Ρεχίαρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρεχίαρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση415 (περίπου)
ΘάνατοςΔεκέμβριος 456[1]
Πόρτο
Αιτία θανάτουαποκεφαλισμός
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Γαλικίας
ΘρησκείαΝικαιώτικος Χριστιανισμός
Γερμανικός παγανισμός
Χαλκηδόνιος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης[2]
Οικογένεια
Σύζυγοςwife of Rechiar
ΓονείςΡεχίλα
ΑδέλφιαΡικίμερ
ΣυγγενείςΘεοδώριχος Α΄ (πεθερός), Θορισμούνδος (κουνιάδος), Θεοδώριχος Β΄ (κουνιάδος) και Ευάριχος (κουνιάδος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαking of the Suebi (448–456, Γαλικία)[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ρεχίαρ ή Φλάβιος Ρεχιάριος [4], λατιν.: Rechiar, Flavius Rechiarius, (μετά το 415 [5] – Δεκέμβριος 456) ήταν ο τρίτος βασιλιάς των Σουηβών της Γαλαισίας, από το 448 έως το τέλος του, και επίσης ο πρώτος που γεννήθηκε στη Γαλαισία. Ήταν ένας από τους πιο καινοτόμους και πολεμιστές από τους Σουηβούς μονάρχες. Ο Υδάτιος, ο σύγχρονος επίσκοπος και χρονικογράφος από τη Γαλισία, ο οποίος είναι η μοναδική σύγχρονη πηγή για βιογραφικά στοιχεία του Ρεχίαρ, καθιέρωσε τη φήμη του ως βαρβάρου με ελάχιστη αίσθηση του ρωμαϊκού νόμου, του πολιτισμού ή των εθίμων: κατηγορίες ήδη απαξιωμένες, αλλά πολύ συνηθισμένες εκείνη την εποχή.

Θρησκεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρεχίαρ είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν ανατράφηκε ως Χριστιανός, αν και ορισμένοι μελετητές έχουν εγείρει τον ισχυρισμό, ότι ο πατέρας του τον μεγάλωσε με αυτόν τον τρόπο, για να καλλιεργήσει καλές σχέσεις με την Εκκλησία και τον εκρωμαϊσμένο πληθυσμό, που ήταν -ως επί το πλείστον- επίσης Ορθόδοξοι. [6] Το σίγουρο είναι ότι ο Ρεχίαρ είχε μεταστραφεί (catholicus factus σύμφωνα με το Historia Suevorum του Ισίδωρου) πριν φτάσει στον θρόνο. [6] Η μεταστροφή του Ρεχίαρ στον Τριαδισμό προϋπήρχε εκείνης του πιο διάσημου Κλόβι Α΄ των Φράγκων κατά μισό αιώνα. Το επιχείρημα μάλιστα προβλήθηκε στα τέλη του 19ου αι., ότι η ισπανική εκκλησία είχε πρωτοκαθεδρία έναντι της γαλλικής, επειδή η μεταστροφή του Ρεχίαρ προϋπήρχε του Κλόβι Α΄. [6] Ο Ρεχίαρ ήταν γιος του παγανιστή Φλ. Ρεχίλα, τον οποίο διαδέχθηκε στο θρόνο, και της κόρη του Βησιγότθου βασιλιά Βάλλια. Η ημερομηνία και οι συνθήκες της μεταστροφής του Ρεχίαρ είναι άγνωστες, και είναι πιθανό ότι Ρωμαίοι ιεραπόστολοι συμμετείχαν σε αυτήν, αφού δεν προσηλυτίστηκε στον Αρειανισμό που κήρυτταν οι Βησιγότθοι ιεραπόστολοι. [6] Ο Ρεχίαρ ήταν ένας από τους μοναδικούς Σουηβούς, που προσηλυτίστηκαν εκείνη την εποχή. Επίσης διατήρησε τις προγονικές του πεποιθήσεις, και ο λαός του παρέμεινε παγανιστικός. Ο Υδάτιος καταγράφει αντίθεση, πιθανώς μυστική, [7] στη διαδοχή του, αλλά τη βάση αυτής της αντίθεσης δεν την αναφέρει. Δεν είναι απίθαντο να είχε θρησκευτικά κίνητρα. [6]

