Λουδοβίκος του Μπωμόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουδοβίκος του Μπωμόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1270
Θάνατος24  Σεπτεμβρίου 1333[1]
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
καθολικός επίσκοπος (από 1317)[3]
Οικογένεια
ΓονείςΛουδοβίκος του Μπριέν[4] και Αγνή του Μπωμόν-ω-Μαιν[4]
ΑδέλφιαΕρρίκος του Μπωμόν
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαRoman Catholic bishop of Durham (από 1317)[3][5]
δεδομένα

Ο Λουδοβίκος, γαλλ.: Louis de Beaumont de Brienne (πριντ ο 1270 - 1333) από τον Οίκο του Μπριέν ήταν επίσκοπος του Ντάραμ [6] κατά τη διάρκεια του β' ήμισυ του Α΄ Πολέμου της Σκωτικής Ανεξαρτησίας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Λουδοβίκου jure auxoris υποκόμη του Μπωμόν (γιου του Ιωάννη [7] και της 3ης συζύγου του Βερεγγάριας του Λεόν) και της Αγνής του Μπωμόν-ω-Μαιν. Ήταν 2ος εξάδελφος του Εδουάρδου Β΄[8]. [9] Αδελφός του ήταν ο Ερρίκος βαρόνος του Μπωμόν [10], μία κεντρική μορφή στους πολέμους της Σκωτίας που διεκδίκησε τον τίτλο του κόμη του Μπιούκαν μέσω του γάμου του με την Aλίκη, ανιψιά του Ιωάννη Κόμυν κόμη του Μπιούκαν. Αδελφή του ήταν η Iσαβέλλα, σύζυγος του Ιωάννη του Βέσκι.

Το 1316 ο Λoυδοβίκος αναφέρεται ως ένας από τους κυρίους πόλεων στο Νότινγκχαμσιρ στο Νορθ Λέβερτον, Χάμπιλσθορπ και Κόουτς. [11]

Ο Λουδοβίκος υπηρέτησε ως θησαυροφύλαξ (ταμίας) του Σόλσμπερυ, όταν διορίστηκε ως επίσκοπος του Ντάραμ στις 9 Φεβρουαρίου 1317, [6] χάρη στις προσπάθειες της συμπατριώτισσάς του Ισαβέλλας των Καπετιδών, συζύγου του Εδουάρδου Β΄ της Αγγλίας. [12] Επικυρώθηκε στο Γουέστμινστερ στις 11 Σεπτεμβρίου 1317 [13] και χειροτονήθηκε στο Ντάραμ στις 26 Μαρτίου 1318. Παρόλο που κατηγορήθηκε ότι ήταν αμόρφωτος, ο Λουδοβίκος διορίστηκε με την ελπίδα να παράσχει ισχυρή στρατιωτική ηγεσία στην επισκοπή του, η οποία βρισκόταν στα επικίνδυνα Σκωτικά σύνορα, όπως ακριβώς είχε κάνει ο αδελφός του Ερρίκος τα τελευταία είκοσι χρόνια. [10] Ήταν μία με αμφιβολία επιλογή από την πλευρά του Εδουάρδου Β΄, καθώς ο Λουδοβίκος αναφέρεται ότι ήταν κουτσός και στα δύο πόδια [14]· η έλλειψη κινητικότητας θα περιόριζε σοβαρά την ικανότητά του να οδηγεί ένοπλες δυνάμεις ενάντια στις αντάρτικες τακτικές του Ροβέρτου Α΄ Μπρους της Σκωτίας. [15]

Στις αρχές του 1317 ο Εδουάρδος Β΄ έκανε έκκληση στον πάπα Ιωάννη ΚΒ΄ να αφορίσει τον Ροβέρτο Α΄ και να τερματίσει τις επιθέσεις εκείνου. [10] Ο πάπας, που επιθυμούσε να συγκεντρώσει υποστήριξη για μία Σταυροφορία για τους Αγίους Τόπους, έτσι έστειλε δύο καρδινάλους για να πείσει τον Ροβέρτο Α΄ να δεχτεί ανακωχή και να τον αφορίσει, εάν αρνιόταν. [16] Έτσι τον Αύγουστο του 1317 οι καρδινάλιοι ξεκίνησαν από την Αγγλία συνοδευόμενοι από τον Λουδοβίκο του Μπωμόν και τον αδελφό του Ερρίκο. Όταν έφτασαν στο αναρχικό Nορθάμπερλαντ, επήλθε η καταστροφή: ένας τοπικός ιππότης και ταξίαρχος, ο Γκίλμπερτ Μίντλετον, και ο μεγάλος όχλος του τούς απήγαγαν και τούς φυλάκισαν στο κάστρο Μίτφορντ. Οι καρδινάλιοι απελευθερώθηκαν σύντομα και συναντήθηκαν με τον Ροβέρτο Α΄, αλλά δεν επιτεύχθηκε ανακωχή. Ο Λουδοβίκος και ο αδελφός του κρατήθηκαν φυλακισμένοι μέχρι τον Δεκέμβριο, όταν ο ίδιος ο Μίντλετον συνελήφθη και κρεμάστηκε, πνίγηκε και διαμελίστηκε στο Λονδίνο μετά από αρκετούς μήνες βίαιης εξέγερσης. [17]

