Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση

Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση
Έναρξη λειτουργίας	9 Μαρτίου 1938
Τέλος λειτουργίας	27 Δεκεμβρίου 1991
Ιδιοκτήτης	Κρατική επιτροπή για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση
Χώρα	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Γλώσσα	Ρωσικά
Αντικαταστάθηκε από	Πρώτο Πρόγραμμα: Τηλεοπτικό Κανάλι Οστάνκινο 1, Ρωσική Δημόσια Τηλεόραση, σήμερα γνωστό ως Channel One Πρόγραμμα Όλης της Ένωσης: Κύρια τηλεοπτικά κανάλια των Σοβιετικών Δημοκρατιών Πρόγραμμα Μόσχας: Τηλεοπτικό Κανάλι της Μόσχας, σήμερα γνωστό ως TV Center Τέταρτο Πρόγραμμα: Τηλεοπτικό Κανάλι Οστάνκινο 4, σήμερα γνωστό ως NTV Τηλεόραση του Λένινγκραντ: Κρατική Τηλεοπτική Εταιρεία της Πετρούπολης (έως το 1997), Κρατική Ραδιοτηλεόραση της Αγίας Πετρούπολης (έως το 2004), σήμερα γνωστό ως Πετρούπολη - Κανάλι 5
Λήψη
Επίγεια
Αναλογικά	Άγνωστες οι συχνότητες του καναλιού
δεδομένα ()

Η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ (ρωσικά: Центральное телевидение СССР, ЦТ СССР), ήταν ο κρατικός τηλεοπτικός φορέας στη Σοβιετική Ένωση.

Ο προγραμματισμός της Σοβιετικής τηλεόρασης διέφερε μεν πολύ από αυτόν του Βρετανικού BBC ή του Αμερικανικού PBS αλλά ήταν και κάπως παρόμοιος. Όπως και πολλά άλλα Σοβιετικά μέσα ενημέρωση, η ΚΤ της ΕΣΣΔ προωθούσε τακτικά τις ημερήσιες διατάξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αρχικά, η υπηρεσία λειτούργησε, μαζί με την εθνική ραδιοφωνική υπηρεσία, από το Υπουργείο Πολιτισμού. Αργότερα, περιήλθε υπό τον έλεγχο της Επιτροπής Τηλεόρασης και Ραδιοφώνου (ρωσικά: Государственный комитет по телевидению и радиовещанию СССР, Гостелерадио СССР). Μετά, περιήλθε υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Επικοινωνιών και του Υπουργείου Πληροφοριών και Τύπου, και αργότερα από ένα δίκτυο για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ελεγχόμενο από το Συμβούλιο των Υπουργών.

Πρώτες δεκαετίες

Πρώιμη Σοβιετική δοκιμαστική κάρτα (TIT-0249BIS, ТИТ-0249бис).

Το ραδιόφωνο ήταν το κυρίαρχο μέσο ενημέρωσης στη Σοβιετική Ένωση, ωστόσο, στη δεκαετία του 1930 οι προετοιμασίες για την τηλεόραση ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Την 1η Μαΐου του 1931 διεξήχθη η πρώτη πειραματική μετάδοση μηχανικής τηλεόρασης στη Σοβιετική Ένωση, χωρίς ήχο.

Στις 1 Οκτωβρίου 1934, οι πρώτες τηλεοράσεις έγιναν διαθέσιμες στο κοινό. Το επόμενο έτος, ξεκίνησαν οι πρώτες τηλεοπτικές μεταδόσεις. 

Η τηλεοπτική υπηρεσία της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε τις πειραματικές τηλεοπτικές εκπομπές στις 1 Μαρτίου 1938. 

Οι τακτικές δημόσιες μεταδόσεις ξεκίνησαν στις 9 Μαρτίου 1938 με μια βραδιά προγραμμάτων, που περιελάμβανε ειδήσεις, ντοκιμαντέρ και ψυχαγωγία στο Κανάλι 1 της Μόσχας. Την ίδια στιγμή, το Κανάλι 5 του Λένινγκραντ, η εθνική τηλεοπτική υπηρεσία από το Λένινγκραντ και τη βόρεια Σοβιετική Ένωση, ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου του ίδιου έτους.

Τα προγράμματα σταμάτησαν το 1941 κατά την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, λόγω του φόβου ότι ο μεταδότης στη Σαμπολόβκα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως φάρος του εχθρού. Το Κέντρο Τηλεόρασης της Μόσχας σταμάτησε τις μεταδόσεις στα μεσαία κύματα την 1η Απριλίου του 1941. Το ίδιο συνέβη και στο Λένινγκραντ, λόγω της σχεδόν τετράχρονης πολιορκίας στην πόλη. 

Η τηλεοπτική υπηρεσία της ΕΣΣΔ ξεκίνησε τις πειραματικές μεταδόσεις στις 7 Μαΐου του 1945 (δύο ημέρες πριν από τη Γερμανική παράδοση), στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την πλήρη επαναλειτουργία της.

