Νικολάι Μπενάρδος

Ο Nικολάι Nικολάγιεβιτς Μπεναρντός (ρωσ. Никола́й Никола́евич Бенардо́с 26 Ιουνίου 1842 – 8 [21] Σεπτεμβρίου 1905) ήταν Ρώσος μηχανικός, εφευρέτης συγκολλήσεως με ηλεκτρικό τόξο (1881).

Βιογραφία

Ο Νικολάι γεννήθηκε στο χωριό Μπεναρντόσοβκα, στην περιοχή Eλισαβετγκράντ, στην επαρχία Χερσών. Ο παππούς του ήταν Έλληνας, ένας από τους ήρωες του Πατριωτικού Πολέμου του 1812. Ο πατέρας του συμμετείχε επίσης στον πόλεμο της Κριμαίας του 1853-1856 και ήταν συνταξιούχος συνταγματάρχης.

Η παιδική ηλικία του Νικολάι πέρασε στην επαρχίας Χερσών. Πρωτοβάθμια εκπαίδευση έλαβε στο σπίτι. Ακόμη και στην παιδική ηλικία, ο μελλοντικός εφευρέτης έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για όλα τα είδη χειροτεχνίας. Οι αγαπημένες του δραστηριότητες ήταν οι κατασκευές και η σιδηρουργία. Το 1862 ο Νικόλαος εισήλθε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Αγίου Βλαδιμήρου στο Κίεβο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη ιατρική, ο Μπενάρδος  έκανε την πρώτη του γνωστή εφεύρεση — μια οδοντική γέμιση (σφράγισμα), την οποία έφτιαξε από ασήμι.

Το 1866 ο Νικολάι άφησε την ιατρική και πήγε στην Αγροτική και Δασική Ακαδημία Πετρόφσκι στη Μόσχα στο Τμήμα Γεωπονικών Επιστημών. Το 1869 εγκατέλειψε την Ακαδημία, αφιερώνοντας τον εαυτό του αποκλειστικά στην εφευρετική δραστηριότητα  Για παράδειγμα, το 1866 δημιούργησε ένα άροτρο οργώματος με μια περιστρεφόμενη λεπίδα προκειμένου να ελαχιστοποιήσει την τριβή μεταξύ των τμημάτων του άροτρου και του εδάφους.    

Την άνοιξη του 1867 άνοιξε στο Παρίσι η Παγκόσμια Έκθεση, την οποία ο Νικολάι Μπενάρδος αποφάσισε να επισκεφθεί, ελπίζοντας να υλοποίησει τα σχέδιά του στον τομέα των εφευρέσεων. Δυστυχώς η περίοδος των ταξιδιών του στο εξωτερικό δεν έχει σχεδόν διερευνηθεί. Οι ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την παραμονή του στο Παρίσι, καθώς και τις επόμενες επισκέψεις στην Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, δεν υπάρχουν. Στη Μόσχα ο Ν. Μπενάρδος επέστρεψε το φθινόπωρο του 1867.

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1867 ο Νικολάι Μπενάρδος επισκέφθηκε το οικογενειακό κτήμα της μητέρας του, το οποίο βρισκόταν στην πόλη Λούχ, στην περιοχή Γιούριεβετς, στην επαρχία Κοστρομά.. Από τότε, επανειλημμένα ερχόταν σε αυτή την πόλη. Ουσιαστικά όλα τα χρήματά του ο Μπενάρδος  ξόδευε, είτε για την έρευνά του, είτε να οργανώσει  τη ζωή των  χωρικών. Παρείχε ιατρική περίθαλψη σε κατοίκους γειτονικών χωριών, οργάνωσε φαρμακείο και έδινε  δωρεάν φάρμακα στους χωρικούς. Ο Νικολάι Νικολάιεβιτς έχτισε στο κτήμα του ένα μηχανικό πλυντήριο, τον  πρόδρομο ενός πλυντηρίου ρούχων, μια βιβλιοθήκη και ένα σχολείο, όπου τα  παιδιά του χωριού μελετούσαν δωρεάν. Ήταν το πρώτο και μοναδικό σχολείο σε αυτά τα μέρη. Αγόρασε όλα όσα χρειάζονταν για την εκπαιδευτική των παιδιών με δικά του έξοδα.

Ο Μπενάρδος συμμετείχε σε κοινωνικές δραστηριότητες. Οι ομιλίες του  περιείχαν συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης και την ενίσχυση του υγειονομικού ελέγχου.

