British Leyland Motor Corporation

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
British Leyland Motor Corporation
Νομική μορφήprivate company limited by shares
Κλάδοςβιομηχανία αυτοκίνησης
Ίδρυση1968
Διάλυση1986
ΈδραΛόνγκμπριτζ και Cowley, Ηνωμένο Βασίλειο
ΠροϊόνταΙΧ αυτοκίνητο, Φορτηγό, Λεωφορείο και Τρακτέρ
Commons page Πολυμέσα

Η British Leyland Motor Corporation (BLMC) ήταν μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου που δημιουργήθηκε το 1968. Στην συνέχεια, μετά την κρατικοποίησή της έγινε γνωστή ως "British Leyland Ltd (Limited)" ή απλά ως "BL".

Ιστορία της BL[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η BLMC δημιουργήθηκε το 1968, με τη συγχώνευση της "British Motor Holdings" (BMH) και της "Leyland Motor Corporation" (LMC). Η συγχώνευση ενθαρρύνθηκε από την Κυβέρνηση Εργατικών, υπό τον πρωθυπουργό Harold Wilson (Χάρολντ Ουίλσον) και η εταιρεία που δημιουργήθηκε είχε στην κατοχή της όλες τις τελευταίες ανεξάρτητες αυτοκινητοβιομηχανίες της Βρετανίας. Μεταξύ των εταιρειών (που όλες μαζί ήταν σχεδόν 100) υπήρχαν αυτοκινητοβιομηχανίες, κατασκευαστές λεωφορείων και φορτηγών, εταιρείες ψυγείων, εταιρείες κατασκευής πολεμικών οχημάτων, κλπ. Η νέα εταιρεία οργανώθηκε γρήγορα σε 7 διαφορετικούς τομείς κάτω από τη διοίκηση του Sir Donald Stokes (Σερ Ντόναλντ Στόουκς), ο οποίος ήταν μέχρι πρότινος πρόεδρος της Leyland Motor Corporation.

Η εταιρεία έμεινε στην ιστορία ως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα παρακμής της βιομηχανίας της Βρετανίας τη Δεκαετία του 1970. Στις αρχές της λειτουργίας της, η παραγωγή αυτοκινήτων γινόταν σε 42 διαφορετικά εργοστάσια, αριθμός που ακόμα και σήμερα θεωρείται τεράστιος, αν αναλογιστεί κανείς πως τα μεγέθη παραγωγής αυτοκινήτων ήταν μικρά σε σχέση με τα σημερινά. Ακόμη και πριν την συγχώνευση, η BMH κρατούσε σε λειτουργία μάρκες οι οποίες ανταγωνίζονταν η μία την άλλη. Μάλιστα, αυτές οι μάρκες διέθεταν στην αγορά εντελώς ίδια αυτοκίνητα ελαφρώς ανασχεδιασμένα, η καθεμία με το σήμα της. Σε αυτή την κατάσταση προστέθηκαν και οι μάρκες της LMC, οι οποίες ήταν ήδη ανταγωνιστικές. Η Rover ανταγωνιζόταν τη Jaguar, ενώ η Triumph ανταγωνιζόταν άλλες τρεις εταιρείες που ανήκαν στη BLMC, τις Austin, Morris και MG.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η ύπαρξη μιας γκάμας προϊόντων στην οποία έλειπε η συνοχή και κυριαρχούσε η διάθεση ίδιων αυτοκινήτων με διαφορετικά σήματα, τα οποία αντί να ανταγωνίζονται τα οχήματα άλλων εταιρειών, ανταγωνίζονταν τα οχήματα της ίδιας της BLMC. Η έλλειψη λογικής στην γκάμα οχημάτων, μαζί με εξαιρετικά σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της εταιρείας λόγω των σωματείων (που σε πολλές περιπτώσεις παρασύρονταν από τους αρχηγούς τους, οι οποίοι προσπαθούσαν να αναδειχθούν μέσα από επιδείξεις δύναμης, που εκδηλώνονταν με τη μορφή συνεχιζόμενων απεργιών), η πετρελαϊκή κρίση του 1973, η εργάσιμη εβδομάδα τριών ημερών, ο υψηλός πληθωρισμός και η αναποτελεσματική διοίκηση (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων) δημιούργησαν μία γιγαντιαία εταιρεία που κανείς δεν μπορούσε να διαχειριστεί, σε εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική κατάσταση. Η χρεωκοπία της εταιρείας το 1975 ήταν πλέον διασφαλισμένη.