Ο τακτικός δημόσιος προγραμματισμός ξεκίνησε στις 7 Μαρτίου 1948. Εκείνη την εποχή, οι βασικές εκπομπές ήταν αφιερωμένες στη ζωή της Σοβιετικής Ένωσης, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, στην επιστήμη, και τον αθλητισμό.

Η τηλεοπτική υπηρεσία της ΕΣΣΔ σταμάτησε προσωρινά τις τηλεοπτικές εκπομπές για σημαντική αναβάθμιση στον εξοπλισμό εκπομπών τον Δεκέμβριο του 1948. Ωστόσο, την 1η Μαΐου του επόμενου έτους, το Λένινγκραντ και η βορειο-βορειοδυτική ΕΣΣΔ συνέχισαν τις τηλεοπτικές μεταδόσεις για τους εορτασμούς της Πρωτομαγιάς.

Ο τακτικός προγραμματισμός συνέχισε στις 16 Ιουνίου του 1949, στις 625 γραμμές.

Στις 22 Μαρτίου του 1951, η Τηλεόραση της Μόσχας μετονομάστηκε, για να αποφευχθεί η σύγχυση με τα επικείμενα τοπικά κανάλια από τους θεατές. Έτσι, μετονομάστηκε σε Κεντρικός Τηλεοπτικός Σταθμός, αργότερα γνωστός ως Πρόγραμμα 1. Η τηλεοπτική υπηρεσία του Λένινγκραντ μετονομάστηκε σε Τηλεόραση του Λένινγκραντ, και συνέχισε τις εθνικές εκπομπές.

Στις 26 Αυγούστου του 1952, εγκαινιάστηκε το Κέντρο Τηλεόρασης του Λένινγκραντ, και έγινε το πρώτο τηλεοπτικό στούντιο της ΕΣΣΔ με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. 

Για την Πρωτοχρονιά του 1955, ο Κεντρικός Τηλεοπτικός Σταθμός άρχισε να εκπέμπει καθημερινό πρόγραμμα. 

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1956, το νέο Πρόγραμμα της Μόσχας ξεκίνησε τις εκπομπές για τους θεατές στη Μόσχα και τη γύρω Περιφέρεια Μόσχας.

Η τηλεοπτική υπηρεσία της ΕΣΣΔ (το Πρόγραμμα 1 και Πρόγραμμα της Μόσχας 2) ξεκίνησαν τις πειραματικές έγχρωμες μεταδόσεις στις 14 Ιανουαρίου 1960.

Το επόμενο έτος, η Τηλεόραση του Λένινγκραντ μετακίνησε το στούντιο και τους υπαλλήλους του σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις. 

Οι αρχές της ΕΣΣΔ άρχισαν την κατασκευή ενός τηλεοπτικού κέντρου στο Οστάνκινο για τα τηλεοπτικά δίκτυα, το 1963. Άνοιξε το 1967, ως μέρος των εορτασμών για την 50η επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το Λένινγκραντ θα ακολουθήσει το επόμενο έτος, καθώς το ανακαινισμένο και επεκταμένο Κέντρο Μεταδόσεων της Τηλεόρασης του Λένινγκραντ ξανάνοιξε τις πόρτες του.

Στις 1 Σεπτεμβρίου 1964, το Πρόγραμμα 1 της Κεντρικής Τηλεόρασης της ΕΣΣΔ ξεκίνησε το Spokoynoy nochi, malyshi! (Καληνύχτα, Παιδιά!) ως απάντηση στο Ανατολικογερμανικό Sandmännchen. Η ιδέα ήταν μια ταινία κινουμένων σχεδίων και, στη συνέχεια, η αποστολή των παιδιών στο κρεβάτι πριν την αρχή των προγραμμάτων για ενήλικες στις 21:00 (με το κεντρικό βραδινό δελτίο ειδήσεων Vremya). Καθώς αρκετές γενιές παιδιών μεγάλωσαν με την εκπομπή, η εκπομπή αυτή έχει παραμείνει μια δημοφιλής παιδική ανάμνηση. Το τηλεοπτικό κανάλι Ρωσία 1 συνεχίζει τη συγκεκριμένη πρακτική μέχρι σήμερα. 

Στις 29 Μαρτίου 1965, ξεκίνησαν οι μεταδόσεις του Τρίτου Προγράμματος. Αρχικά, ήταν ένα εκπαιδευτικό κανάλι. Αυτό το κανάλι μεταδιδόταν μόνο στις μεγάλες πόλεις της Ευρωπαϊκής ΕΣΣΔ (π. χ. στη Μόσχα και το Λένινγκραντ), και ο προγραμματισμός ήταν συμπαραγωγή με το Υπουργείο Παιδείας της ΕΣΣΔ. Προσανατολιζόταν στη μόρφωση του φοιτητικού πληθυσμού της χώρας, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. 

Τον Οκτώβριο του 1990 ιδρύθηκαν τα πρώτα ιδιωτικά κανάλια στη Σοβιετική Ένωση, δίνοντας τέλος στο κρατικό μονοπώλιο στην τηλεόραση.

