Μονολιά Λιχάδος Ευβοίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 38°49′26.8″N 22°49′0.0″E / 38.824111°N 22.816667°E / 38.824111; 22.816667

Μονολιά
Γεωγραφία
ΑρχιπέλαγοςΒόρειος Ευβοϊκός & Μαλιακός κόλπος
Υψηλότερη κορυφή4
Χώρα
ΠεριφέρειαΣτερεάς Ελλάδας
ΝομόςΕύβοιας
ΔήμοςΙστιαίας - Αιδηψού
Δημογραφικά
Πληθυσμός0 (απογραφής 2011)

Η Μονολιά Εύβοιας είναι νησίδα του δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού[1] στα όρια του Βόρειου Ευβοϊκού με τον Μαλιακό κόλπο.[2]

Γεωγραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μονολιά είναι η μεγαλύτερη νησίδα του συμπλέγματος των Λιχάδων. Μέχρι το 1960 είχε οικισμό με μόνιμους κατοίκους. Το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στην οικογένεια Τσορβατζή από το Καρπενήσι. Οι νησίδες είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας. Μεγάλο τμήμα των νησιών βυθίστηκαν από μεγάλο σεισμό που έγινε το 426 π.Χ.[3]. Η Μονολιά είναι μακρόστενη, έχει πολύ μικρό υψόμετρο, χαμηλή θαμνώδη βλάστηση και φρύγανα ενώ στη νότια πλευρά της έναν μικρό όρμο που χρησιμεύει ως φυσικό λιμάνι. Μαζί με τα υπόλοιπα Λιχαδονήσια έχει χαρακτηριστεί ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλους - Τ.Ι.Φ.Κ.[4][2]

Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 1940 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Λιχάδος.[1] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης ανήκει στην τοπική κοινότητα Λιχάδος της δημοτικής ενότητας Λιχάδος που υπάγεται στον δήμο Ιστιαίας - Αιδηψού και δεν κατοικείται.[5]

Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  2. 2,0 2,1 «Λιχαδονήσια - Λιχάδες τα εξωτικά νησιά της Βόρειας Εύβοιας». Βόρεια Εύβοια. 13 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  3. «Servitoros.gr, Λιχαδονήσια». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2010. 
  4. «NatureBank - Τοπίο (ΤΙΦΚ) - Νησίδες Μονολιά και Λιχάδες Ευβοίας». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  5. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10651 (σελ. 177 του pdf)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]