Χρήστης:Eleni Tziafa/Hélène Cixous

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Eleni Tziafa. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας.

{{Infobox Biographie2|charte=écrivain}}

Ελέν Σιξού
Η Ελέν Σιξού το 2011.
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5 Ιουνίου 1937 (84 ετών)
Οράν, Αλγερία
Χώρα πολιτογράφησηςΑλγερία, Γαλλία
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΠοιήτρια, δοκιμιογράφος, φεμινίστρια, συγγραφέας, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας
δεδομένα

H Ελέν Σιξού γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1937 στο Οράν στην Αλγερία [1], είναι Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και φεμινίστρια. Το 1968 δημοσίευσε τη διδακτορική της διατριβή στις εκδόσεις Grasset με τίτλο L'Exil de James Joyce ou L'art du remplacement (Η Εξορία του Τζέιμς Τζόυς ή Η τέχνη του εκτοπισμού), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Dedans (Μέσα) (1969), για το οποίο της απονεμήθηκε το βραβείο Médicis .

Η Ελέν Σιξού είναι συγγραφέας πολλών θεατρικών έργων που γράφτηκαν για το Théâtre du Soleil και η συνεργασία της με την Αριάν Μνουσκίν ξεκίνησε από το 1984. Συνιδρύτρια του Πειραματικού Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βενσέν, το 1974 δημιούργησε εκεί το πρώτο κέντρο γυναικείων σπουδών σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο. Το δοκίμιό της Le Rire de la Méduse (Το γέλιο της Μέδουσας) (1975) αποτέλεσε ορόσημο για τον σύγχρονο φεμινισμό [2] .

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελέν Σιξού γεννήθηκε στο Οράν από πατέρα γιατρό (Georges Cixous, ο οποίος γεννήθηκε επίσης στην Αλγερία, 1908-1948) και γερμανίδα μητέρα (Ève Klein, πρόσφυγας, 1910-2013, μαία) [1] . Η οικογένειά της ήταν εβραϊκής καταγωγής, Ασκενάζι από την πλευρά της μητέρας της, σεφαραδίτικη από την πλευρά του πατέρα της. Η οικογένεια εγκατέλειψε την Αλγερία το 1954.

Παντρεύτηκε το 1955 με τον Γκυ Μπερζέρ και απέκτησε τρία παιδιά, τον Ζορζ (1959-1969), την Ανν-Εμμανουέλ (1960), τον Στεφάν (1961).

Ακαδημαϊκή καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελέν Σιξού πέρασε τις εξετάσεις (agrégation)που τις επέτρεπαν να διδάσκει αγγλικά στη δευτεροβάθμια ή την τριτοβάθμια εκπαίδευση το 1959 . Με επιβλέποντα τον Ζαν-Ζακ Μαγιού, εκπόνησε τη διατριβή της για τον Τζέιμς Τζόυς και απέκτησε διδακτορικό στη φιλολογία το 1968 .

Το 1969 συμμετείχε στην ίδρυση του περιοδικού Poétique, με τους Τσβέταν Τοντόροφ και Ζεράρ Ζενέτ .

Είναι συνιδρύτρια, μαζί με τον Ρεϊμόν Λα Βερνιά, της δημιουργίας του πανεπιστημιακού κέντρου της Βενσέν, μετά τον Μάιο του 68 [4]. Απέκτησε θέση καθηγήτριας και ίδρυσε το Κέντρο Μελετών Γυναικών και Σπουδών Φύλου [5], κάτι πρωτοποριακό τότε στην Ευρώπη.

Από το 1983, διηύθυνε ένα σεμινάριο στο Διεθνές Κολλέγιο Φιλοσοφίας .

Λογοτεχνική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1967, η Ελέν Σιξού έχει δημοσιεύσει ένα σημαντικό έργο, αποτελούμενο από περίπου εξήντα έργα, τα οποία εκδόθηκαν κυρίως από τους εκδοτικούς οίκους Grasset, Gallimard, Des femmes και Galilée . Είναι επίσης θεατρική συγγραφέας και τα έργα της ανέβηκαν σε σκηνοθεσία της Σιμόν Μπενμουσά στο Théâtre d'Orsay, του Ντανιέλ Μεσγκίς στο Théâtre de la Ville και της Αριάν Μνουσκίν στο Théâtre du Soleil .