Τον Φεβρουάριο του 1877 ο Μπενάρδος  σχεδίασε ένα ειδικό μηχάνημα για τη μεταφορά καυσόξυλων και άλλων φορτίων. Του χορηγήθηκε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για αυτήν την εφεύρεση. Του είχαν αποσταλεί  ευχαριστίες από το Αγροτικό Μουσείο της Αγίας Πετρούπολης, αλλά παρόλα αυτά  το μηχάνημα αυτό, δεν  μπήκε  ποτέ στη βιομηχανική παραγωγή.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1870, ο  Μπενάρδος συναντήθηκε με τον Αντρέι Μπουκσενμέιστερ, μηχανικό και εφευρέτη, ο οποίος το 1878 ίδρυσε μονάδα παραγωγής ηλεκτρικών στηλών, προϊόντων άνθρακα και ηλεκτρικών τόξων. Η φιλία με τον Μπουκσενμέιστερ συνέβαλε στην εφευρετική δραστηριότητα του Νικόλα  Μπενάρδου. Ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου τον προμήθευε  με χημικές πηγές ενέργειας..Ο Μπενάρδος  είχε την ευκαιρία να πειραματιστεί με ένα ηλεκτρικό τόξο, να εργαστεί στον τομέα της έρευνας συγκεκριμένων περιοχών της πρακτικής χρήσης της ηλεκτρικής ενέργειας. Μαζί με τον Μπουκσενμέιστερ  διεξήγαγε μια σειρά πειραμάτων με μπαταρίες Για να λάβει τα απαραίτητα χρήματα για τη συνέχιση της επιστημονικής και μηχανικής έρευνας, ο Νικολάι Μπενάρδος αναγκάστηκε να πουλήσει ένα σημαντικό μέρος της γης του και να υποθηκεύσει  την περιουσία του. Στο τέλος, άφησε το κτήμα στον διαχειριστή του και πήγε στην Αγία Πετρούπολη.

Με την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη, ο Μπενάρδος  συνέχισε να βελτιώνει τη μέθοδο ηλεκτρικής συγκόλλησης.Το 1885, μετά από προσεκτική βελτίωση της μεθόδου συγκόλλησης και αποκόλλησης μετάλλων ,κατάφερε να  δώσει  τη δυνατότητα βιομηχανικής εφαρμογής της μεθόδου.

Κατόπιν ο Νικολάι  Νικολάγιεβιτς   απευθύνθηκε στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας με αίτημα να του παραχωρηθεί  το προνόμιο της αξιοποίησης «Της  μεθόδου  σύνδεσης και διαχωρισμού μετάλλων με άμεση δράση ηλεκτρικού ρεύματος.»

Στις 31 Δεκεμβρίου 1886 του δόθηκε δεκαετές δικαίωμα- προνόμιο με  τον αριθμό 11982. Η μέθοδος που δημιούργησε ο  Μπενάρδος  ήταν πολύ απλή. Ο λόγος  που το 1881 ο Μπενάρδος  δεν μπορούσε αμέσως  να κατοχυρώσει το προνόμιο του στο "Ελεκτρογκεφέστ ", ήταν η έλλειψη κεφαλαίων. Μόνο το 1884, όταν το ακίνητο "Πριβόλνογιε" πουλήθηκε  για την πληρωμή χρεών προς τράπεζες, ο Μπενάρδος μπόρεσε να  βρει  τα υπόλοιπα χρήματα για να λάβει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη μέθοδο συγκόλλησης με ηλεκτρικό τόξο.

Από το 1885 έως 1887 ο N. N. Μπενάρδος έλαβε διπλώματα ευρεσιτεχνίας από τη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστρία-Ουγγαρία, τη Σουηδία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Νορβηγία, τη Δανία, την Ισπανία και την Ελβετία. Ο Μπενάρδος  είχε  χρήματα  για την κατοχύρωση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας μιας εφευρέσεως, μόνο στη Ρωσία. Η κατοχύρωση διπλώματος ευρεσιτεχνίας στο εξωτερικό, χρηματοδοτήθηκε από τον έμπορο Σ. A. Ολσέβσκι, ιδιοκτήτη. διαμερισμάτων στην Αγία Πετρούπολη και τη Βαρσοβία, που έγινε συνιδιοκτήτης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας του Μπενάρδου. Στη Ρωσία την ηλεκτροσυγκόλληση πρώτη φορά χρησιμοποίησαν στα εργοστάσια Κουβάγιεφσκοε και Πονομαριόφ.στο Ιβάνοβο-Βοζνεσενσκ.

