Σεληνιακά Απέννινα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σε αυτό τον χάρτη του αναγλύφου γύρω από τη Θάλασσα των Βροχών, τα Σεληνιακά Απέννινα σημειώνονται με ένα «Κ».

Τα Σεληνιακά Απέννινα (λατινική και διεθνής επιστημονική ονομασία Montes Apenninus) είναι μία απόκρημνη οροσειρά στην ορατή από τη γη πλευρά της Σελήνης, στο βόρειο ημισφαίριό της. Πήραν το όνομά τους από τα Απέννινα όρη της Ιταλίας. Το συνολικό μήκος της σεληνιακής οροσειράς είναι περίπου 600 χιλιόμετρα, με κάποιες από τις κορυφές τους να φθάνουν σε ύψος τα 5 χλμ.

Τα Σεληνιακά Απέννινα, το κέντρο των οποίων βρίσκεται περίπου σε σεληνογραφικές συντεταγμένες πλάτος 18,9° Βόρειο και μήκος 3,7° Δυτικό, σχηματίζουν το νοτιοανατολικό σύνορο της μεγάλης Θάλασσας των Βροχών και το βορειοδυτικό της Γης των Χιονιών, μιας υψηλής περιοχής. Η οροσειρά αρχίζει ακριβώς στα δυτικά του κρατήρα Ερατοσθένους. Λίγο δυτικότερα, η οροσειρά διακόπτεται από ένα διάκενο, μέσα από το οποίο η Θάλασσα των Βροχών στον βορρά ενώνεται με τη Θάλασσα των Νήσων στα νότια. Στα δυτικά των Απεννίνων βρίσκονται τα Καρπάθια Όρη.

Από τον Ερατοσθένη, τα Απέννινα σχηματίζουν μία τοξωτή αλυσίδα που κάμπτεται βαθμιαία από την ανατολική προς τη βορειοανατολική κατεύθυνση, απολήγοντας στο Ακρωτήριο Φρενέλ σε πλάτος περίπου 29,5° Β. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα άλλο διάκενο, μέσα από το οποίο η Θάλασσα των Βροχών στα δυτικά ενώνεται με τη Θάλασσα της Ηρεμίας (Mare Serenitatis) στα ανατολικά. Στο βόρειο άκρο αυτού του διάκενου απλώνονται τα Όρη του Καυκάσου[1].

Ορισμένα από τα όρη που αποτελούν τα Σεληνιακά Απέννινα έχουν τα δικά τους ιδιαίτερα ονόματα, που δίνονται εδώ κατά σειρά από τα δυτικά προς τα βορειοανατολικά:

Οι δύο τελευταίες κορυφές είναι ίσως γνωστότερες από το ότι σχηματίζουν την κοιλάδα Χάντλεϋ-Απεννίνων, όπου προσσεληνώθηκε η σεληνάκατος της αποστολής Απόλλων 15. Αυτή η αποστολή θεωρήθηκε μία από τις πλέον επιτυχείς επιστημονικά του Προγράμματος «Απόλλων». Εξερεύνησε τη μικρότερη κορυφή Όρος Χάντλεϋ Δέλτα και την Αύλακα του Χάντλεϋ, σε μία από τις γεωλογικώς πιο ποικιλόμορφες τοποθεσίες του Προγράμματος[2].

Μεγάλο μέρος των Σεληνιακών Απεννίνων συνιστά ένα απόκρημνο έξαρμα στο άκρο της Θάλασσας των Βροχών, με μία ευρεία έκταση προπόδων στη νοτιοανατολική πλευρά. Πιο απόκρημνοι είναι οι πρόποδες (όχι όλοι) στη βορειοδυτική πλευρά, κατά μήκος του τμήματος της οροσειράς στα νοτιοανατολικά του κρατήρα Αρχιμήδη.

Απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πλάγια άποψη του χείλους του σεληνιακού δίσκου που δείχνει τα Σεληνιακά Απέννινα (αριστερά), τα Όρη του Καυκάσου (δεξιά), την ανατολική Θάλασσα των Βροχών (άνω) και τη δυτική Θάλασσα της Ηρεμίας (κάτω). Εικόνα που λήφθηκε από την αποστολή Απόλλων 11. Ο μεγάλος κρατήρας πάνω από το κέντρο της εικόνας είναι ο Αρχιμήδης.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Hungeling, Andreas (2006–2009). «Eratosthenes, Archimedes, Montes Apenninus» (στα German). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2010. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  2. Spudis, P. D. (November 10–12, 1980). Merrill, R.B.; Schultz, P. H., επιμ. «Petrology of the Apennine Front, Apollo 15: Implications for the Geology of the Imbrium Impact Basin». Abstracts of Papers Presented to the Conference on Multi-ring Basins: Formation and Evolution (Lunar and Planetary Institute). Bibcode1980LPICo.414...83S. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]