Δημοσίευσε κείμενα για τον Ζακ Ντεριντά και τον Τζέιμς Τζόυς, αλλά και για τα έργα των Καρίσε Λισπέκτορ, Μορίς Μπλανσό, Φραντς Κάφκα, Χάινριχ φον Κλάιστ, Μονταίν, Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, Thomas Bernhard, Μαρίνα Τσβετάγεβα, Ζαν Ζενέ και Σάμιουελ Μπέκετ.

Έχει γράψει εκτενώς για το έργο καλλιτεχνών, όπως ο Σιμόν Αντάι, ο Πιερ Αλεσινσκί, καθώς και δύο βιβλία για τον Αντέλ Αμπντεσεμέντ .

Το 2016 βραβεύτηκε με το βραβείο Μαργκερίτ Γιουρσενάρ[6].

Φιλία με τον Ντεριντά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1963 η Σιξού γνώρισε τον Ζακ Ντεριντά, με τον οποίο συνδεόταν με μακροχρόνια φιλία και μοιράστηκε πολλές δραστηριότητες, πολιτικές και πνευματικές, όπως η ίδρυση του Πανεπιστημίου Paris 8, του Εθνικού Κέντρου Γραμμάτων (σήμερα Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ) — 1981-1983 —, το Διεθνές Κοινοβούλιο Συγγραφέων, η Επιτροπή κατά του Απαρτχάιντ, συνέδρια και σεμινάρια στο Διεθνές Κολλέγιο Φιλοσοφίας. Έκαναν από κοινού ορισμένες δημοσιεύσεις ή εκδόσεις, όπως π.χ. το Voiles, με εικονογράφηση του Ερνέστ Πινιόν-Ερνέστ, (1998), Portrait de Jacques Derrida en jeune saint juif (Πορτρέτο του Ζακ Ντεριντά ως νεαρού Ιουδαίου αγίου) (2001), H.C. pour la vie, c'est à dire… (Η Ε.Σ. για τη ζωή, δηλαδή...)(2002). Ο Ντεριντά θεωρεί την Ελέν Σιξού ως τη μεγαλύτερη εν ζωή συγγραφέα στη γαλλική γλώσσα.

Εθνική Βιβλιοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2000 δημιουργήθηκε μια συλλογή στο όνομά της από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, αφότου η Ελέν Σιξού δώρισε το σύνολο των χειρογράφων της έως και σήμερα. Παρουσιάζονται στην έκθεση «Brouillons d'Écrivains» που πραγματοποιήθηκε στη Βιβλιοθήκη το 2001.

Το 2003 η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας διοργάνωσε το συνέδριο «Genèses Généalogies Genres : Autour de l’œuvre d'Hélène Cixous» (Γενέσεις Γενεαλογίες Κειμενικά είδη: Περί του έργου της Ελέν Σιξού). Μεταξύ των ομιλητών ήταν οι Μιρέιγ Καλ-Γκρουμπέρ, Μαρί-Οντίλ Ζερμέν, Ζακ Ντεριντά, Ανί Λεκλέρκ, Αριάν Μνουσκίν, Ζινέτ Μισό και η ίδια η Ελέν Σιξού.

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1989 η Σιξού και η Μνουσκίν συνεργάστηκαν στην ταινία La Nuit miraculeuse (Η θαυμαστή νύχτα), η οποία τους ανατέθηκε από την Εθνοσυνέλευση για τα 200 χρόνια από τη Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (προβλήθηκε από το κανάλι FR 3 στις 7 Δεκεμβρίου 1989).

