Βερικοκιά

Βερικοκιά
	; Βερικοκιά
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Φυτά (Plantae);
Συνομοταξία:	Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta);
Ομοταξία:	Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida);
Τάξη:	Ροδώδη (Rosales);
Οικογένεια:	Ροδοειδή (Rosaceae);
Υποοικογένεια:	Αμυγδαλοειδή (Amygdaloideae);
Γένος:	Προύμνη (Prunus);
Είδος:	P. armeniaca;
Διώνυμο
	Προύμνη η αρμενιακή; Prunus armeniaca; L.

Η βερικοκιά είναι οπωροφόρο, μακρόβιο, φυλλοβόλο δέντρο και ανήκει στο γένος Prunus (Προύμνη^[α]) της οικογένειας των Ροδοειδών. Στην Κύπρο το δέντρο είναι γνωστό ως χρυσομηλιά.

Βρίσκεται αυτοφυής στην Ανατολική Ασία και τα Ιμαλάια, από όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω της Αρμενίας, εξ’ ου και η επιστημονική της ονομασία Prunus armeniaca (Προύμνη η αρμενιακή). Πρέπει να ήταν γνωστή στην Κίνα, γιατί υπάρχουν αναφορές σε βιβλία όπου κατά το 2200 π.Χ. είχε την ονομασία Σίνγκ.

Καλλιέργεια & μορφολογία

Σήμερα καλλιεργείται σε όλες τις εύκρατες περιοχές του κόσμου για το νόστιμο καρπό της, το βερίκοκο. Η βερικοκιά είναι δέντρο με σφαιροειδές σχήμα και αρκετές απλωτές διακλαδώσεις. Τα φύλλα της είναι πλατιά σε σχήμα αβγού ή καρδιάς στιλπνά στην επάνω επιφάνεια και φέρουν αδένες και παράφυλλα πάνω στον μίσχο. Τα άνθη της είναι και αρσενικά και θηλυκά και έχουν χρώμα λευκό ή ελαφρύ ρόδινο, φύονται δε μόνα τους ή ανά δύο.

Η άνθιση ολοκληρώνεται πριν βγουν τα φύλλα και γίνεται την άνοιξη (αρχές Μαρτίου-Απριλίου), είναι δε μικρής διάρκειας.

Η καλλιεργούμενη βερικοκιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό που γίνεται σε συγγενικά είδη, κυρίως σε αμυγδαλιά αλλά και σε ροδακινιά, κορομηλιά και δαμασκηνιά.

Για την καλλιέργεια της τα πιο κατάλληλα εδάφη είναι αυτά με μία μέση σύσταση και λεπτή υφή. Όταν υπάρχει δυνατό και ξαφνικό κρύο ή παγετός τότε οι ανθοί καταστρέφονται, αν και τα δέντρα είναι ανθεκτικά και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Υψηλές θερμοκρασίες επίσης προκαλούν αλλοιώσεις στον καρπό. Τα δέντρα χρειάζονται καλό πότισμα την περίοδο της ανθοφορίας τους.

Κάτω από καλές συνθήκες μία βερικοκιά μπορεί να ζήσει και πάνω από 100 χρόνια.

Ελληνικές και άλλες ποικιλίες

Οι κυριότερες Ελληνικές ποικιλίες είναι:

Πρώιμη Τίρυνθας. Μία Ελληνική πρώιμη ποικιλία που καλλιεργείται στην Κορινθία. Ο καρπός είναι μέτριου μεγέθους, ανθεκτικός στη μεταφορά.
Διαμαντοπούλου. Μέσης παραγωγικότητας βερικοκιά, βγάζει όμως εξαιρετικής νοστιμιάς βερίκοκα. Καλλιεργείται και αυτή στην Κορινθία και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.
Μπεμπέκου, με μεγάλους καρπούς, λίγο πιο άνοστους από του Διαμαντοπούλου. Οι περισσότερες βερικοκιές βρίσκονται στην Πελοπόννησο.

Υπάρχουν επίσης καλές Γαλλικές ποικιλίες όπως Παβιό, Πρεκός και Λουιζιέ και γνωστή είναι και η Ιταλική Ρεάλε ντ’ Ιμόλα.

Βλέπε επίσης

Βερίκοκο, ο καρπός της βερικοκιάς.

Υποσημειώσεις

↑ Ο λατινικός όρος Prunus ετυμολογείται στα Αρχαία Ελληνικά όπου απαντάται εκτός από τη μορφή προύμνη και ως προῦνος, προῦμνος και προύνη, και σημαίνει δαμασκηνιά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Prunus armeniaca στο Wikimedia Commons
Λεξιλογικός ορισμός του βερικοκιά στο Βικιλεξικό

[1] Ο λατινικός όρος Prunus ετυμολογείται στα Αρχαία Ελληνικά όπου απαντάται εκτός από τη μορφή προύμνη και ως προῦνος, προῦμνος και προύνη, και σημαίνει δαμασκηνιά.

[α]