Ιδιοκτησία

• Από το 1953 έως 16 Μαΐου 1957 - Υπουργείο Πολιτισμού της ΕΣΣΔ
• 16 Μαΐου 1957 - 18 Απριλίου 1962 - Επιτροπή του Συμβούλιου των Υπουργών της ΕΣΣΔ για τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση
• 18 Απριλίου 1962 - 9 Οκτωβρίου 1962 - Κρατική επιτροπή του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΣΣΔ για τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση.
• 9 Οκτωβρίου 1965 - 12 Ιουλίου 1970 - Επιτροπή ραδιοφωνίας και τηλεόρασης του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΣΣΔ.
• 12 Ιουλίου 1970 - 5 Ιουλίου 1978 - Ενωσιακή-ρεπουμπλικανική Κρατική επιτροπή του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΣΣΔ για την τηλεόραση και τη ραδιοφωνία.
• 5 Ιουλίου 1978 - 7 Μαρτίου 1991 - Κρατική επιτροπή της ΕΣΣΔ για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
• 7 Μαρτίου - 27 Δεκεμβρίου 1991 - Πανενωσιακή κρατική εταιρεία ραδιοτηλεόρασης.

Γενικοί διευθυντές

Στην ιστορία της, η ΚΤ της ΕΣΣΔ είχε τρεις γενικούς διευθυντές. Αυτοί ήταν οι ακόλουθοι:

• 1951-1957: Βλαντιμίρ Οσμίνιν
• 1957-1960: Γκεοργκίι Ιβάνοφ
• Δεκαετία του 1960-Δεκαετία του 1980: Πιοτρ Σαμπάνοφ

Επέκταση

Το 1965, η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ εγκαινίασε ένα δορυφορικό δίκτυο για την επέκταση της τηλεοπτικής υπηρεσίας σε εθνικό επίπεδο.

• 1965 - Πειραματική εκπομπή για την Άπω Ανατολή μέσω του συστήματος Μολίνγια.
• 1971 - Οι τακτικές εκπομπές ξεκινούν στη Σιβηρία, στην Άπω Ανατολή και την Κεντρική Ασία μέσω του συστήματος Όρμπιτα.
• 1971 - Μέσω του δορυφόρου Βοστόκ, ξεκινούν τα προγράμματα για θεατές στο Καζακστάν. 
• 1976 - Ο δορυφόρος Εκράν (Οθόνη) αρχίζει τις εκπομπές. Το δορυφορικό δίκτυο για τους θεατές στη Σοβιετική Ασία (όπου τα προγράμματα μεταδίδονται από τη συσκευή αποστολής σημάτων στην Ευρωπαϊκή πλευρά) πήρε το όνομα "Όρμπιτα" την ίδια χρονιά.

Το 1967, εγκαινιάστηκε το Πρόγραμμα 4, το οποίο μετέδιδε νεανικό, αθλητικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Το Πρόγραμμα 3, αν και αρχικά ήταν διαθέσιμο μόνο στη Μόσχα, ξεκίνησε τη μετάδοση σε όλη την ΕΣΣΔ μέσω δορυφόρου το 1982. Έτσι, γι'αυτόν το σκοπό, μετονομάστηκε σε Πρόγραμμα όλης της Ένωσης και μετακόμισε στο κανάλι 2 το 1977, ενώ το Πρόγραμμα της Μόσχας μετακόμισε στο Κανάλι 3. Το αθλητικό πρόγραμμα μετακινήθηκε στο Πρόγραμμα 6 όταν το κανάλι ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 25 Δεκεμβρίου 1971. 