Ο Sir Don Ryder (Σερ Ντον Ράιντερ) ανέλαβε το έργο εκπόνησης έρευνας σχετικά με την κατάσταση της εταιρείας και η έρευνά του (Ryder Report, που τιτλοφορήθηκε "British Leyland: The Next Decade", "Μπρίτις Λέιλαντ: Η Επόμενη Δεκαετία") παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 1975. Οι προτάσεις της έρευνας εφαρμόστηκαν αμέσως και έτσι η εταιρεία αναδιοργανώθηκε δραστικά. Η κυβέρνηση των Εργατικών, πάλι υπό τον Ουίλσον, ανέλαβε τότε τον έλεγχο της εταιρείας δημιουργώντας μια εταιρεία συμμετοχών, την "British Leyland Limited" (BL Ltd.) στην οποία το κράτος ήταν ο μεγαλύτερος μέτοχος. Τώρα όλες οι δραστηριότητες της εταιρείας οργανώθηκαν σε 4 διαφορετικούς τομείς:

  • Leyland Cars: η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στη Μ. Βρετανία, με 128.000 εργαζόμενους σε 36 διαφορετικά εργοστάσια και παραγωγή ενός εκατομμυρίου οχημάτων ετησίως.
  • Leyland Truck and Bus: η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής λεωφορείων και φορτηγών στη Βρετανία, με 31.000 εργαζόμενους σε 12 διαφορετικές τοποθεσίες και ικανότητα παραγωγής 38.000 φορτηγών, 8.000 λεωφορείων και 19.000 τρακτέρ ετησίως.
  • Leyland Special Products: η εταιρεία που περιελάμβανε όλες τις υπόλοιπες εταιρείες της BL, η οποία χωρίστηκε σε 5 διαφορετικούς τομείς:
    • Εξοπλισμός κατασκευών: Aveling-Barford, Aveling-Marshall, Barfords of Belton και Goodwin-Barsby
    • Συστήματα ψύξης: Prestcold
    • Μεταφορείς υλικών: Coventry Climax (περιελάμβανε τις Climax Trucks, Climax Conveyancer και Climax Shawloader)
    • Πολεμικά οχήματα: Alvis και Self-Changing Gears
    • Τύπος: Nuffield Press (που παρήγαγε τις εκδόσεις της εταιρείας, όπως για παράδειγμα προσπέκτους) και Lyne & Son
  • Leyland International: ήταν υπεύθυνη για τις εξαγωγές οχημάτων, φορτηγών και λεωφορείων και υπεύθυνη για τη λειτουργία των εργοστασίων στο εξωτερικό (Αφρική, Ινδία και Αυστραλία), με 18.000 εργαζόμενους.

Το 1978, η εταιρεία σχημάτισε ένα νέο υπο-όμιλο για τη διαχείριση των εταιρειών κατασκευής επαγγελματικών οχημάτων, την BL Commercial Vehicles (BLCV). Κάτω από τη διοίκηση της νέας εταιρείας περιήλθαν οι:

  • Leyland Vehicles Limited (φορτηγά, λεωφορεία, αγροτικά μηχανήματα)
  • Alvis Limited (πολεμικά οχήματα)
  • Coventry Climax Limited (ειδικοί τύποι κινητήρων και εταιρείες ανυψωτικών)
  • Self-Changing Gears Limited (συστήματα μετάδοσης)

Το 1984, η Jaguar έγινε ξανά ανεξάρτητη αυτοκινητοβιομηχανία, μέσω δημόσιας πώλησης των μετοχών της και τελικώς περιήλθε στην ιδιοκτησία της Ford το 1988. Στο μεταξύ, η British Leyland είχε πλέον αλλάξει το όνομά της σε Όμιλο Austin Rover. Το 1986, μετονομάστηκε απλά σε Όμιλο Rover. To 1987, ο τομέας φορτηγών και βαρέων οχημάτων συγχωνεύθηκε με την ολλανδική DAF, δημιουργώντας την DAF NV (στη Βρετανία χρησιμοποιούνταν το όνομα Leyland DAF και στην Ολλανδία το όνομα DAF). Το 1987, επίσης, η εταιρεία κατασκευής λεωφορείων αποσχίσθηκε από τον υπόλοιπο όμιλο, σε νέα εταιρεία με την ονομασία Leyland Bus, ως αποτέλεσμα εξαγοράς από τη διοίκηση της εταιρείας. Το 1988, η Leyland Bus πωλήθηκε στην εταιρεία λεωφορείων Volvo Buses.

