε τον 15ο αιώνα, στην περιοχή Παντζάμπ στο βόρειο τμήμα της ινδικής υποηπείρου, με βάση την αποκάλυψη του Γκουρού Νάνακ.[25] Ο όρος Sikh έχει την προέλευσή του στις λέξεις शिष्य (śiṣya), που σημαίνουν «ακόλουθος» ή «μαθητής».[26] Σιχίτης, σύμφωνα με το άρθρο Ι του Sikh Rehat Maryada (ο κώδικας δεοντολογίας του Σιχ), είναι «κάθε άνθρωπος που πιστεύει πιστά σε Ένα Αθάνατο Ον, στους δέκα γκουρού, από τον Γκουρού Νάνακ έως τον Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ, στο Τιμημένο Βιβλίο των Γκουρού , στις διδασκαλίες των δέκα Γκουρού και στο βάπτισμα που κληροδοτήθηκε από τον δέκατο Γκουρού».[27]

Η περιοχή Παντζάμπ της ινδικής υποτελούς αποτελεί την ιστορική πατρίδα των σιχιτών και κυβερνήθηκε από Σιχίτες για μεγάλο μέρος του 18ου και 19ου αιώνα. Σήμερα, η πολιτεία της Παντζάμπ στη βορειοδυτική Ινδία κατοικείται στην πλειοψηφία της από σιχίτες, και υπάρχουν σημαντικές κοινότητες Σιχιτών σε όλον τον κόσμο. Πολλές χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, αναγνωρίζουν τους Σιχ ως διακριτή θρησκεία στις απογραφές τους.[28] Η αμερικανική ΜΚΟ United Sikhs (Ενωμένοι Σιχίτες) αγωνίζεται για να περιληφθεί ο σιχισμός ως εθνικότητα στην απογραφή των ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι οι Σιχ «αυτοπροσδιορίζονται ως εθνική μειονότητα» και πιστεύουν «ότι αποτελούν κάτι παραπάνω από μια απλή θρησκεία».[29]

Οι άντρες σιχιστές έχουν γενικά το "Singh" (Λιοντάρι) ως μεσαίο όνομα ή επώνυμό τους (δεν είναι όλοι οι "Singh" σιχίτες), και οι γυναίκες Σιχ έχουν το όνομα "Kaur" (Πριγκίπισσα) ως μεσαίο όνομα ή επώνυμο. Οι Σιχίτες που έχουν περάσει την Khanḍe-kī-Pahul (η τελετή μύησης στον σιχισμό) μπορούν επίσης να αναγνωριστούν από τα πέντε Kακαρ (5 Kakkar), το Kesh (τα άκοπα μαλλιά που καλύπτονται συνήθως με ένα τουρμπάνι), την Kara (ένα βραχιόλι από σίδηρο ή χάλυβα), το Kirpan (ένα σπαθί ζωσμένο σε ένα λουρί gatra ή μια ζώνη kasar kamal), την Kachehra (βαμβακερό εσώρουχο) και την Kanga, μια μικρή ξύλινη χτένα.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκουρού Νάνακ (1469–1539), ιδρυτής του σιχισμού, ήταν γιος του Μέχτα Καλού και της Μάτα Τρίπτα. Γεννήθηκε στο χωριό Ταλγουάντι, που σήμερα ονομάζεται Νάνκανα Σαχίμπ, κοντά στη Λαχόρε.[30] Ο Γκουρού Νάνακ ήταν θρησκευτικός ηγέτης και κοινωνικός μεταρρυθμιστής. Εντούτοις, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η πολιτική ιστορία του σιχισμού ξεκινά με τον θάνατο του πέμπτου γκουρού του Σιχ, Γκουρού Αρντζάν Ντεν, το 1606.[31] Οι θρησκευτικές πρακτικές του σιχισμού τυποποιήθηκαν από τον Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ στις 30 Μαρτίου 1699. Ο Γκομπίντ Σινγκ μύησε πέντε ανθρώπους από διάφορα κοινωνικά υπόβαθρα, γνωστά ως Παντζ Πιαρέ (οι πέντε αγαπημένοι), ώστε να σχηματίσουν το Κχάλσα,[32] δηλαδή το συλλογικό σώμα των μυημένων σιχιστών. Κατά την περίοδο της κυριαρχίας των Μογγόλων στην Ινδία (1556-1707) αρκετοί σιχιστές γκουρού δολοφονήθηκαν από τους Μογγόλους, διότι αντιτάσσονταν στη δίωξή των μειονοτικών θρησκευτικών κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των Σιχ.[33] Στη συνέχεια, οι Σιχ στρατιωτικοποιήθηκαν για να αντιταχθούν στον μογγολικό ζυγό.[εκκρεμεί παραπομπή]