Τηλεοπτικά Προγράμματα

• Βρέμια: Το κύριο ενημερωτικό πρόγραμμα (1968-σήμερα).
• Μικρό Μπλε Φως: Δημοφιλής ψυχαγωγική εκπομπή. Μεταδιδόταν την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, την Πρωτομαγιά, και την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς (1962-1988), ενώ αρχικά προβαλλόταν εβδομαδιαία το Σάββατο και αργότερα έγινε μηνιαία εκπομπή.
• Τι; Που; Πότε;: Τηλεπαιχνίδι (1975-σήμερα).
• Καληνύχτα, παιδιά!: Νυχτερινό παιδικό πρόγραμμα (1964-σήμερα).
• Φιτίλ: Σατιρική/κωμική ταινία μικρού μήκους - σίριαλ (1962-1991).
• Μπουντίλνικ: Παιδικό πρόγραμμα (1965-1998).
• 600 Δευτερόλεπτα: δημοφιλής ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή (1987-1993).
• Ποδοσφαιρική Αναθεώρηση: Εβδομαδιαίο αθλητικό πρόγραμμα για τα πρόσφατα ποδοσφαιρικά γεγονότα εντός της χώρας και του εξωτερικού
• Do 16 i starshe: Νεανικό πρόγραμμα (1983-2001).
• Υπηρετήστε τη Σοβιετική Ένωση (Ρωσικά: Служу Советскому Союзу): Εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή "των στρατιωτών και για στρατιώτες" (Δεκαετία του 1960-1991), συμπαραγωγή με το Υπουργείο Άμυνας και των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων.
• Αγροτική ώρα: Πρόγραμμα στη γεωργία, τα προβλήματα και τους αγρότες (1969-1992).
• Σήμερα στον κόσμο: Πρόγραμμα για τα γεγονότα σε όλο τον κόσμο (1978-1989).
• Ochevidnoye-neveroyatnoye: Δημοφιλής επιστημονική εκπομπή (1973-1992).
• Μουσικό κουδούνισμα: μουσικό πρόγραμμα (1984-1990).
• Διεθνές Πανόραμα: Κυριακάτικο πολιτικό τηλεμαγκαζίνο (1969-1987).
• Σύλλογος των Εξερευνητών (Ρωσικά:Клуб путешественников): Πρόγραμμα αφιερωμένο στην προώθηση του τουρισμού και των ταξιδιών (1960-2003).
• Κινοπανόραμα: Πρόγραμμα για τον κινηματογράφο (1962-1995).
• Ζντόροβιε: Δημοφιλής επιστημονική εβδομαδιαία εκπομπή για την υγεία (1960-1991).
• Πριν και μετά τα μεσάνυχτα: Πληροφοριακό-ψυχαγωγικό πρόγραμμα (1987-1991).
• Στον κόσμο των ζώων: Πρόγραμμα αφιερωμένο στη ζωολογία και την έρευνα της άγριας φύσης (1968- ).
• ABVGDeyka: Εκπαιδευτική εκπομπή για τα παιδιά του δημοτικού σχολείου και προσχολικής ηλικίας. Τα μαθήματα είχαν τη μορφή παιχνιδιού, και οι μαθητές έπαιζαν ως κλόουν (1975- ).
• Οι Άνθρωποι και ο Νόμος: Κοινωνικοπολιτικό πρόγραμμα (1970- ).
• Αυτό που μπορείς: Δημοφιλές επιστημονικό πρόγραμμα αφιερωμένο στην επιστημονική και τεχνική δημιουργικότητα (1970-Δεκαετία του 1980).
• Ελάτε, κορίτσια!: Δημοφιλές τηλεπαιχνίδι, το οποίο ήταν ένας τηλεοπτικός διαγωνισμός ανάμεσα σε κορίτσια, επιλεγμένα σε επαγγελματική βάση. Οι διαγωνιζόμενοι διαγωνίζονταν για το τίτλο του καλύτερου στο επάγγελμα (1970-1987).
• Ελάτε, παιδιά!: Δημοφιλές τηλεπαιχνίδι (1970-1987).
• Καμπατσόκ "13 καρέκλες": Κωμικές εκπομπές, όπου η σκηνή της πλοκής είναι ένα Πολωνικό καφέ. Στο πρόγραμμα έπαιρναν μέρος γνωστοί Σοβιετικοί ηθοποιοί. Προβαλλόταν από το 1966 έως το 1980. Τα γυρίσματα σταμάτησαν τον Νοέμβριο του 1980 μετά από την επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης στην Πολωνία. Βλέπε Αλληλεγγύη (συνδικάτο της Πολωνίας).
• KVN (Ομάδα χαρούμενη και πολυμήχανη): Δημοφιλές χιουμοριστικό τηλεπαιχνίδι, όπου ομάδες από σχολεία, πανεπιστήμια, επιχειρήσεις και άλλα. Διαγωνιζόντουσαν σε διάφορα θέματα, όπως στις χιουμοριστικές απαντήσεις σε ερωτήσεις, σε αυτοσχεδιασμούς σε ορισμένα θέματα και άλλα. (1961-1972, 1986-σήμερα)
• Μελωδίες και ρυθμοί της ξένης μουσικής: Μουσικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα αφιερωμένο στην ξένη μουσική, προσδιορισμένη ως "ποπ" (1977-1984).
• Πανόραμα της Μόσχας - Ενημερωτικό πρόγραμμα, το οποίο μεταδιδόταν από τη Μόσχα.

Στις αξιοσημείωτες ετήσιες μεταδόσεις της Σοβιετικής Κεντρικής Τηλεόρασης περιλαμβάνονται οι εκπομπές από την Κόκκινη Πλατεία για τις παρελάσεις της Πρωτομαγιάς, της Ημέρας της Νίκης και της επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης. Επίσης, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς μεταδιδόταν η ταινία Η Ειρωνεία της τύχης (ή Να Απολαύσετε το Μπάνιο Σας!), αμέσως μετά από το μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΣΕ για το νέο έτος. Επίσης, μεταδίδονταν ο Σοβιετικός εθνικός ύμνος, τα χτυπήματα από το Κρεμλίνο και η Πρωτοχρονιάτικη έκδοση της εκπομπής Μικρό Μπλε Φως. Εορταστικές συναυλίες και πανηγυρικές συνεδριάσεις μεταδίδονταν και στην Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, καθώς και στα γενέθλια του Βλαντιμίρ Λένιν. Οι συναυλίες και τα μουσικά προγράμματα μεταδιδόντουσαν στις εθνικές εορτές. Επίσης, σε ημέρες πένθους, υπήρχε μετάδοση τελετών κηδείας από την Κόκκινη Πλατεία, από τις 11:00 έως τις 12:00 το πρωί. Από το 1971 ήταν επίσης το επίσημο δίκτυο για το Πανενωσιακό Εθνικό Σοβιετικό Μουσικό Φεστιβάλ Pesnya goda (Τραγούδι του Έτους) της Σοβιετικής Ένωσης, που επίσης έγινε μια συνήθεια διακοπών για τους τηλεθεατές σε όλο το έθνος.