Μεταξύ 2012 και 2018, η Ελέν Σιξού συμμετείχε στη δημιουργία της ταινίας ντοκιμαντέρ του Ολιβιέ Μορέλ , Ever, Rêve, Hélène Cixous [7] (118 λεπτά, 2018), η οποία είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένη σε αυτήν.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μυθιστορήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

<div class="div-col columns column-count column-count-* Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)

  • Dedans (Grasset, 1969) - Prix Médicis
  • Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
  • Les Commencements (Grasset, 1970)
  • Neutre (Grasset, 1972)
  • Tombe (Seuil, 1973, 2008)
  • Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
  • Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
  • Souffles (Des femmes, 1975)
  • Partie (Des femmes, 1976)
  • La (Gallimard, 1976)
  • Angst (Des Femmes, 1977)
  • Anankè (Des femmes, 1979)
  • Illa (Des femmes, 1980)
  • Limonade tout était si infini (Des femmes, 1982)
  • Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
  • Déluge (Des femmes, 1992)
  • Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Des femmes, 1993)
  • La Fiancée juive de la tentation (Des femmes, 1995)
  • OR, les lettres de mon père (Des femmes, 1997)
  • Osnabrück (Des femmes, 1999)
  • Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
  • Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
  • Manhattan (Galilée, 2002)
  • Rêve je te dis (Galilée, 2003)
  • Tours promises (Galilée, 2004)
  • Rencontre terrestre, en collaboration avec Frédéric-Yves Jeannet (Galilée, 2005)
  • L'Amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
  • Hyperrêve (Galilée, 2006)
  • Si près (Galilée, 2007)
  • Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
  • Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
  • Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)[8]
  • Double oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)[9]
  • Homère est morte (Galilée, 2014)[10]
  • Gare d'Osnabrück à Jérusalem (Galilée, 2016)[11]
  • 1938, nuits, Éditions Galilée, Paris, 2019, collection Lignes fictives, 146 pages (ISBN 978-2-7186-0981-2)[12] · [13] · [14]
  • Ruines bien rangées (Gallimard, 2020)" style="-moz-column-count: * Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)
  • Dedans (Grasset, 1969) - Prix Médicis
  • Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
  • Les Commencements (Grasset, 1970)
  • Neutre (Grasset, 1972)
  • Tombe (Seuil, 1973, 2008)
  • Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
  • Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
  • Souffles (Des femmes, 1975)
  • Partie (Des femmes, 1976)
  • La (Gallimard, 1976)
  • Angst (Des Femmes, 1977)
  • Anankè (Des femmes, 1979)
  • Illa (Des femmes, 1980)
  • Limonade tout était si infini (Des femmes, 1982)
  • Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
  • Déluge (Des femmes, 1992)
  • Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Des femmes, 1993)
  • La Fiancée juive de la tentation (Des femmes, 1995)
  • OR, les lettres de mon père (Des femmes, 1997)
  • Osnabrück (Des femmes, 1999)
  • Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
  • Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
  • Manhattan (Galilée, 2002)
  • Rêve je te dis (Galilée, 2003)
  • Tours promises (Galilée, 2004)
  • Rencontre terrestre, en collaboration avec Frédéric-Yves Jeannet (Galilée, 2005)
  • L'Amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
  • Hyperrêve (Galilée, 2006)
  • Si près (Galilée, 2007)
  • Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
  • Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
  • Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)[8]
  • Double oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)[9]
  • Homère est morte (Galilée, 2014)[10]
  • Gare d'Osnabrück à Jérusalem (Galilée, 2016)[11]
  • 1938, nuits, Éditions Galilée, Paris, 2019, collection Lignes fictives, 146 pages (ISBN 978-2-7186-0981-2)[12] · [13] · [14]
  • Ruines bien rangées (Gallimard, 2020); -webkit-column-count: * Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)
  • Dedans (Grasset, 1969) - Prix Médicis
  • Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
  • Les Commencements (Grasset, 1970)
  • Neutre (Grasset, 1972)
  • Tombe (Seuil, 1973, 2008)
  • Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
  • Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
  • Souffles (Des femmes, 1975)
  • Partie (Des femmes, 1976)
  • La (Gallimard, 1976)
  • Angst (Des Femmes, 1977)
  • Anankè (Des femmes, 1979)
  • Illa (Des femmes, 1980)
  • Limonade tout était si infini (Des femmes, 1982)
  • Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
  • Déluge (Des femmes, 1992)
  • Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Des femmes, 1993)
  • La Fiancée juive de la tentation (Des femmes, 1995)
  • OR, les lettres de mon père (Des femmes, 1997)
  • Osnabrück (Des femmes, 1999)
  • Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
  • Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
  • Manhattan (Galilée, 2002)
  • Rêve je te dis (Galilée, 2003)
  • Tours promises (Galilée, 2004)
  • Rencontre terrestre, en collaboration avec Frédéric-Yves Jeannet (Galilée, 2005)
  • L'Amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
  • Hyperrêve (Galilée, 2006)
  • Si près (Galilée, 2007)
  • Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
  • Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
  • Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)[8]
  • Double oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)[9]
  • Homère est morte (Galilée, 2014)[10]
  • Gare d'Osnabrück à Jérusalem (Galilée, 2016)[11]
  • 1938, nuits, Éditions Galilée, Paris, 2019, collection Lignes fictives, 146 pages (ISBN 978-2-7186-0981-2)[12] · [13] · [14]
  • Ruines bien rangées (Gallimard, 2020); column-count: * Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)
  • Dedans (Grasset, 1969) - Prix Médicis
  • Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
  • Les Commencements (Grasset, 1970)
  • Neutre (Grasset, 1972)
  • Tombe (Seuil, 1973, 2008)
  • Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
  • Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
  • Souffles (Des femmes, 1975)
  • Partie (Des femmes, 1976)
  • La (Gallimard, 1976)
  • Angst (Des Femmes, 1977)
  • Anankè (Des femmes, 1979)
  • Illa (Des femmes, 1980)
  • Limonade tout était si infini (Des femmes, 1982)
  • Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
  • Déluge (Des femmes, 1992)
  • Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Des femmes, 1993)
  • La Fiancée juive de la tentation (Des femmes, 1995)
  • OR, les lettres de mon père (Des femmes, 1997)
  • Osnabrück (Des femmes, 1999)
  • Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
  • Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
  • Manhattan (Galilée, 2002)
  • Rêve je te dis (Galilée, 2003)
  • Tours promises (Galilée, 2004)
  • Rencontre terrestre, en collaboration avec Frédéric-Yves Jeannet (Galilée, 2005)
  • L'Amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
  • Hyperrêve (Galilée, 2006)
  • Si près (Galilée, 2007)
  • Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
  • Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
  • Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)[8]
  • Double oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)[9]
  • Homère est morte (Galilée, 2014)[10]
  • Gare d'Osnabrück à Jérusalem (Galilée, 2016)[11]
  • 1938, nuits, Éditions Galilée, Paris, 2019, collection Lignes fictives, 146 pages (ISBN 978-2-7186-0981-2)[12] · [13] · [14]
  • Ruines bien rangées (Gallimard, 2020); ">* Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)
  • Dedans (Grasset, 1969) - Prix Médicis
  • Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
  • Les Commencements (Grasset, 1970)
  • Neutre (Grasset, 1972)
  • Tombe (Seuil, 1973, 2008)
  • Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
  • Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
  • Souffles (Des femmes, 1975)
  • Partie (Des femmes, 1976)
  • La (Gallimard, 1976)
  • Angst (Des Femmes, 1977)
  • Anankè (Des femmes, 1979)
  • Illa (Des femmes, 1980)
  • Limonade tout était si infini (Des femmes, 1982)
  • Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
  • Déluge (Des femmes, 1992)
  • Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Des femmes, 1993)
  • La Fiancée juive de la tentation (Des femmes, 1995)
  • OR, les lettres de mon père (Des femmes, 1997)
  • Osnabrück (Des femmes, 1999)
  • Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
  • Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
  • Manhattan (Galilée, 2002)
  • Rêve je te dis (Galilée, 2003)
  • Tours promises (Galilée, 2004)
  • Rencontre terrestre, en collaboration avec Frédéric-Yves Jeannet (Galilée, 2005)
  • L'Amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
  • Hyperrêve (Galilée, 2006)
  • Si près (Galilée, 2007)
  • Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
  • Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
  • Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)[8]
  • Double oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)[9]
  • Homère est morte (Galilée, 2014)[10]
  • Gare d'Osnabrück à Jérusalem (Galilée, 2016)[11]
  • 1938, nuits, Éditions Galilée, Paris, 2019, collection Lignes fictives, 146 pages (ISBN 978-2-7186-0981-2)[12] · [13] · [14]
  • Ruines bien rangées (Gallimard, 2020)