Ο Ρεχίαρ νυμφεύτηκε μία Αρειανή Βησιγότθα πριγκίπισσα από την Τουλούζη, την κόρη του Θεοδώριχου Α' . [8] [9] Ο γάμος του Ορθόδοξου ηγεμόνα με μία Αρειανή δεν ήταν επωφελής για την Εκκλησία του πρώτου, και η επιρροή της βασίλισσας του Ρεχίαρ και μίας άλλης μεταγενέστερης Aρειανής βασίλισσας, βοήθησε να γίνει η μεταστροφή των Σουηβών στον Αρειανισμό. [8] Αν ο Ρεχίαρ έκανε όντως κάποια προσπάθεια να προσηλυτίσει τον λαό του στην πίστη του, ήταν εντελώς εφήμερη και «δεν έφερε κανένα ανιχνεύσιμο καρπό». [10]

Διοίκηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρεχίαρ ήταν ένας αρκετά ισχυρός ηγέτης, για να κόψει το δικό του νόμισμα, στο οποίο είχε χαράξει την επιγραφή ivssv rechiari reges. [7] Πράγματι, ήταν ο πρώτος Γερμανός βασιλιάς που έκοψε σίλικες (siliquae) [11], που έφεραν το όνομά του, και ο πρώτος που διεκδίκησε το δικαίωμα (iussu) να κόψει νομίσματα, σύμφωνα με την επιγραφή τους: "IVSSV RECHIARI REGES" ("με εντολή του βασιλιά Ρεχίαρ"). [12] Η βασιλεία του Ρεχίαρ ήταν αρκετά «πρωτόγονη», ωστόσο φαίνεται ότι έπαιρνε μαζί του τον βασιλικό θησαυρό (ταμείο) στις εκστρατείες του. [13] Παρά την εσφαλμένη παρουσίαση του Ρεχίαρ από τον Υδάτιο, ήταν ο πρώτος βασιλιάς των Σουηβών που γεννήθηκε στη Γαλαισία και με ρωμαϊκή παιδεία, όπως πολλοί Γαλατο-Ρωμαίοι ηγέτες της εποχής, χάρη στην οποία απέκτησε επίσης επιρροή στα αυτόχθονα κοινωνικά στρώματα. [14] Διατήρησε την πρωτεύουσά του στη Μπράγκα. [15]

Πόλεμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρεχίαρ ήταν ένας πολεμοχαρής ηγέτης, που έκανε πόλεμο σε όλους τους γείτονές του. Το 448, στην αρχή της βασιλείας του, ο Ρωμαίος κόμης Κενσόριος εκτελέστηκε στη Σεβίλλη από έναν Σουηβό ευγενή ονόματι Aϊούλφ. Έχει υποτεθεί από ορισμένους, ότι αυτή η πράξη συνδέθηκε με την πολεμική στάση του Ρεχίαρ απέναντι στη Ρώμη. [8] Συμμάχησε ακόμη και με τους Bαγαυδούς στη λεηλασία της κοιλάδας του Έβρου, ένα μοναδικό φαινόμενο μεταξύ Γερμανών ηγεμόνων και εντόπιων ανταρτών αγροτών. [8] [16] Ο Ρεχίαρ ώθησε επίσης την πρώτη επαφή μεταξύ των Σουηβών και των Βάσκων: έκανε πόλεμο εναντίον τους τον Φεβρουάριο του 449. [8] Η εκστρατεία μπορεί να ήταν μία απλή επιδρομή [8], ή μία απόπειρα κατάκτησης της Βασκονίας ως προοίμιο για την κατάκτηση της κοιλάδας του Έβρου. [17] Αργότερα το 449 επισκέφτηκε τον πεθερό του στη Γαλατία. [18] Κατά την επιστροφή του στην πατρίδα του στη Γαλισία, ο Ρεχίαρ συμμάχησε με τον Bασίλιο, αρχηγό των Bαγαυδών, και επιτέθηκε στην κοιλάδα του Έβρου, επιτιθέμενος στην Caesaraugusta (Σαραγόσα) και ακόμη και εισήλθε στην Iλέρδα (Lleida) «με ένα τέχνασμα». [19] Πήρε πολλούς αιχμαλώτους, αλλά δεν κατάφερε να καταλάβει την περιοχή και έτσι να ολοκληρώσει την κατάκτηση της Hispania από τους Σουηβούς. Ο Ρεχίαρ δεν πλησίασε την Ταρραγόνα, την πρωτεύουσα της επαρχίας. [19]