Το 1319 ο Λουδοβίκος διόρισε τον Tόμας Γκρέυ του Χήτον ως σερίφη του Nόρχαμ και του Άιλαντσιρ, και φρύραρχο του κάστρου Nόρχαμ. [18] Ο Γκρέυ είχε υπηρετήσει υπό τον Ερρίκο, αδελφό του Λουδοβίκου, και είχε σώσει τη ζωή του Λουδοβίκου στην πολιορκία του κάστρου Στέρλινγκ το 1304. [19]

Το 1322 ο Λουδοβίκος διατάχθηκε να συγκεντρώσει χίλιους στρατιώτες με τη βοήθεια του Γουίλιαμ Ράυντελ καστελλάνου του κάστρου Nόρχαμ. [20] Ο βασιλιάς επέλεξε τον Έντριου Χάρκλεϋ, τον ήρωα της μάχης του Μπόρωμπριτζ, για να ηγηθεί των ανδρών και τον Λουδοβίκο να συνεπικουρεί. Αργότερα εκείνο το έτος, ο βασιλιάς επέπληξε τον Λουδοβίκο, επειδή απέρριψε την προσφορά του να ενισχύσει τη φρουρά του κάστρου Nόρχαμ [21], το οποίο είχε αποτελέσει αντικείμενο επανειλημμένων επιθέσεων και μέχρι το τέλος του έτους μείωσε την παροχή διοικητικής υποστήριξης στον Ραλφ Νέβιλ για μελλοντικές στρατιωτικές ενέργειες.

Ο βασιλιάς λέγεται ότι ήταν απογοητευμένος από την έλλειψη επιτυχίας του Λουδοβίκου στην καταστολή των Σκώτων, αλλά αυτό ξεχάστηκε, καθώς και άλλοι βόρειοι άρχοντες είχαν κουραστεί από τον πόλεμο και είχαν λίγη υποστήριξη από τον Εδουάρδο Β΄. Η προσοχή του βασιλιά επικεντρώθηκε στην καταστολή εξεγέρσεων στην Αγγλία και την Ουαλία και σύντομα επέστρεψε στη Γαλλία στις αρχές του Εκατονταετούς Πολέμου. [22]

Ο Λουδοβίκος απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου 1333. [6]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ p4195.htm#i41946.
  2. ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. beauml. Ανακτήθηκε στις 22  Οκτωβρίου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 beauml.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. ↑ d517.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Fryde, et al. Handbook of British Chronology p. 242
  7. ↑ Stubbs 1878
  8. ↑ Αλφόνσος Θ΄ του Λεόν > Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης > Ελεονώρα του Ποντιέ > Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας και Αλφόνσος Θ΄ του Λεόν > Βερεγγάρια του Λεόν > Λουδοβίκος του Μπωμόν > Λουδοβίκος του Ντάραμ
  9. ↑ Cokayne 1893
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Brown 2008
  11. ↑ Parl Writs II Digest 1834.
  12. ↑ Schwyzer 1999
  13. ↑ Hutchinson 1823
  14. ↑ Maxwell 1913
  15. ↑ Schwyzer 1999
  16. ↑ Brown 2008
  17. ↑ Maxwell 1907
  18. ↑ King 2005
  19. ↑ Maxwell 1907
  20. ↑ Schwyzer 1999
  21. ↑ Cal Docs Rel Scotland III 1887.
  22. ↑ Brown 2008

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Brown, Michael (2008). Bannockburn. The Scottish War and the British Isles 1307-1323. Edinburgh: Edinburgh University Press.
  • Cokayne, George Edward (1893). Complete Peerage. London: George Bell & Sons.
  • Fryde, E. B.; Greenway, D. E.; Porter, S.; Roy, I. (1996). Handbook of British Chronology (Third revised ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-56350-X.
  • Hutchinson, William (1823). The history and antiquities of the county palatine of Durham. I. Durham: G.Walker.
  • King, Andy (2005). Sir Thomas Gray's Scalacronica, 1272-1363. Woodbridge: The Boydell Press.
  • Maxwell, Herbert, trans. (1907). Scalacronica; The reigns of Edward I, Edward II and Edward III as Recorded by Sir Thomas Gray. Glasgow: James Maclehose & Sons. Retrieved 17 October 2012.
  • Maxwell, Herbert (1913). The Lanercost Chronicle. Glasgow: James Maclehose & Sons.
  • Calendar of Documents Relating to Scotland. III. Edinburgh: Public Record Office. 1887.
  • Parliamentary Writs Alphabetical Digest. II. London: Public Record Office. 1834.
  • Schwyzer, Hugo (1999). Northern Bishops and the Anglo-Scottish War in the Reign of Edward II. Woodbridge: Boydell Press.
  • Stubbs, William (1878). The Constitutional History of England in Its Origin and Development. Oxford: Clarendon Press.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουδοβίκος_του_Μπωμόν&oldid=10389791"