Το 1988 ό,τι είχε απομείνει από την γιγαντιαία BL, με την ονομασία Rover Group, πωλήθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση στην εταιρεία κατασκευής αεροπλάνων British Aerospace (BAe).

Πολλές από τις φίρμες χωρίστηκαν τελικά και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν υπό άλλη ιδιοκτησία. Ο άμεσος απόγονος της British Leyland ήταν ο Όμιλος MG Rover που χρεωκόπησε τελικά τον Απρίλιο του 2005. Ένα κομμάτι της παλέτας της MG Rover αναμένεται να διατεθεί πάλι στην αγορά, με την έναρξη παραγωγής να ορίζεται το 2007.

Χρονολογίες και Γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτοκινητοβιομηχανιες που Συγχωνεύθηκαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι χρονολογίες που αναφέρονται, είναι τα έτη που εμφανίστηκε η κάθε φίρμα πάνω σε κάποιο μοντέλο.

Άλλες Συγχωνεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1910 Η Daimler εξαγοράζεται από τη BSA
  • 1931 Η Lanchester εξαγοράζεται από τη BSA (το τελευταίο Lanchester βγαίνει το 1956)
  • 1938 Η Morris αφομοιώνει τη Wolseley και Riley δημιουργώντας τη Nuffield Organisation
  • 1944 Η Standard εξαγοράζει τη Triumph, δημιουργώντας τη Standard Triumph
  • 1946 Η Austin εξαγοράζει τη Vanden Plas
  • 1952 Η Nuffield Organisation και η Austin συγχωνεύονται δημιουργώντας τη British Motor Corporation (BMC)
  • 1960 Η Jaguar εξαγοράζει τον τομέα επιβατικών αυτοκινήτων της BSA, συμπεριλαμβανομένης και της Daimler
  • 1961 Η Leyland Motors εξαγοράζει τη Standard Triumph
  • 1963 Η Jaguar εξαγοράζει τον κατασκευαστή κινητήρων και ανυψωτικών μηχανημάτων Coventry Climax
  • 1965 Η Rover εξαγοράζει την Alvis
  • 1966 Η BMC συγχωνεύεται με τη Jaguar και δημιουργεί την British Motor Holdings (BMH)
  • 1967 Η Leyland απορροφά τη Rover
  • 1968 Η Leyland συγχωνεύεται με τη British Motor Holdings δημιουργώντας τη British Leyland Motor Corporation (BLMC)
  • 1972 Η BLMC αναλαμβάνει τον έλεγχο της Innocenti
  • 1975 Η έκδοση της αναφοράς του Ντον Ράιντερ οδηγεί στην κρατικοποίηση της British Leyland λόγω τεράστιων οικονομικών προβλημάτων, ενώ η εταιρεία μετονομάζεται σε BL Ltd.
  • 1977 Ο Michael Edwardes διορίζεται Πρόεδρος από την κυβέρνηση των Εργατικών και ξεκινά την απόσχιση και πώληση των περιττών κομματιών της British Leyland.
  • 1979 Η Leyland Motors εξαγοράζει τη Jaguar & Daimlar.