Σε αντίθεση με τον πεθερό του, δεν συμμετείχε στη μάχη των πεδίων της Καταλονίας το 451.

Μετά τη δολοφονία του πατρίκιου Φλάβιου Αέτιου και των Αυτοκρατόρων Βαλεντινιανού Γ' και Πετρόνιου Μάξιμου το 455, ο Ρεχίαρ ηγήθηκε μίας επίθεσης στην επαρχία Καρθαγένης, πιθανώς με σκοπό την κατάκτηση. Αργότερα το ίδιο έτος επιτέθηκε στην επαρχία Ταρρακωνησία, τη μοναδική επαρχία της Hispania που ήταν ακόμη υπό τον έλεγχο των Ρωμαίων, αλλά δεν την κατέκτησε. [8] [9] [20] Σύμφωνα με τον Ιορδάνη, είχε «υποθέσει» με βάση τη σχέση του με τον βασιλιά των Βησιγότθων και τον Ρωμαίο υπόσπονδο (foederatus) Θεοδώριχο Β΄ (τον κουνιάδο του), ότι μπορούσε να κυβερνήσει όλη την Hispania. [19] Ο Θεοδώριχος Β΄, ενεργώντας με εντολή του Αυτοκράτορα Aβίτου, εισέβαλε στην Hispania το 456 με στρατό Γότθων, Φράγκων, Βουργουνδών (υπό τους βασιλείς τους Χιλπέριχ Α΄ και Γκουντέριχ) και ίσως ακόμη και Ρωμαίους για να αντιμετωπίσει τους Σουηβούς, οι οποίοι με τη σειρά τους σχεδίαζαν να συναντήσουν τους εισβολείς στα σύνορα της Tαρρακωνησίας. [20] [21] Στις 5 Οκτωβρίου 456 ο Θεοδώριχος Β΄ νίκησε τον Ρεχίαρ σε μία μάχη στο Campus Paramus δώδεκα μίλια από την Aστόργα στο Urbicus (Όρβιγo). [9] [20] Τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά σύμφωνα με τον Υδάτιο κατάφερε να φύγει μέχρι το Πόρτο στην καρδιά τού βασιλείου του, ενώ ο Ιορδάνης λέει ότι πήρε πλοίο στην Τυρρηνική θάλασσα (δηλαδή στη δυτική Μεσόγειο) πριν τον αναγκάσουν οι άνεμοι να επιστρέψει και συλληφθεί. [22] Ο Ιορδάνης είναι σχεδόν βέβαιο, ότι κάνει λάθος: στο Πόρτο ο Ρεχίαρ συνελήφθη, και εκτελέστηκε τον Δεκέμβριο. [23] Η μοναρχία των Σουηβών κατέρρευσε, διαλυόμενοι γρήγορα σε φατρίες αντίπαλες τα επόμενα χρόνια. [9] Η Μπράγκα έπεσε στις 28 Οκτωβρίου και οι Βησιγότθοι λεηλάτησαν βάναυσα την πόλη και τις εκκλησίες, πριν προχωρήσουν στην κατάκτηση της Ανδαλουσίας. [23] Κατά τον αιώνα του Αρειανισμού που άρχισε σύντομα, δεν καταγράφηκε τίποτα για τους Σουηβούς.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2019.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2019.
  3. ↑ Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης: (Μεσαιωνική ισπανική γλώσσα) Estoria de España. digibug.ugr.es/bitstream/handle/10481/55381/visigodosI.pdf?sequence=1&isAllowed=y#page=133&zoom=auto,-219,746.
  4. ↑ Castilian and Galician: Requiario; Portuguese: Requiário.
  5. ↑ His father Rechila married a daughter of Wallia, king of the Visigoths (415–19); the marriage took place between 415 and 419.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Thompson, "The Conversion of the Spanish Suevi", 79.
  7. ↑ 7,0 7,1 Thompson, Romans and Barbarians, 165.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Thompson, "The Conversion of the Spanish Suevi", 80.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Collins, Visigothic Spain, 31.
  10. ↑ Thompson, "The Conversion of the Spanish Suevi", 91.
  11. ↑ Edmondson, "Mining in the Later Roman Empire and Beyond", 100.
  12. ↑ Thompson, Romans and Barbarians, 212.
  13. ↑ Thompson, Romans and Barbarians, 169.
  14. ↑ González López, Emilio (1978). Greatness and Decadence of the Kingdom of Galicia. Editorial Galaxia. ISBN 8471543036. 
  15. ↑ Thompson, Romans and Barbarians, 209.
  16. ↑ Thompson, Romans and Barbarians, 184–185. Isidore of Seville believed that it was not Bagaudae with which Rechiar allied, but rather the Visigoths. Theodore Mommsen follows him, but there is no reason to accept Isidore over Hydatius and every reason not to when considering that Isidore refuses to mention the Bagaude in his Historia.
  17. ↑ Collins, "The Basques in Aquitaine and Navarre", 6.
  18. ↑ Thompson, Romans and Barbarians, 189.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Thompson, Romans and Barbarians, 162.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Thompson, Romans and Barbarians, 163.
  21. ↑ Thompson, Romans and Barbarians, 296 n12, notes that Felix Dahn believed Theodoric invaded Hispania feeling that Suevic control of Tarraconensis would threaten his kingdom of Toulouse. Thompson himself dismisses the argument.
  22. ↑ Thompson, Romans and Barbarians, 297 n15.
  23. ↑ 23,0 23,1 Thompson, Romans and Barbarians, 164.