Έγχρωμη μετάδοση

Η Σοβιετική δοκιμαστική κάρτα που χρησιμοποιήθηκε στις τηλεοπτικές εκπομπές μετά την εισαγωγή της έγχρωμης μετάδοσης στην ΕΣΣΔ (Ούεϊτ, ρωσικά: УЭИТ).

Η έγχρωμη τηλεόραση εισήχθη στις 1 Οκτωβρίου 1967, καθιστώντας την Σοβιετική Ένωση τη τέταρτη χώρα στην Ευρώπη που ξεκίνησε τις έγχρωμες εκπομπές, μετά το Ηνωμένο Βασίλειο, την Δυτική Γερμανία και τη Γαλλία. Το Πρόγραμμα Μόσχας και η Τηλεόραση του Λένινγκραντ ήταν τα πρώτα έγχρωμα κανάλια στην ΕΣΣΔ, καθώς οι παρελάσεις για την Οκτωβριανή Επανάσταση στις 7 Νοεμβρίου του 1967 μεταδόθηκαν ασπρόμαυρες από τα κύρια εθνικά κανάλια και από το Πρόγραμμα 4. Η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ υιοθέτησε το γαλλικό πρότυπο SÉCAM. 

Το 1976, ξεκίνησαν οι πλήρεις χρωματικές εκπομπές στη Σοβιετική Ένωση, χρησιμοποιώντας το σύστημα SÉCAM σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας, δηλαδή στο Πρώτο Πρόγραμμα, στο Πρόγραμμα Δύο, στο Πρόγραμμα Μόσχας, στο Πρόγραμμα Τέσσερα, στο Πρόγραμμα Πέντε - Τηλεόραση του Λένινγκραντ, καθώς και στα δίκτυα των Σοβιετικών δημοκρατιών. 

Ολυμπιακοί Αγώνες

Η διοργάνωση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1980 στη Μόσχα ήταν μια πηγή υπερηφάνειας για το Ανατολικό Μπλοκ. Ωστόσο, η Σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν το 1979, είχε προκαλέσει οργή στη Δύση, με αποτέλεσμα να γίνει μποϊκοτάζ από τις ΗΠΑ και 64 άλλες χώρες. Η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ, καθώς ήταν ο τηλεοπτικός φορέας της διοργανώτριας χώρας, παρουσίασε μία έγχρωμη μετάδοση των Αγώνων παγκοσμίως. Σε σοβιετικό έδαφος, οι αγώνες μεταδόθηκαν στα δύο κύρια κανάλια με πρόσθετη κάλυψη στο Πρόγραμμα 3, στο Πρόγραμμα 4 και στην Τηλεόραση του Λένινγκραντ, καθώς και στα κανάλια της Λευκορωσίας και Ουκρανίας (ποδόσφαιρο) και της Εσθονίας (ιστιοπλοΐα).

Γκοριζόντ

Το 1988, έγινε η εκτόξευση του Σοβιετικού δορυφόρου Γκοριζόντ, ο οποίος παρείχε τα τηλεοπτικά προγράμματα σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής, καθώς και σε ανατολικά τμήματα της Αμερικής. Τα προγράμματα όλων των Ανατολικοευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, συμπεριλαμβανομένων των καναλιών της Κεντρικής Τηλεόρασης της Σοβιετικής Ένωσης, μεταδιδόντουσαν μέσω του δορυφόρου.

Οι αλλαγές

Η δεκαετία του 1980 περιείχε σημαντικές αλλαγές στη Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση, καθώς η ΕΣΣΔ δέχτηκε σημαντικές οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις επί προεδρίας Μιχαήλ Γκορμπατσώφ.

Πρώτα, η ΚΤ της ΕΣΣΔ αναφερόταν σπάνια στην αντίθεση στο κομμουνιστικό καθεστώς. Ωστόσο, καθώς η εξουσία του ΚΚΣΕ άρχισε να καταρρέει το 1990, η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ αναμόρφωσε τα προγράμματά της, προκειμένου να αφαιρεθεί η προπαγάνδα και να αναφέρονται οι ειδήσεις ελεύθερα.

Από τότε που ξεκίνησε η ισχύς της Γκλάσνοστ, η κύρια ενημερωτική εκπομπή στο τότε Πρόγραμμα 1, η Βρέμια, παραγόταν χωρίς λογοκρισία ή παρεμβάσεις, και επομένως έκανε πλήρη κάλυψη των γεγονότων. Σε αναγνώριση της αξιόπιστης κάλυψής της, η εκπομπή αναμεταδόθηκε σε διάφορα τηλεοπτικά κανάλια σε όλο το κόσμο (όπως το ΑυστραλιανόSBS και το βρετανικό Sky News).

Την ίδια περίοδο, η ΚΤ της ΕΣΣΔ, ξεκίνησε τη μετάδοση αρκετών νέων προγραμμάτων, συμπεριλαμβανομένων των talk shows.

