Ταγκανρόγκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 47°13′N 38°55′E / 47.217°N 38.917°E / 47.217; 38.917

Ταγκανρόγκ
Το λιμάνι του Ταγκανρόγκ.

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ταγκανρόγκ
47°14′0″N 38°54′0″E
Χώρα Ρωσία
ΠεριφέρειαΠεριφέρεια Ροστόφ
Διοικητική υπαγωγήΌμπλαστ του Ροστόφ
Ίδρυση1698
Διοίκηση
Έκταση80
Πληθυσμός257.681[1]
Ταχ. κωδ.347900
Τηλ. κωδ.8634
Ζώνη ώραςUTC+03:00
ΙστότοποςΕπίσημη ιστοσελίδα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η θέση του Ταγκανρόγκ στο χάρτη.
Ανδριάντας του Άντον Τσέχοφ.
Ελληνικό μοναστήρι στο Ταγκανρόγκ.

Το Ταγκανρόγκ (παλαιότερα Ταϊγάνιο, ρωσικά: Таганрог) είναι πόλη της νότιας Ρωσίας, επίνειο του Ροστόφ στη βόρεια ακτή του κόλπου Ταγκανρόγκ (στην Αζοφική θάλασσα), αρκετά χιλιόμετρα δυτικά από τις εκβολές του ποταμού Ντον[2] με πληθυσμό 257.681 σύμφωνα με την απογραφή του 2010.

Υποστηρίζεται ότι ο εμπορικός σταθμός (εμπόριον) που αναφέρεται από τον ιστορικό Ηρόδοτο[3] ως Κρημνοί, αλλά και από τον Ξενοφώντα και τον Στράβωνα ως ελληνική αποικία του 7ου-5ου αιώνα π.Χ. των Μιλησίων, πρέπει να ταυτιστεί με το μεταγενέστερο Ταϊγάνιον.

Η πόλη είναι γνωστή και ως γενέτειρα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Άντον Τσέχοφ, αλλά και ως ο τελικός προορισμός του Έλληνα ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, που στην ακμή της επιχειρηματικής του δραστηριότητας μεταγκαταστάθηκε το 1812 από το Αστραχάν, μεταφέροντας εκεί όλη την κινητή του περιουσία και εγκαθιστώντας εκεί την οικογένεια του το 1815.

Η πρώτη ρωσική ναυτική βάση ιδρύθηκε επίσημα από τον Πέτρο τον Μέγα στις 12 Σεπτεμβρίου 1698, και το Ταγκανρόγκ φιλοξένησε τον Αζοφικό Στολίσκο της Αικατερίνης της Μεγάλης (1770-1783) που στη συνέχεια έγινε ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Russian Federal State Statistics Service (2011). «Всероссийская перепись населения 2010 года. Том 1» [2010 All-Russian Population Census, vol. 1]. Всероссийская перепись населения 2010 года (2010 All-Russia Population Census) (στα Ρωσικά). Federal State Statistics Service. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2012. 
  2. Παγκόσμια Γεωγραφία, τόμ. Γ΄ σ. 360, Εκδοτική Αθηνών 1994. ISBN 960-213-288-4.
  3. Ηρόδοτος 4.20

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]