Σέργιος και Βάκχος
Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκος ήταν Ρωμαίοι χριστιανοί στρατιώτες του 4ου αιώνα αναγνωρισμένοι ως μάρτυρες και στρατιωτικοί άγιοι από τις Καθολικές και Ορθόδοξες Εκκλησίες. Η γιορτή τους είναι 7 Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με την αγιογραφία τους, ο Σέργιος και ο Βάκχος ήταν αξιωματικοί του στρατού του Γαλερίου και αγαπημένοι του, μέχρι όπου εκτέθηκαν ως μυστικοί Χριστιανοί. Στη συνέχεια τιμωρήθηκαν σοβαρά, με τον Βάκχο να πεθαίνει από βασανίστρια και ο Σέργιος από αποκεφαλισμό.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία των αγίων αφηγείται στο ελληνικό κείμενο γνωστό ως Το Πάθος του Σεργίου και Βάκχου. Η ιστορία παίρνει μέρος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Γαλερίου (305 έως 311). Το ίδιο το έργο μπορεί να χρονολογείται στα μέσα του 5ου αιώνα. [1]
Σύμφωνα με το κείμενο, ο Σέργιος και ο Βάκχος ήταν Ρωμαίοι πολίτες και ανώτεροι αξιωματικοί του ρωμαϊκού στρατού, αλλά ο κρυμμένος χριστιανισμός τους ανακαλύφθηκε όταν προσπάθησαν να μην συνοδεύσουν έναν Ρωμαίο αξιωματούχο σε έναν ειδωλολατρικό ναό. Αφού επέμειναν να μην θυσιάσουν στον Δία , ταπεινώθηκαν δημοσίως με αλυσοδεμένη, ντυμένη με γυναικεία ενδυμασία και παρέλαση γύρω από την πόλη. Κατά τη διάρκεια της διαπόμπευσής τους ψέλνουν ότι ο Κύριος «μας έντυσε σαν νύφες και μέσα από την εξομολόγηση μας ένωσε μαζί Του». Στη συνέχεια, ο Γαλέριος τους έστειλε στη Βαρβαλισσό στη Μεσοποταμία έτσι ώστε να τους κάνει να αφήσουν την πίστη τους, ωστόσο αρνήθηκαν και ο Βάκχος ανέχτηκε βασανιστήρια μέχρι θανάτου. Την επόμενη μέρα το πνεύμα του Βάκχου εμφανίστηκε στον Σέργιο και τον ενθάρρυνε να παραμείνει δυνατός ώστε να μπορούν να είναι μαζί για πάντα. Τις επόμενες μέρες, ο Σέργιος βασανίστηκε και τελικά εκτελέστηκε στη Ρεσάφα. [1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Woods, David (2000). "The Origin of the Cult of SS. Sergius and Bacchus". From The Military Martyrs. Retrieved June 25, 2009.