Μετά τη νίκη επί των Αφγανών και των Μογγόλων, σχηματίστηκαν κράτη που ονομάζονται Μισλς, υπό τον Τζάσα Σινγκ Αχλουγαλία. Η Συνομοσπονδία ενοποιήθηκε και μετατράπηκε στην Αυτοκρατορία των Σιχ, κάτω από την ηγεσία του Μαχαραγιά Ραντζίτ Σινγκ Μπαχαντούρ, η οποία χαρακτηριζόταν από θρησκευτική ανοχή και πνεύμα πλουραλισμού, με χριστιανούς, μουσουλμάνους και Ινδουιστές σε θέσεις εξουσίας. Η αυτοκρατορία θεωρείται το ζενίθ του πολιτικού σιχισμού,[34] περιλαμβάνοντας το Κασμίρ, το Λαντάκ και το Πεσαβάρ. Ο Χάρι Σινγκ Νάλβα, ο αρχηγός του στρατιωτικού επιτελείου του Στρατού των Σιχ στο Βορειοδυτικά Μέτωπο, επέκτεινε τη συνομοσπονδία στο Πέρασμα Χαϊμπέρ. Η κοσμική διοίκησή της πραγματοποίησε στρατιωτικές, οικονομικές και κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις.

  • Ο Ναός Τζανάμ Ασθάν, γενέτειρα του Γκουρού Νάνακ
    Ο Ναός Τζανάμ Ασθάν, γενέτειρα του Γκουρού Νάνακ
  • Το Σαμάντι του αυτοκράτορα Ραντζίτ Σινγκ στη Λαχόρη, Πακιστάν
    Το Σαμάντι του αυτοκράτορα Ραντζίτ Σινγκ στη Λαχόρη, Πακιστάν
  • Ο Χρυσός Ναός
    Ο Χρυσός Ναός
  • Metal helmet in a museum
    Ένα κράνος μάχης του Στρατού των Σιχιστών
  • Πανοπλία και όπλα των Σιχ
    Πανοπλία και όπλα των Σιχ

