Μεγαρείτικη
Η Μεγαρείτικη η αλλιώς Λαδολιά, Περαχωρίτικη και Βωβοδίτικη είναι ποικιλία ελιάς διπλής χρήσης (βρώσιμη και ελαιοποιήσιμη) που εντοπίζεται κυρίως στην Αττική, Πελοπόννησο (κυρίως το ανατολικό της κομμάτι), Εύβοια, Φθιώτιδα, Μαγνησία, Πιερία και Χαλκιδική[1][2]. Πρόκειται για μία απο τις πιο διαδεδομένες ποικιλίες ελιάς στην Ελλάδα. Παρότι έχει επικρατήσει να λέγεται Μεγαρίτικη είναι αυτόχθονη ποικιλία όλης της νότιας Ελλάδας.
Θεωρείται μεσόκαρπη ποικιλία ελιάς με μέσο βάρος καρπού 4,2 γραμμάρια. Έχει σχέση σάρκας προς πυρήνα 9:1 και η περιεκτικότητα του σε λάδι κυμαίνεται μεταξύ 20 με 25%. Η ποικιλία θεωρείται ιδιαίτερα ανθεκτική στο ψύχος αλλά και στην έντονη ξηρασία που χαρακτηρίζει το κλίμα των περιοχών καταγωγής του[2]. Καλλιεργείται απο το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 650 μέτρα περίπου. Στην Ανατολική Πελοπόννησο καλλιεργείται συχνά μαζί με την ποικιλία Μανάκι.
Η ποικιλία Μεγαρείτικη παράγει ελαιόλαδο καλής ποιότητας που δεν είναι ούτε πικρό ούτε γλυκό και διακρίνεται απο την έντονη αρωματικότητα του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «GENERAL CHARACTERS FOR CULTIVAR MEGARITIKI» [Γενικά Χαρακτηριστικά της Ποικιλίας Μεγαρείτικη]. www.oleadb.it. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Ποντίκης, Κωνσταντίνος Α. (Νοέμβριος 2020). ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΝΔΡΟΚΟΜΙΑ Ελαιοκομία. Τόμος Τρίτος. Αθήνα: Εκδόσεις Σταμούλη. σελ. 108. ISBN 9786185304690.