Μιχάλης Μενιδιάτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μιχάλης Μενιδιάτης
ΓέννησηΜιχάλης Καλογράνης
29 Ιουνίου 1932 (1932-06-29)
Αχαρνές
Θάνατος21 Αυγούστου 2012 (80 ετών)
Αχαρνές
ΕθνικότηταΈλληνας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότητατραγουδιστής
ΣύζυγοςΧρυσούλα Μενιδιάτη
ΤέκναΧρήστος Μενιδιάτης
Όργαναφωνή και μπουζούκι

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης (29 Ιουνίου 1932 - 21 Αυγούστου 2012) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και επιχειρηματίας που διέπρεψε στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μιχάλης Καλογράνης.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μενίδι και ήταν γιος ενός πολύτεκνου φύλακα στη Λαχαναγορά της Αθήνας. Από νεαρή ηλικία άρχισε να παίζει μπουζούκι παρασυρόμενος από ακούσματα κάποιου νυκτερινού κέντρου της Αθήνας. Πρωτοεμφανίστηκε σε λαϊκό πάλκο το 1953 στο κέντρο «Δροσιά» του Δημήτρη Γκίκα στο Μενίδι, όπου εμφανίζονταν και οι Μιχάλης Δασκαλάκης, Τάκης Μπίνης, Γιώργος Λαύκας και Γεράσιμος Κλουβάτος.

Το 1957 ξεκίνησε τη δισκογραφία του με το «Θα χτίσω μια καλύβα» του Γερ. Κουβάτου. Καθιερώθηκε και αναγνωρίστηκε ιδιαίτερα με συνθέσεις του Απ. Καλδάρα, όπως «Μην περιμένεις πια», «Περιφρόνα με, γλυκιά μου», «Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις», «Πετραδάκι-πετραδάκι» κ.ά. Συνεργάστηκε επίσης και με άλλα σημαντικά ονόματα του τραγουδιού, όπως ο Γεράσιμος Κλουβάτος, ο Βασίλης Βασιλειάδης, ο Άκης Πάνου κ.ά.. Παράλληλα το υψηλό παράστημά του, η αρρενωπή όψη του αλλά και η σοβαρότητά του δεν άργησαν να τον καταστήσουν είδωλο της εποχής, γεγονός που τον βοήθησε ιδιαίτερα να αναδειχθεί σ΄ έναν από τους πλέον επιτυχημένους επιχειρηματίες της νυκτερινής διασκέδασης, όταν το 1964 αποφάσισε μαζί με τον αδελφό του Κοσμά Καλογράνη να δημιουργήσουν νυκτερινό κέτρο. Υπήρξε ο δημιουργός και ιδιοκτήτης του Κέντρου "Φαντασία" που κατέστη αφενός σύμβολο της Αθηναϊκής νύκτας, (σ΄ αυτό αναδείχθηκε η λαογραφική συνήθεια του "σπάσιμου των πιάτων") και αφετέρου κέντρο ανάδειξης νέων καλλιτεχνών, όπως η Δούκισσα, Γ. Πουλόπουλος, Τ. Βοσκόπουλος, Γιάννης Καλατζής κ.ά. αλλά και συμπαράστασης παλαιοτέρων καλλιτεχνών σε δύσκολες στιγμές τους όπως Γ. Ζαμπέτα κ.ά..

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης προσηνής και ευγενικός κατάφερε παρά τους έντονους πειρασμούς γενικά του χώρου της νυκτερινής καλλιτεχνικής ζωής να δημιουργήσει και να διατηρήσει μια πολύ καλή οικογένεια χωρίς ποτέ να δώσει αφορμές για δυσμενή σχόλια. Φορώντας, σχεδόν πάντα, μεγάλα σκούρα γυαλιά ηλίου και οδηγώντας ο ίδιος το αυτοκίνητό του επισκεπτόταν τακτικά διάφορα κουτούκια του Πειραιά, του Αιγάλεω, του Φαλήρου κ.λπ. στα οποία και έριχνε μερικές βόλτες σμυρναίικου ζεϊμπέκικου.

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης πέθανε σε ηλικία 80 ετών, στις 21 Αυγούστου 2012 από καρκίνο. Γιος του είναι ο επίσης τραγουδιστής, Χρήστος Μενιδιάτης.

Επιλεγμένα τραγούδια (ως ερμηνευτής)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Θα χτίσω μια καλύβα του Γεράσιμου Κλουβάτου
  • Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις, Μην περιμένεις πια, Περιφρόνα με, γλυκιά μου, Πετραδάκι-πετραδάκι του Απόστολου Καλδάρα
  • Ξημέρωσε, καλή μου των Ν. Καρανικόλα - Άκη Πάνου
  • Είδα τα μάτια σου κλαμμένα του Άκη Πάνου
  • Αγωνίες του Χιώτη
  • Η καρδιά της ανήκει αλλού των Β. Βασιλειάδη - Γ. Κιούρκα
  • Ένα τραγούδι πες μου ακόμα του Τάκη Μουσαφίρη
  • Πήραν τα στήθια μου φωτιά του Καραμπεσίνη
  • Λαϊκός τραγουδιστής (Happy Day) του Διονύση Σαββόπουλου

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Φύλλο εφημερίδας 'Έθνος" της 8 Μαΐου 1969, σελ. 2: "Πορτραίτο - Ο Μιχάλης τιμά το Μενίδι..."

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τα Νέα, Πέθανε ο Μιχάλης Μενιδιάτης, 21-8-2012.
  • Μιχάλης Μενιδιάτης “πετραδάκι … πετραδάκι … έως την κορυφή” του Κώστα Μπαλαχούτη [1]