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Sikhism». Encyclopædia Britannica. https://www.britannica.com/topic/Sikhism. Ανακτήθηκε στις 7 August 2018. 
  2. ↑ «Census of India». Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2008. 
  3. ↑ «Sikhs Express Shock After Shootings at Wisconsin Temple». BBC News. 6 August 2012. https://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-19143281. Ανακτήθηκε στις 6 August 2012. 
  4. ↑ Khyati Y. Joshi (2006). The Racialization of Hinduism, Islam, and Sikhism in the United States. 
  5. ↑ «Learn About Sikhs». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2019. 
  6. ↑ «2011 National Household Survey». Statistics Canada. 8 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2013. 
  7. ↑ «Table QS210EW 2011 Census: Religion (Detailed), local authorities in England and Wales». Office for National Statistics. 11 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017. 
  8. ↑ «Religion (detailed): All people» (PDF). National Records of Scotland. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017. 
  9. ↑ «Religion - Full Detail: QS218NI». Northern Ireland Statistics and Research Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2017. 
  10. ↑ Massimo Introvigne, Pierluigi Zoccatelli. "Il pluralismo religioso italiano nel contesto postmoderno". CESNUR's 2016 demographic report of minority religions in Italy.
  11. ↑ «Census of Population and Housing: Reflecting Australia - Stories from the Census, 2016». Australian Bureau of Statistics. 28 Ιουνίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2018. 
  12. ↑ «Malaysia - Religion». Michigan State University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2018. 
  13. ↑ «2006 Sikh Population». Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2012. 
  14. ↑ Rana, Yudhvir. «Pak NGO to Resolve Issues of Sikh Community». The Times of India. http://timesofindia.indiatimes.com/india/Pak-NGO-to-resolve-issues-of-Sikh-community-/articleshow/7382102.cms. Ανακτήθηκε στις 29 January 2011. 
  15. ↑ «Dubai's Sikh Temple Feeds the Masses». The National (Abu Dhabi). 9 April 2014. http://www.thenational.ae/blogs/national-view/dubais-sikh-temple-feeds-the-masses. Ανακτήθηκε στις 21 March 2015. 
  16. ↑ «Punjabi Community Involved in Money Lending in Philippines Braces for 'Crackdown' by New President». 18 Μαΐου 2016. 
  17. ↑ «2011 Gurdwara Philippines: Sikh Population of the Philippines». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2011. 
  18. ↑ «Losing our religion | Stats NZ». 
  19. ↑ "Mitgliederzahlen: Sonstige", in: Religionswissenschaftlicher Medien- und Informationsdienst|Religionswissenschaftliche Medien- und Informationsdienst e. V. (Abbreviation: REMID), Retrieved 17 May 2017
  20. ↑ Iyer, Raman. «Sikhs in Singapore: Turbanators with Rich Tradition of Donning Uniform». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-10-17. https://web.archive.org/web/20191017042229/https://www.topnews.in/law/sikhs-singapore-turbanators-rich-tradition-donning-uniform-254324. Ανακτήθηκε στις 9 March 2011. 
  21. ↑ «Orang-orang Sikh di Indonesia». kumparan (στα Ινδονησιακά). 
  22. ↑ Singh, Dhruv. «Sikhs in Hong Kong». yp.scmp.com. 
  23. ↑ Jacobsen, Knut A.· Kværne, Per· Kristiansen, Knut (20 Φεβρουαρίου 2018). «sikhisme». snl.no. Store norske leksikon. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2019. I Norge bor det rundt 5000 sikher. 
  24. ↑ Population by Religion - 2007 Census of Population Αρχειοθετήθηκε 2008-09-16 στο Wayback Machine.
  25. ↑ Nikky-Guninder Kaur Singh (22 Φεβρουαρίου 2011). Sikhism: An Introduction. I.B. Tauris. σελίδες 61–. ISBN 978-0-85773-549-2. 
  26. ↑ Singh, Khushwant (2006). The Illustrated History of the Sikhs. India: Oxford University Press. σελ. 15. ISBN 0-19-567747-1. 
  27. ↑ «Sikh Reht Maryada: Sikh Code of Conduct and Conventions». Shiromani Gurdwara Parbandhak Committee. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2008. .
  28. ↑ «Religion in England and Wales 2011». Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2018. 
  29. ↑ «Memorandum Regarding the Tabulation of Sikh Ethnicity in the United States Census» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2014. 
  30. ↑ Singh, Khushwant (2006). The Illustrated History of the Sikhs. India: Oxford University Press. σελίδες 12–13. ISBN 0-19-567747-1. 
  31. ↑ «BBC History of Sikhism – The Khalsa». Sikh World History. BBC Religion & Ethics. 29 Αυγούστου 2003. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2008. 
  32. ↑ Singh, Patwant (2000). The Sikhs. Knopf. σελ. 14. ISBN 978-0-375-40728-4. 
  33. ↑ McLeod, Hew (1987). «Sikhs and Muslims in the Punjab». South Asia: Journal of South Asian Studies 22 (s1): 155–165. doi:10.1080/00856408708723379. 
  34. ↑ Lafont, Jean-Marie (16 Μαΐου 2002). Maharaja Ranjit Singh: Lord of the Five Rivers (French Sources of Indian History Sources). USA: Oxford University Press. σελίδες 23–29. ISBN 0-19-566111-7. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σιχ&oldid=10621550"