Στις 4 Μαρτίου του 1988, δίνοντας έμφαση στην καμπάνια Γκλάσνοστ, το Πρόγραμμα 3 και το Πρόγραμμα 4, καθώς και η Τηλεόραση του Λένινγκραντ έγιναν διαθέσιμα σε όλη τη Σοβιετική επικράτεια μέσω δορυφόρου.

Επίσης, τη δεκαετία του 1980, ξεκίνησαν τη λειτουργία τους ιδιωτικά κανάλια όπως το ATV και το 2×2, δίνοντας τέλος στο κρατικό μονοπώλιο στην τηλεόραση. Το 1990, η Κεντρική Τηλεόραση της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε το πρώτο διεθνές πρόγραμμα συνεργασίας με την Αμερικανική Εταιρεία Μεταδόσεων.

Διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης

Μετά την τελική διάλυση της χώρας στις 25 Δεκεμβρίου 1991, η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ (η οποία αποτελούσε μέρος της Εθνικής Εταιρείας Μεταδόσεων Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης Όλης της Ένωσης από μια μεταρρύθμιση του 1990) σταμάτησε να είναι ο κρατικός τηλεοπτικός φορέας της πρώην ΕΣΣΔ.

Στις 27 Δεκεμβρίου 1991, η Τηλεόραση Οστάνκινο 1 και η Τηλεόραση Οστάνκινο 4 (τα σημερινά κανάλια Channel One και NTV) ανέλαβαν τις συχνότητες του Προγράμματος 1 και του Προγράμματος 4, αντίστοιχα. Η Τηλεόραση Λένινγκραντ 5 σύντομα έγινε το Κρατικό Τηλεοπτικό Δίκτυο της Αγίας Πετρούπολης, το οποίο ήταν διαθέσιμο σε όλη τη Ρωσία μέχρι το 1997.

Οι εργαζόμενοι της Κεντρικής Τηλεόρασης της ΕΣΣΔ ανησύχησαν για τις εργασιακές προοπτικές του νέου φορέα και είχαν αφοσίωση στην Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ. Οι θεατές που ήταν συνηθισμένοι στο Ρωσικό προγραμματισμό, παραπονέθηκαν για την απώλεια των αγαπημένων τους εκπομπών. (Μερικές από τις εκπομπές της Κεντρικής Τηλεόρασης της ΕΣΣΔ μεταδίδονται μέχρι σήμερα από το ρωσικό Channel One και το Ρωσία 1). Επιπροσθέτως, τρία μεγάλα Ρωσικά κανάλια, το Κανάλι 1, το Ρωσία 1 και το Πετρούπολη-Κανάλι 5, έχουν ένα καλό ποσοστό παρουσίας στην πρώην Σοβιετική επικράτεια. Επίσης, οι περισσότεροι σταθμοί των Σοβιετικών δημοκρατιών είναι πλήρως ανεξάρτητοι.

Πρώην τηλεοπτικοί σταθμοί

Η Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση είχε τρία και αργότερα έξι τηλεοπτικά κανάλια στην ιστορία της.

• Το Πρόγραμμα Ένα ιδρύθηκε το 1938, και ξεκίνησε τις μεταδόσεις σε τακτικό καθημερινό πρόγραμμα το 1955. Αυτό ήταν το κύριο κανάλι στην πρώην Σοβιετική Ένωση και ήταν κρίσιμο εργαλείο για τη διάδοση της προπαγάνδας από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης. Το πρόγραμμά του περιείχε γενική ψυχαγωγία, ντοκιμαντέρ και ειδήσεις.
• Το Δεύτερο Πρόγραμμα ιδρύθηκε το 1965. (Το πρώτο του όνομα ήταν το Τρίτο Πρόγραμμα.) Τα προγράμματά του ήταν κυρίως ψυχαγωγικά, πολιτιστικά, ενημερωτικά και αθλητικά. Ονομαζόταν και Πρόγραμμα Όλης της Ένωσης καθώς εκτεινόταν σε όλη τη Σοβιετική Ένωση, και λόγω του γεγονότος ότι μεταδιδόντουσαν προγράμματα όλων των μορφών από όλες τις δημοκρατίες της Ένωσης.
• Το Πρόγραμμα Μόσχας δημιουργήθηκε το 1956, και ήταν το δεύτερο κανάλι της ΚΤ της ΕΣΣΔ. Ο προγραμματισμός του ήταν κάπως παρόμοιος με αυτό του Πρώτου Προγράμματος, αλλά επικεντρωνόταν κυρίως στους πολίτες της Μόσχας και της Περιφέρειας Μόσχας.
• Το Τέταρτο Πρόγραμμα δημιουργήθηκε το 1967-1968. Ο προγραμματισμός του στόχευε στην ιντελιγκέντσια και και στην εκπαίδευση των μαθητών όλων των επιπέδων.
• Το Πέμπτο Πρόγραμμα - Τηλεόραση του Λένινγκραντ, η εθνική τηλεοπτική υπηρεσία από το Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη) και τη βορειο-βορειοδυτική ΕΣΣΔ δημιουργήθηκε το 1938, τέσσερις μήνες μετά τη γέννηση της τηλεόρασης στη Σοβιετική Ένωση. Τα προγράμματα που μεταδιδόντουσαν προέρχονταν από το Λένινγκραντ και την Περιφέρεια, καθώς και από τις Βαλτικές δημοκρατίες της ΕΣΣΔ (οι δημοκρατίες είχαν επίσης το ποσοστό τους στο Πρόγραμμα 2, το Πρόγραμμα Όλης της Ένωσης). Σήμερα, ονομάζεται Πετρούπολη - Κανάλι 5 και εκπέμπει σε εθνικό επίπεδο μέχρι σήμερα (από το 1992 έως το 1997 και από το 2004 μέχρι σήμερα).
• Το Πρόγραμμα Έξι, το οποίο άνοιξε το 1971, ήταν το κανάλι που μετέδιδε τα κύρια εγχώρια και διεθνή αθλητικά γεγονότα. Ο διάδοχος του Έκτου Προγράμματος είναι το επίσης αθλητικό κανάλι Match TV.

