Ο λύκος στον ευρωπαϊκό πολιτισμό

Ευρωπαϊκός λύκος

Ο γκρίζος λύκος, υποείδος του Canis lupus, απλά γνωστός τοπικά ως λύκος, είναι ένα από τα εμβληματικότερα ζώα στην Ευρώπη, ετιμάτο κατά την αρχαιότητα σε όλους τους αρχαίους λαούς της Ευρώπης.

Οι ευρωπαϊκές μυθολογίες από τις ακτές της Μεσογείου ως τη βόρεια Σκανδιναβία συνδέουν συνεχώς τον λύκο με τη γονιμότητα, την προστασία, την καταστροφή, την τιμωρία, τον ήλιο και τους ηρωικούς θεούς που ενσαρκώνουν αυτές τις αξίες όπως ο Απόλλων ή ο Βέλενος.

Μια πτυχή της εγγύτητας μεταξύ των ινδοευρωπαϊκών λαών σε σύγκριση με τους ιθαγενείς Αμερικανούς της Βόρειας Αμερικής είναι ότι ο λύκος συμβολίζει τόσο την προστασία όσο και την καταστροφή. Επομένως, υπάρχει μια διττότητα αρχικώς στη λατρεία ή το όραμα αυτού του ζώου. Ο λύκος καταλαμβάνει θέση σε όλες τις θρησκείες της Ευρώπης, ακόμη και στους μονοθεϊστές, σέβοντάς τον, τιμώντας τον ή φοβόντας τον.

Αυτός ο συμβολισμός του λύκου βρίσκεται επίσης στους τουρκικούς και τους μογγολικούς λαούς, που προέρχονται από τις στέπες. Πρέπει να ενθυμείται ότι η υπόθεση Κουργκάν (υπόθεση της πλειοψηφίας μεταξύ εμπειρογνωμόνων, αν και παραμένει αμφιλεγόμενη) θέτει την προέλευση των Ινδοευρωπαίων στην ποντιακή στέπα βόρεια της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας. Επομένως, μπορεί να υποτεθεί ότι υπήρχε ισχυρός ανταγωνισμός μεταξύ των λύκων και των ανθρώπων σε αυτό το μεγαοικοσύστημα.

Πριν την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, πολλοί λαοί της Ευρώπης αποκαλούσαν τους εαυτούς τους απογόνους των λύκων και λάτρευαν έναν θεό λύκο ως πρόγονό τους.

Στην αρχαιότητα, βλέποντας έναν λύκο πριν την έναρξη μιας μάχης ήταν επίσης ένας οιωνός νίκης, ο λύκος ήταν το σύμβολο του κυνηγού και του πολεμιστή.