Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα γεννήσεωςNikolaos Vallindras
Γέννηση2  Φεβρουαρίου 1915
Αθήνα
Θάνατος15  Νοεμβρίου 2008
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχριστιανός ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμητροπολίτης

Ο Νικόδημος Βαλληνδράς (κατά κόσμον Νικόλαος Βαλληνδράς του Λεωνίδα, 1915-2008) ήταν μητροπολίτης Πατρών την περίοδο από το 1974 ως το 2005, οπότε και παραιτήθηκε. Νωρίτερα είχε διατελέσει μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Φεβρουαρίου 1915. Αφού έλαβε τη εγκύκλια εκπαίδευση, εισήλθε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1936. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το κήρυγμα και με το κατηχητικό έργο της Εκκλησίας[1].

Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας χειροτονήθηκε διάκονος το 1939 και διετέλεσε αρχιδιάκονος του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου από το ίδιο έτος έως και το 1941. Παράλληλα, κατείχε και τη θέση του Γραμματέα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, την οποία και κράτησε μέχρι το 1957. Το 1944 χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης και το διάστημα μεταξύ του 1946-1947 ήταν ιεροκήρυκας στην αρχιεπισκοπή Αθηνών και στην μητρόπολη Ιωαννίνων[1].

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας της 75ης Ταξιαρχίας, με την οποία βρέθηκε στο μέτωπο του Γράμμου[2] καθώς και στη Μακρόνησο[3]. Μετά τη λήξη του Εμφυλίου, ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου Ανοικοδομήσεως των ανά την επικράτεια κατεστραμμένων, ένεκα των πολεμικών συγκρούσεων, ναών[2].

Από το 1950 ως το 1965 διετέλεσε ιερέας σε διάφορους ναούς της Αθήνας καθώς και καθηγούμενος της μονής Ασωμάτων Πετράκη για μια τριετία, από το 1957. Επίσης χρημάτισε Διευθυντής της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη (1961-1962)[2].

Στις 22 Νοεμβρίου 1965, εξελέγη μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου, ενώ στις 22 Μαΐου 1974 μετετέθη στη μητρόπολη Πατρών. Στις 12 Ιανουαρίου 2005 υπέβαλε την παραιτήσή του λόγω προχωρημένης ηλικίας.

Ο Νικόδημος Βαλληνδράς ήταν μόνιμος κάτοικος Πατρών. Απεβίωσε στην Αθήνα, όπου διέμενε τα τρία τελευταία χρόνια του βίου του, στις 16 Νοεμβρίου του 2008[4] σε ηλικία 93 ετών.

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βαλληνδράς διακρινόταν για την ποιμαντικό, κηρυγματικό, μουσικολογικό, λειτουργικό, υμνογραφικό αλλά και το εν γένει πολύπλευρο συγγραφικό του έργο. Έγραψε πολλές αγιολογικές μελέτες, υμνολογικά και κηρυγματικά έργα καθώς και μονογραφίες ιστορικού και εκκλησιαστικού περιεχομένου.

Αρθρογράφησε σε πολλά εκκλησιαστικά περιοδικά, υπήρξε μέλος της Ιεράς Συνόδου, της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών καθώς και της Εταιρίας Πελοποννησιακών Σπουδών. Έλαβε μέρος σε αποστολή στις Η.Π.Α. για εκπαίδευση ελληνορθοδόξων κληρικών καθώς και στις αντιπροσωπίες της Εκκλησίας της Ελλάδος σε εθιμοτυπικές επισκέψεις στο Πατριαρχείο Σερβίας και την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας ενώ τρεις φορές προτάθηκε και παρασημοφορήθηκε αντίστοιχα για τις εθελοντικές υπηρεσίες που πρόσφερε στις ένοπλες δυνάμεις μέσω ομιλιών, διαλέξεων και παραδόσεων μαθημάτων.

Στο ενεργητικό του Νικοδήμου καταγράφονται και δύο γεγονότα υψίστης σημασίας για την Πόλη των Πατρών: αφενός η εγκαινίαση του Ιερού Ναού του πολιούχου της πόλεως Αγίου Ανδρέα και αφετέρου η επιστροφή, έπειτα από ενέργειές του, του σωζόμενου τμήματος του σταυρού του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα από τη Μασσαλία το έτος 1980[5].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Αθανασίου Θ. Βουρλή, Ελληνορθόδοξος Υμνογραφία Εικοστού Αιώνος, 1900-2000. Υμνογράφοι και Υμνογραφήματα, τ. Α', Επίσκοποι, εκδόσεις Συμμετρία, Αθήνα 2004, σελ. 135.
  2. 2,0 2,1 2,2 Βουρλή, 2004, σελ. 136.
  3. Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας[νεκρός σύνδεσμος]
  4. Εκοιμήθη ο μητροπολίτης πρώην Πατρών Νικόδημος. in.gr. 16 Νοεμβρίου 2008.
  5. Βουρλή, 2004, σελ. 136-137.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αθανασίου Θ. Βουρλή, Ελληνορθόδοξος Υμνογραφία Εικοστού Αιώνος, 1900-2000. Υμνογράφοι και Υμνογραφήματα, τ. Α', Επίσκοποι, εκδόσεις Συμμετρία, Αθήνα 2004.