Η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ τελείωσε για τελευταία φορά το πρόγραμμα της στις 27 Δεκεμβρίου 1991 και μετατράπηκε στο Τηλεοπτικό Κανάλι Οστάνκινο 1 και στο Τηλεοπτικό Κανάλι Οστάνκινο 4, της Κρατικής Τηλεόρασης Οστάνκινο. Τα δύο εναπομείναντα κανάλια ανέλαβαν το πρόγραμμα των προκατόχων τους. Ο άμεσος διάδοχος της Σοβιετικής Κεντρικής Τηλεόρασης στη Ρωσία, μετονομάστηκε σε Κανάλι 1 (μέχρι το 2002, ήταν γνωστό ως Δημόσιο Ρωσικό Τηλεοπτικό Κανάλι 1.)

Εμφανίσεις

Σήματα

Υπήρχαν τρία σήματα που εμφανίζονταν καθημερινά στην Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ:

• Σήμα αρχής: Εμφανίζεται το μπλε παρασκήνιο με το λογότυπο της Σοβιετικής Κεντρικής Τηλεόρασης, όπου πρώτα εμφανιζόταν το κόκκινο αστέρι (με το ένα σημείο εκτεταμένο) με τη φράση TB CCCP (Τηλεόραση της ΕΣΣΔ), ακολουθούμενο από τους κύκλους ενώ μετά η λεζάντα άλλαζε στο πρόγραμμα του καναλιού. Μεταδιδόταν μετά τον εθνικό ύμνο, καθώς και πριν τις νυχτερινές ειδήσεις.
• Ημερήσιο σήμα: Ακίνητη εκδοχή του σήματος αρχής.
• Σήμα τέλους: Αντίστροφη έκδοση του σήματος αρχής, αλλά με διαφορετικό τραγούδι. Επίσης, το σήμα τέλους ήταν ακολουθούμενο από το ρολόι.

Ιστορία λογότυπων

Στην ιστορία της, η Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ είχε μόνο ένα λογότυπο, το οποίο αποτελούταν από πέντε κύκλους με μια κεραία που είχε τη μορφή κόκκινου αστεριού.

Ώρες ανοίγματος και κλεισίματος

Αρχή προγράμματος

Ημέρα

Η Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση (Δεύτερο Πρόγραμμα και Πρόγραμμα της Μόσχας) ξεκινούσε το πρόγραμμά της στις 08:00 το πρωί με τη δοκιμαστική κάρτα μαζί με μουσική. Το Πρώτο Πρόγραμμα ξεκινούσε το πρόγραμμά του στις 06:30 το πρωί. Μετά, εμφανιζόταν το ψηφιακό ρολόι, ο εθνικός ύμνος μαζί με μια πανοραμική θέα της Μόσχας, της πρωτεύουσας της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και το λογότυπο του σταθμού.

Βράδυ

Η Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση (Πρώτο Πρόγραμμα, Δεύτερο Πρόγραμμα και Πρόγραμμα της Μόσχας) ξεκινούσε το πρόγραμμά της στις 16:00 το βράδυ με τη δοκιμαστική κάρτα μαζί με μουσική. Μετά, εμφανιζόταν το ψηφιακό ρολόι, ο εθνικός ύμνος μαζί με μια πανοραμική θέα της Μόσχας, της πρωτεύουσας της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και το λογότυπο του σταθμού. Ωστόσο, το δεύτερο μέρος του προγράμματος ξεκινούσε στις 14:30 το μεσημέρι το 1978 και στις 14:50 το μεσημέρι από το 1979 έως το 1986.

Τέλος προγράμματος

Ημέρα

Η Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση (Πρώτο Πρόγραμμα, Δεύτερο Πρόγραμμα και Πρόγραμμα Μόσχας) σταματούσε το πρόγραμμά της στις 13:00 το μεσημέρι. Εμφανιζόταν το λογότυπο του σταθμού, το ψηφιακό ρολόι, καθώς και το μήνυμα Μην ξεχάσετε να απενεργοποιήσετε την τηλεόραση (ρωσικά: Не забудьте выключить телевизор) με διαλείπων ήχο και δοκιμαστική κάρτα. 