Δοκίμια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

<div class="div-col columns column-count column-count-* L’Exil de James Joyce ou l'art du remplacement (Grasset, 1968)

Θεατρικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

* La Pupille (Cahiers Renaud-Barrault, 1971)
  • Portrait de Dora (Des femmes, 1975) Mise en scène, scénographie, décor et costumes de Simone Benmussa. Création au Théâtre d'Orsay, Paris (saison 195/76). - Londres 1979.
  • La Prise de l'école de Madhubaï (Avant-Scène, 1984)
  • L’Histoire terrible mais inachevée de Norodom Sihanouk, roi du Cambodge (Théâtre du Soleil, 1985; nouvelle édition corrigée 1987)
  • L’Indiade, ou l’Inde de leurs rêves, et quelques écrits sur le théâtre (Théâtre du Soleil, 1987)
  • Les Euménides d’Eschyle (traduction, Théâtre du Soleil, 1992)
  • La Ville parjure ou le réveil des Erinyes (Théâtre du Soleil, 1994)
  • Et soudain, des nuits d'éveil (Théâtre du Soleil, 1997)
  • Tambours sur la digue, sous forme de pièce ancienne pour marionnettes jouée par des acteurs (Théâtre du Soleil, 1999)
  • Rouen, la Trentième Nuit de Mai '31 (Galilée, 2001)
  • Les Naufragés du fol espoir (Théâtre du soleil, 2010)
  • La Fiancée aux yeux bandés (réécriture d'Hamlet, CNSAD, 2011)
  • Une chambre en Inde (co-création avec la troupe du Théâtre du Soleil, 2016)

Βραβεία και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1969 : Βραβείο Médicis για το Dedans
  • 2010 : Βραβείο της Ένωσης Κριτικών 2009: καλύτερη δημιουργία θεατρικού έργου στα γαλλικά για το Les Naufragés du Fol Espoir
  • 2014 : Βραβείο Μαργκερίτ Ντυράς
  • 2014 : Βραβείο της γαλλικής γλώσσας [16]
  • 2016 : Βραβείο Μαργκερίτ Γιουρσενάρ
  • 2017 : Βραβείο Bernheim
  • 2018 : Μεγάλο βραβείο του θεάτρου της Γαλλικής Ακαδημίας
  • 2021 : Βραβείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας για το σύνολο του έργου της [17]

Επίτιμη διδάκτορας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

* Université Queen's à Kingston (Καναδάς)

Παρασημοφορήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 2009 : Ταξιάρχης του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής [18]. Της απονεμήθηκε στις 30 Μαρτίου 1998.
  • 2014 : Αξιωματικός του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής [19]. Της απονεμήθηκε στις 22 Ιουνίου 1994.
  • 2016 : Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων [20].

Σημειώσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Encyclopædia Universalis. «Hélène Cixous». Encyclopædia Universalis. Ανακτήθηκε στις 30 janvier 2014.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια).
  2. ↑ Frédéric Regard et Martine Reid, Le rire de la Méduse. Études critiques
  3. ↑ http://www.telerama.fr/idees/helene-cixous-en-68-encore,-il-ny-avait-pas-de-femmes-dans-le-mouvement,n5405452.php#xtor=EPR-126.  Unknown parameter |consulté le= ignored (|access-date= suggested) (βοήθεια); Unknown parameter |titre= ignored (|title= suggested) (βοήθεια); Unknown parameter |site= ignored (βοήθεια); Missing or empty |title= (βοήθεια)
  4. ↑ Voir sur ipt.univ-paris8.fr.
  5. ↑ «Site officiel du Centre d'études féminines-Paris VIII». Ανακτήθηκε στις 21 février 2020.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  6. ↑ Antoine Oury (15 novembre 2016). «Le Prix Marguerite Yourcenar remis à Hélène Cixous». www.actualitte.com (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 16 novembre 2016.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate=, |ημερομηνία= (βοήθεια).
  7. ↑ «Cixous». evercixousmovie.com (στα Français και anglais). 2019. Ανακτήθηκε στις 12 mars 2019.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  8. ↑ https://www.telerama.fr/livres/eve-sevade,46684.php.  Unknown parameter |site= ignored (βοήθεια); Unknown parameter |titre= ignored (|title= suggested) (βοήθεια); Unknown parameter |consulté le= ignored (|access-date= suggested) (βοήθεια); Missing or empty |title= (βοήθεια)
  9. ↑ http://www.editions-galilee.fr/f/index.php?sp=liv&livre_id=3316.  Unknown parameter |consulté le= ignored (|access-date= suggested) (βοήθεια); Unknown parameter |titre= ignored (|title= suggested) (βοήθεια); Unknown parameter |site= ignored (βοήθεια); Missing or empty |title= (βοήθεια)
  10. ↑ http://www.editions-galilee.fr/images/3/p_9782718609096.pdf
  11. ↑ http://www.editions-galilee.fr/images/3/p_9782718609379.pdf
  12. ↑ http://blogamis.mollat.com/encherchantbien/2019/02/04/1938-nuits-ou-dans-la-peau-de-siegfried-fred-katzmann-1912-1998-le-tres-veridique-dialogue-poursuivi-a-linfini-dhelene-cixous-avec-ses-proches-quils-soient-defunts-lointains-et-me/
  13. ↑ http://blogamis.mollat.com/encherchantbien/2019/02/08/lempire-de-lillusion-pour-tenter-de-comprendre-ceux-qui-nont-pas-su-voir-venir-la-devoration-du-cyclope/
  14. ↑ http://www.editions-galilee.fr/images/3/p_9782718609812.pdf
  15. ↑ http://www.editions-galilee.fr/images/3/p_9782718609911.pdf
  16. ↑ Marie-Christine Imbault (14 octobre 2014). «Hélène Cixous reçoit le Prix de la langue française». Livres Hebdo. Ανακτήθηκε στις 14 octobre 2014.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate=, |ημερομηνία= (βοήθεια)
  17. ↑ «Le prix de la BnF remis à l'essayiste Hélène Cixous». LEFIGARO. lefigaro. 2021. ISSN 0182-5852. Ανακτήθηκε στις 15 octobre 2021.  Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια).
  18. ↑ Décret du 13 novembre 2009 portant promotion et nomination
  19. ↑ Décret du 11 juillet 2014 portant promotion et nomination
  20. ↑ Arrêté du 13 septembre 2016 portant nomination dans l'ordre des Arts et des Lettres.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Florence Rochefort, “Cixous (Hélène)”, στο Jacques Julliard and Michel Winock (επιμ.), Dictionary of French intellectuals : άνθρωποι, μέρη, στιγμές, Παρίσι, Le Seuil, Florence Rochefort, ISBN 978-2-02-099205-3 ), σελ. 315
  • Véronique Bergen, Hélène Cixous. La langue plus-que-vive, εκδ. Τιμώμενος Πρωταθλητής, 2017
  • Roman 20-50, " Osnabrück και Si κοντά στην Hélène Cixous " Maxime Decout (επιμ.), no 63 ,décembre 2017
  • Helene Cixous : σταυροί έργου, κάτω από τη σκην. από Mireille Calle-Gruber, συνέδριο 22-30 juin 199830 Ιουνίου 1998 στο Cerisy-la-Salle, Παρίσι, Galilée, 2000 (συμπεριλαμβανομένης μιας παρέμβασης του Jacques Derrida και ενός διαλόγου μεταξύ Cixous και Ariane Mnouchkine ; στον ιστότοπο ccic-cerisy.asso.fr, συμβουλευτείτε τις 21 Φεβρουαρίου 2020)
  • Ginette Michaud, Battements - du secret littéraire. Διαβάστε Jacques Derrida και Hélène Cixous. Τόμος 1 και Σαν σε όνειρο. Διαβάστε Jacques Derrida και Hélène Cixous. Τόμος 2 , coll. " The Bel Today », Éditions Hermann, 2010
  • (Αγγλικά) Hélène Cixous: Critical Impressions, συλλογικό έργο που επιμελήθηκε ο Lee A. Jacobus, Regina Barreca, Routledge, 1999

Σχετικά Άρθρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[[Κατηγορία:Λήμματα Επιχείρησης Γαλλία]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P800]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P166]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P737]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P136]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P108]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P106]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P69]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P27]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P19]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P569]]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Eleni_Tziafa/Hélène_Cixous&oldid=10462990"