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κόλινς, Ρότζερ. «Οι Βάσκοι στην Ακουιτανία και τη Ναβάρρα: Προβλήματα της συνοριακής κυβέρνησης». Πόλεμος και κοινωνία στον Μεσαίωνα: Δοκίμια προς τιμήν του JO Prestwich . edd. J. Gillingham και JC Holt. Cambridge: Boydell Press, 1984. Ανατύπωση στο Δίκαιο, Πολιτισμός και Περιφερειοποίηση στην Πρώιμη Μεσαιωνική Ισπανία . Variorum, 1992.(ISBN 0-86078-308-1)ISBN 0-86078-308-1 .
  • Κόλινς, Ρότζερ. Βησιγοτθική Ισπανία, 409–711 . Οξφόρδη: Blackwell Publishing, 2004.(ISBN 0-631-18185-7)ISBN 0-631-18185-7 .
  • Edmondson, JC "Mining in the Later Roman Empire and Beyond: Continuity or Disruption?" The Journal of Roman Studies, Vol. 79. (1989), σελ. 84 – 102.
  • Thompson, EA "The Conversion of the Spanish Suevi to Catholicism." Βησιγοτθική Ισπανία: Νέες προσεγγίσεις . εκδ. Έντουαρντ Τζέιμς . Οξφόρδη: Oxford University Press, 1980.(ISBN 0-19-822543-1)ISBN 0-19-822543-1 .
  • Thompson, EA Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire . Madison: University of Wisconsin Press, 1982.(ISBN 0-299-08700-X)ISBN 0-299-08700-X.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρεχίαρ&oldid=10063557"