Βράδυ 

Η Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση (Πρώτο Πρόγραμμα, Δεύτερο Πρόγραμμα και Πρόγραμμα Μόσχας) σταματούσε το πρόγραμμά της στις 23:00 το βράδυ, ωστόσο μερικές φορές το πρόγραμμα τελείωνε τα μεσάνυχτα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το πρόγραμμα του Πρώτου Προγράμματος τελείωνε λίγο πριν τις 01:00 το βράδυ. Εμφανιζόταν το λογότυπο του σταθμού, το ρολόι, καθώς και το μήνυμα Μην ξεχάσετε να απενεργοποιήσετε την τηλεόραση (ρωσικά: Не забудьте выключить телевизор) με δυνατό διαλείπων ήχο και δοκιμαστική κάρτα. 

Ειδήσεις

• 1938-1967: Εισαγωγή των Ειδήσεων.
• 1967-1984: Μπλε φόντο, με τη λέξη "Новости" δίπλα σε ένα κόκκινο αστέρι. Η εισαγωγή ήταν σιωπηλή. 
• 1985-1990: Μπλε φόντο, με τη λέξη "Новости" μετακινημένη από τα δεξιά στα αριστερά, με στυλιζαρισμένο "H". Η μουσική υπόκρουση ήταν το "Χρόνος προς τα Εμπρός" του Γκεόργκι Σβίριντοφ. 
• 1990-1991: Τα γράμματα Т, С και Н εμφανίζονται στη μορφή ТСН - Телевизионная служба новостей (Τηλεοπτική υπηρεσία ειδήσεων).

Ρολόγια

Υπήρχε μόνο μία μετάδοση ρολογιού. 

Δοκιμαστική κάρτα 

Η δοκιμαστική κάρτα που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ΟΥΕΙΤ. 

Πρότυπο έγχρωμης τηλεόρασης

Όταν εισήχθη η έγχρωμη τηλεόραση το 1967, επιλέχθηκε το σύστημα SÉCAM. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ορισμένες από τις πρώην δημοκρατίες άλλαξαν στο σύστημα PAL.

Οικονομία

Η χρηματοδότηση στην Κεντρική Τηλεόραση της ΕΣΣΔ προερχόταν κυρίως από το κράτος. 

Διαφήμιση

Η διαφήμιση εισήχθη στη Σοβιετική τηλεόραση τη δεκαετία του 1980. Ωστόσο, η σχεδιασμένη οικονομία είχε μικρό ή καθόλου ανταγωνισμό μεταξύ των εμπορικών σχημάτων, οπότε η διαφήμιση περιοριζόταν στην ενημέρωση των θεατών σχετικά με τις τιμές και τη διαθεσιμότητα των προϊόντων.

Με την περεστρόικα, εισήχθησαν τα διαφημιστικά σποτ, προκειμένου να καλυφθεί καλύτερα το κόστος του συστήματος. 

Στον σημερινό πολιτισμό

Ένα επεισόδιο της σατιρικής εκπομπής SCTV του 1980, αποτελούταν από μια διακωμώδηση κεντραρισμένη γύρω από μια σύγκρουση ενός Ρωσικού δορυφόρου με τον δορυφόρο της SCTV, με αποτέλεσμα η Ρωσική τηλεόραση να μεταδίδεται στο σήμα της SCTV, ενώ η Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση σατιριζόταν ως '3CCCP1' (Τρεις Σοβιετικές Ενώσεις 1) και '3CCCP2' ('Τρεις Σοβιετικές Ενώσεις 2'), και ακόμη περιλαμβανόταν περαιτέρω διακωμώδηση του Ρωσικού προγράμματος με εκπομπές όπως το Τρακτέρ του Τιμπόρ (ένας αγρότης που έχει ένα τρακτέρ και λέει ότι είναι η μετενσάρκωση του Χρουστσόφ), την Όπα Γκεόργκι (ένας άνδρας που τριγυρίζει γύρω από τη Ρωσία και βοηθάει τον οποιοδήποτε), καθώς και μία ημερήσια εκπομπή, τη Σήμερα είναι Μόσχα.

Αθλητικοί σχολιαστές της ΚΤ της ΕΣΣΔ

• Άννα Ντμίτριεβα (ρωσικά: Анна Дмитриева)
• Εβγκενίι Ζίμιν (ρωσικά: Евгений Зимин)
• Γκενάντι Ορλόφ (ρωσικά: Геннадий Орлов)
• Λαρίσα Πέτρικ (ρωσικά: Лариса Петрик)
• Βλαντιμίρ Πισαρέβσκι (ρωσικά: Владимир Писаревский)
• Νικολάι Ποπόφ (ρωσικά: Николай Попов)
• Βλαντιμίρ Τοπίλσκι (ρωσικά: Владимир Топильский)
• Βλαντιμίρ Φομιτσιόφ (ρωσικά: Владимир Фомичёв)
• Ντάργια Τσερβονένκο (ρωσικά: Дарья Червоненко)
• Σεργκέι Τσεσκίντοφ (ρωσικά: Сергей Ческидов)

Δείτε επίσης

• Πολιτισμός της Σοβιετικής Ένωσης
• Τηλεόραση στη Σοβιετική Ένωση