Τάφος του Βιξ

Τάφος του Βιξ
	Ο τάφος του Βιξ (ανακατασκευή στο μουσείο του Σατιγιόν συρ Σεν)
Είδος	τύμβος, αρχαιολογική θέση και chariot burial
Γεωγραφικές συντεταγμένες	47°54′23″N 4°31′58″E
Διοικητική υπαγωγή	Βι (Κοτ-ντ'Ορ)
Τοποθεσία	Mont Lassois
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	5ος αιώνας π.Χ.
Υλικά	μπρούντζος
Προστασία	πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 2006) και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 2011)
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Ο Τάφος του Βιξ είναι τύμβος με πριγκιπικό τάφο χρονολογούμενος από την ύστερη περίοδο του πολιτισμού Χάλστατ (γύρω στο 500 π.Χ.). Βρέθηκε στην κοινότητα Βιξ, στον γαλλικό νομό Κοτ-ντ'Ορ, Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ. Στην περιοχή, εκείνη την εποχή, κατοικούσε η γαλατική φυλή των Λινγκόνων.^[2]

Ο τάφος ανακαλύφθηκε το 1953 κατά την ανασκαφή ενός σημαντικού προϊστορικού συγκροτήματος από τις κελτικές περιόδους Χάλστατ και Λα Τεν, που περιλαμβάνει έναν γαλατικό οχυρωμένο οικισμό (oppidum) και αρκετούς τάφους, και ήταν άθικτος. Λόγω της σημασίας και της ποιότητας των ευρημάτων, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός για την κελτική περίοδο. Ανάμεσα στα κτερίσματα ξεχωρίζουν κοσμήματα και ο γιγαντιαίος χάλκινος κρατήρας του Βιξ, ελληνικής προέλευσης. ^[3]

Ο τάφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τάφος του Βιξ, και συγκεκριμένα ο τάφος της κυρίας του Βιξ που βρέθηκε στον αρχαιολογικό τύμβο του Μον Λασούα, αποτελείται από ένα καρότσι στο οποίο είχε εναποτεθεί το νεκρό σώμα μιας γυναίκας. Το καρότσι ήταν διακοσμημένο με χάλκινα σχέδια, οι τροχοί του είχαν αφαιρεθεί και τοποθετηθεί δίπλα στο καρότσι. Καθώς ο τύμβος δεν λεηλατήθηκε, ολόκληρος ο τάφος και τα ταφικά δώρα βρέθηκαν σε άριστη κατάσταση.^[4]

Ο τάφος του Βιξ αναφέρεται ως ιστορικό μνημείο από το 2006.^[5]

Κτερίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σημαντικότερο κτέρισμα είναι ο κρατήρας του Βιξ. Προέρχονταν από τα ελληνικά εργαστήρια της νότιας Ιταλίας και είναι ο μεγαλύτερος χάλκινος κρατήρας που βρέθηκε, έχει ύψος 1.63 μέτρα, μέγιστη διάμετρο 1.27 μέτρα και χωρητικότητα 1.200 λίτρα. Είναι διακοσμημένος με ανάγλυφα και εγχάρακτα στοιχεία με γεωμετρικά και φυτικά θέματα, αλλά και μορφές (γοργόνες, ιππείς, οπλίτες), άλογα σε καλπασμό και σκύλους. Ο κρατήρας επιβεβαιώνει την ύπαρξη οικονομικών σχέσεων μεταξύ της Μεσογείου και της κεντρικής Ευρώπης ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ.^[6]

Τα πολλά μεμονωμένα ευρήματα καταδεικνύουν σαφώς τον ρόλο του οχυρωμένου οικισμού ως οικονομικό κέντρο καθώς και τις ευρείες εμπορικές επαφές του. Τα πιο πολλά ευρήματα είναι θραύσματα αγγείων, με περισσότερα από 40.000 καταγεγραμμένα μέχρι σήμερα. Πολλά είναι τοπικής κατασκευής, διακοσμημένα με απλά γεωμετρικά μοτίβα και περιστασιακές απεικονίσεις ζώων. Επίσης έχει ανακαλυφθεί αττικό μελανόμορφο αγγείο εισηγμένο από την Αρχαία Ελλάδα, που επιτρέπει την ταφή να χρονολογηθεί σε μια περίοδο λίγο αργότερα από το 525 π.Χ. Πολλοί αμφορείς και κύπελλα αναγνωρίστηκαν ως προερχόμενα από τις ελληνικές αποικίες της νότιας Γαλλίας. Οι αμφορείς χρησίμευαν για τη μεταφορά κρασιού.

Πολλά κοσμήματα κοσμούσαν τον τάφο, συμπεριλαμβανομένου ενός εξαιρετικού τορκ, πιθανώς τοπικής κατασκευής, σε καθαρό χρυσό και βάρος 480 γραμμάρια. Βρέθηκαν επίσης καρφίτσες, κυρίως διακοσμημένες με κεχριμπάρι ή κοράλλι, σκουλαρίκια, χάντρες, βραχιόλια και δαχτυλίδια, γυάλινα στολίδια και ασημένια κύπελλα. Μερικά μικρά χάλκινα ειδώλια είναι πιθανώς μεσογειακής προέλευσης. Λίγα όπλα ανακαλύφθηκαν προς το παρόν, η πλειοψηφία τους βέλη και πελέκεις.^[7]