Χρονολογίες αποσχίσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1975 Η Innocenti περνάει στα χέρια του Alejandro de Tomaso (Αλεχάντρο ντε Τομάζο)
  • 1978 Land Rover διαχωρίζεται από τη Rover δημιουργώντας νέα εταιρεία, μέσα στη BL
  • 1979 Έναρξη συνεργασίας με τη Honda, απόλυση του Derek Robinson (πληροφορίες στη σελίδα Όμιλος Austin Rover)
  • 1978 Κλείσιμο εργοστασίου συναρμολόγησης της Triumph στο Speke (Σπικ) - η παραγωγή μετακινείται στο Canley (Κάνλεϊ)
  • 1980 Κλείσιμο των εργοστασίων των MG και Triumph στο Abingdon (Αμπίνγκντον) και στο Canley
  • 1981 Κλείσιμο του εργοστασίου Rover-Triumph στο Solihull (Σόλιχαλ)
  • 1981 Η Alvis πωλείται στη United Scientific Holdings
  • 1982 Ο Michael Edwardes (Μάικλ Εντουάρντες) αποχωρεί από τη θέση του Προέδρου και British Leyland μετονομάζεται σε Austin Rover Group (ARG)
  • 1984 Σταματά η παραγωγή του Morris Ital, σηματοδοτώντας το τέλος του σήματος Morris
  • 1984 Η Jaguar πωλείται (μαζί με τη Daimler και τα αμερικανικά δικαιώματα στο σήμα Vanden Plas); αγοράζεται από τη Ford το 1989
  • 1986 Ο Όμιλος Austin Rover μετονομάζεται σε Rover Group και τα σήματα της Austin εξαφανίζονται το χρόνο που ακολουθεί
  • 1986 Η Leyland Trucks & Vans πωλείται στη DAF. Τα ελαφρά επαγγελματικά οχήματα ανεξαρτητοποιούνται και γίνονται LDV in 1993 και ο τομέας φορτηγών γίνεται Leyland Trucks. Η Leyland Trucks εξαγοράζεται από την αμερικανική PACCAR το 1998
  • 1986 Απόσχιση της Leyland Bus, εξαγορά της από τη Volvo το 1988
  • 1987 Η Unipart, εταιρεία ανταλλακτικών της BL εξαγοράζεται από το διοικητικό της συμβούλιο
  • 1988 Ο Όμιλος Rover ιδιωτικοποιείται, με πώληση στη British Aerospace
  • 1994 Ο Όμιλος Rover πωλείται στη BMW και τελειώνει η συνεργασία με τη Honda
  • 2000 Η BMW αποφασίζει τη διάλυση και τμηματική πώληση του Ομίλου Rover και η Land Rover πωλείται στη Ford
  • 2000 Η BMW MINI, η Triumph και η Riley διατηρούνται από τη BMW, αλλά όλες οι υπόλοιπες μάρκες πωλούνται
  • 2000 Τα υπόλοιπα κομμάτια ανεξαρτητοποιούνται ως Όμιλος MG Rover. Η εταιρεία συνεχίζει να παράγει αυτοκίνητα φίρμας Rover, μέσω μιας συμφωνίας με τη BMW, στην οποία ανήκει ακόμα το σήμα της
  • 2005 Η MG Rover τίθεται σε καθεστώς πτώχευσης, η παραγωγή αυτοκινήτων στο Λόνγκμπριτζ σταματά

Μοντέλα της BL (μέχρι το 1986)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε παρενθέσεις οι εταιρείες που παρήγαγαν για πρώτη φορά το κάθε όχημα

Ανταγωνιστικά μοντέλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αρκετές περιπτώσεις, η British Leyland συνέχιζε ή προωθούσε την παραγωγή μοντέλων διαφορετικών εταιρειών της σε διαφορετικά εργοστάσια, που ανταγωνίζονταν το ένα με το άλλο για αρκετά χρόνια.

Ίδια μοντέλα με διαφορετικά σήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές της, που εξέλισσαν συνεχώς τα μοντέλα τους, η British Leyland συνέχισε την πρακτική της διάθεσης ίδιων μοντέλων με σήματα διαφορετικών εταιρειών, που είχε ξεκινήσει από την εποχή της BMC.

Πίνακας Χρονολογιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η άνοδος και η πτώση της British Leyland - αυτοκινητοβιομηχανίες και μάρκες - +/−
Φίρμα 1900 1910 1920 1930 1940 1950 1960 1970 1980 1990 2000 2006
Jaguar SS Cars Jaguar Jaguar BMH British Leyland Jaguar Ford
Daimler Daimler BSA BSA
Lanchester Lanchester
Mini BMC Austin

Rover (ΑRG)

BAe BMW BMW/MINI
Riley Riley Nuffield
Organisation
BMW
MG Morris Garages (MG) BMW MGR Nanjing
Morris Morris Morris
Wolseley Wolseley
Austin Austin Austin
Vanden Plas Vanden Plas Ford
Rover Rover Rover Rover BMW/MGR Ford
Land Rover Ford
Alvis Alvis BAE Systems
Standard Standard Standard Triumph Leyland BMW/Triumph
Triumph Dawson Triumph
                                                                                                                                                                    

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]