Το 1885, στην Αγία Πετρούπολη, ο Νικολάι Μπενάρδος, μαζί με ορισμένους ιδιοκτήτες κεφαλαίων, ίδρυσαν την εταιρία « Eλεκτρογκεφέστ  Παρτνερσίπ», η οποία είχε το πρώτο εργαστήριο συγκόλλησης μετάλλων  στον κόσμο. Σε λιγότερο από δύο χρόνια, η συγκόλληση με ηλεκτρικό τόξο έγινε ευρέως διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο και το όνομα του  Μπενάρδου  έγινε γνωστό σε επιστημονικούς και τεχνικούς κύκλους στο εξωτερικό. Από όλες τις βιομηχανικές χώρες ερχόντουσαν  ειδικοί στη Ρωσία  για να γνωρίσουν τη νέα μέθοδο συγκόλλησης  μετάλλων, για να εξοικειωθούν με το "Ελεκτρογκεφέστ", και να το χρησιμοποιήσουν στις χώρες τους, Στα μέσα της δεκαετίας του 1890 η μέθοδος του Μπενάρδου εφαρμοζόταν  σε 100 εργοστάσια της Δυτικής Ευρώπης και Η.Π.Α. Εντός  πέντε ετών η μέθοδος του Μπενάρδου επεκτάθηκε σε όλη τη Ρωσία. Το 1892 ο Μπενάρδος χρησιμοποίησε την ηλεκτροσυγκόλληση  με κάρβουνο και μεταλλικό ηλεκτρόδιο. Του ανήκει η ιδέα της συγκόλλησης  με εναλλασσόμενο  ρεύμα, σε ροή αερίου και συγκόλλησης με ηλεκτρόδιο υπό κλίση. Αυτός πρώτος εφάρμοσε το κλειστό τόξο στη συγκόλληση. Καθώς και την βιομηχανική αυτοματοποίηση της συγκόλλησης.

Τον Ιανουάριο του 1892 στην  έκθεση της Αγίας Πετρούπολης είχαν παρουσιαστεί 30 είδη εφευρέσεων του Μπενάρδου.

Στις 11 Μαΐου της ίδιας χρονιάς  « Για την επιτυχή εφαρμογή της μεθόδου της συγκόλλησης των μετάλλων, του απονεμήθηκε η ανώτατη διάκριση -το χρυσό μετάλλιο»,και τον Μάιο του 1893 έγινε μέλος της Κοινότητας Ρώσων Τεχνικών. Το 1889 μια ομάδα επιχειρηματιών κατάφερε να του στερήσει  το δικαίωμα στην ευρεσιτεχνία. Παρά ταύτα  αυτός συνέχισε  να εργάζεται  πάνω σε άλλους τομείς .Από το 1887 μέχρι το 1891  έλαβε την πατέντα  για την βελτίωση του συστήματος των μπαταριών.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του

Στο τέλος της δεκαετίας του 1890 η υγεία του Νίκου Μπενάρδου  χειροτέρευσε. Η συνεχής χρησιμοποίηση του μολύβδου στις μπαταρίες τού δημιούργησε σοβαρά προβλήματα. Το 1899 μετά από παρότρυνση των γιατρών, ο Μπενάρδος μετακόμισε στη πόλη Φάστοβ.

Στις 7 Δεκεμβρίου του 1899  το Πανεπιστήμιο της  Αγίας Πετρούπολης απένειμε στους Μπενάρδο, Ποπόβ και Λαντίγκιν  τον βαθμό του ηλεκτρολόγου –μηχανικού για τις υπηρεσίες του στον κλάδο της επιστήμης .Παρά την βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του ο Μπενάρδος συνέχισε να εργάζεται.Στις αρχές του 1902 ευρισκόμενος στη Μόσχα  έλαβε μέρος στο 2 ο Παν ρωσικό Συνέδριο Ηλεκτροτεχνικών , όπου εξελέγχει επίτιμος  πρόεδρος .Αυτή ήταν και η τελευταία  βράβευση του μεγάλου εφευρέτη Νικολάι  Νικολάγιεβιτς Μπενάρδου .