Σφαγή των Λιγκιάδων
Η σφαγή στους Λιγκιάδες έλαβε χώρα στις 3 Οκτωβρίου 1943. Ήταν γερμανικό έγκλημα πολέμου που διέπραξαν μέλη της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας. Το χωριό των Λιγκιάδων (κοντά στα Ιωάννινα) στη βορειοδυτική Ελλάδα, επελέγη αυθαίρετα από την Βέρμαχτ ως αντίποινα για την δολοφονία ενός γερμανού αξιωματούχου από μέλη της ελληνικής Αντίστασης. Η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων ήταν παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι.
Παρασκήνιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ελληνικές αντιστασιακές ομάδες ήταν ενεργές στη βορειοδυτική Ελλάδα (Ήπειρος) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε ένα περιστατικό, ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ) έστησε ενέδρα σε γερμανικό κομβόι κοντά στη Πρέβεζα. Ως αποτέλεσμα αυτής της δράσης, ο διοικητής του τάγματος Γιόζεφ Ζάλμινγκερ σκοτώθηκε από μαχητές της αντίστασης. Ο Ζάλμινγκερ είναι υπεύθυνος για διάφορες επιθέσεις κατά αμάχων, όπως η σφαγή του Κομμένου η οποία οδήγησε στον θάνατο 317 ατόμων.[1]
Το χωριό των Λιγκιάδων δεν μπορεί να συνδεθεί καθαρά με κάποια αντιστασιακή δραστηριότητα από τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Ένας από τους λόγους που οι Γερμανοί επέλεξαν το χωριό για στόχο είναι ίσως το γεγονός ότι το χωριό ήταν ορατό από τα Ιωάννινα, ελπίζοντας ότι μια τέτοια καταστροφή θα τρόμαζε τους κατοίκους των Ιωαννίνων.[2]
Η επίθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όσοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν, οδηγήθηκαν στην κεντρική πλατεία του χωριού από τους Γερμανούς. Αφού έγινε εκτεταμένη έρευνα και λεηλασία στις κατοικίες των χωριατών, όλοι οι πολίτες διαιρέθηκαν σε μικρές ομάδες και οδηγήθηκαν στις αποθήκες αρκετών σπιτιών. Ύστερα οι Γερμανοί τους εκτέλεσαν. Εκτός από την εκκλησία και το σχολείο του χωριού, όλα τα κτίρια του χωριού πυρπολήθηκαν.[3] Η συντριπτική πλειοψηφία των 92 θύματα ήταν παιδιά, βρέφη, γυναίκες και ηλικιωμένοι.[1]
Τρία παιδιά και δύο ενήλικες κατάφεραν να γλιτώσουν τον θάνατο.[1] Προσποιήθηκαν τους νεκρούς ανάμεσα στα θύματα και το έσκασαν από τα πυρπολημένα κτίρια ανεβαίνοντας από το τζάκι. Οι περισσότεροι ντόπιοι ενήλικες δεν ήταν παρόντες κατά την διάρκεια της επίθεσης, επειδή δούλευαν σε γειτονικά χωριά και γλίτωσαν τον θάνατο.[4]
Μνήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 7 Μαρτίου του 2014 ο πρόεδρος της Γερμανίας Γιοάχιμ Γκάουκ επισκέφθηκε το χωριό των Λιγκιάδων μαζί με τον πρώην ΠτΔ Κάρολο Παπούλια. Ο Γκάουκ ήταν ο πρώτος επίσημος αξιωματούχος της Γερμανίας που επισκέφθηκε το χωριό και εξέφρασε τις απολογίες του για τις φρικαλεότητες που διέπραξαν τα στρατεύματα της Βέρμαχτ.[5][6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hermann, 2008, p. 423
- ↑ Meyer, 2009, p. 483
- ↑ Meyer, 2009, p. 485
- ↑ Meyer, 2009, p. 473
- ↑ Kambas, Mitsou, 2015, p. 51: "... Bundespräsident Joachim Gauck. Bei seinem Versöhnungsbesuch... bat er als erster Repräsentant Deutschlands um Verzeihung für die Besatzungsverbrechen."
- ↑ «Gauck visits site of WWII massacre in Greece on final day of trip». Deutsche Welle. 7 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2017.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hermann, Hans-Georg (2008). Von den Leges Barbarorum bis zum ius barbarum des Nationalsozialismus: Festschrift für Hermann Nehlsen zum 70. Geburtstag (στα Γερμανικά). Böhlau Verlag Köln Weimar. σελίδες 423–425. ISBN 9783412201418.
- Kambas, Chryssoula· Mitsou, Marilisa (2015). Die Okkupation Griechenlands im Zweiten Weltkrieg: Griechische und deutsche Erinnerungskultur (στα Γερμανικά). Böhlau Verlag Köln Weimar. ISBN 9783412224677.
- Meyer, Hermann Frank (2008). Blutiges Edelweiß: die 1. Gebirgs-Division im Zweiten Weltkrieg (στα Γερμανικά). Ch. Links Verlag. ISBN 9783861534471.