Κλεομένης ο Ναυκράτιος
| Κλεομένης ο Ναυκράτιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας π.Χ. Ναύκρατις |
| Θάνατος | 322 π.Χ. |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Νομάρχης |
Ο Κλεομένης (απεβ. το 322 π.Χ.) ήταν Έλληνας από τη Ναύκρατιν της Αρχαίας Αιγύπτου, που διορίστηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο Γ΄ της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας ως νομάρχης της αραβικής περιφέρειας (νομός) της Αιγύπτου και παραλήπτης των αφιερωμάτων από όλες τους νομούς (περιοχές) της αρχαίας Αιγύπτου και του γειτονικού τμήματος της Αφρικής (331 π.Χ.).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μερικοί από τους αρχαίους συγγραφείς λένε ότι ο Αλέξανδρος έκανε τον Κλεομένη σατράπη της Αιγύπτου, αλλά ο Αρριανός δηλώνει ρητά ότι οι άλλοι νομάρχες ήταν ανεξάρτητοι από αυτόν, εκτός από το ότι έπρεπε να τού πληρώσουν τους φόρους των περιοχών τους. Ωστόσο φαίνεται ότι δεν είχε καμία δυσκολία να επεκτείνει τις αρπαγές του σε όλη την Αίγυπτο, και είναι πιθανό να είχε πάρει τον τίτλο του σατράπη. Λέγεται ότι η αρπακτικότητά του δεν είχε όρια, ότι άσκησε το αξίωμά του αποκλειστικά για δικό του όφελος.
Όταν υπήρχε έλλειψη σιτηρών, η οποία ήταν λιγότερο σοβαρή στην Αίγυπτο από ό,τι στις γειτονικές χώρες, απαγόρευσε στην αρχή την εξαγωγή τους από την Αίγυπτο. Αλλά όταν οι νομάρχες τού είπαν ότι αυτό το μέτρο τους εμπόδιζε να συγκεντρώσουν το κατάλληλο ποσό φόρου, επέτρεψε την εξαγωγή σιτηρών, αλλά επέβαλε βαρύ εξαγωγικό δασμό. Σε άλλη περίπτωση, όταν η τιμή του σιταριού ήταν 10 δραχμές, ο Κλεομένης το αγόραζε και το πωλούσε 32 δραχμές και με άλλους τρόπους παρενέβαινε στις αγορές για δικό του κέρδος. [1]
Ο Αλέξανδρος του είχε εμπιστευτεί την κατασκευή της νέας πόλης της Αλεξάνδρειας. Ο Κλεομένης ενημέρωσε τους κατοίκους της Κανώπου, του τότε μεγαλύτερου εμπορίου της Αιγύπτου, ότι έπρεπε να τους μεταφέρει στη νέα πόλη. Για να αποτρέψουν ένα τέτοιο κακό, του παρείχαν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Όμως, καθώς προχωρούσε η κατασκευή της Αλεξάνδρειας, ζήτησε και πάλι από τους Κανωπαίους να τού πληρώσουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, το οποίο δεν μπορούσαν να πληρώσουν. Αυτό τού έδωσε λοιπόν τη δικαιολογία για τη μετακόμισή τους. [1]
Έβγαλε και χρήματα από τις δεισιδαιμονίες τού λαού. Αφού ένα από τα αγόρια του σκοτώθηκε από έναν κροκόδειλο, διέταξε να καταστραφούν οι κροκόδειλοι. Αλλά σε αντάλλαγμα για όλα τα χρήματα που συγκέντρωσαν οι ιερείς για να σώσουν τα ιερά τους ζώα, ανακάλεσε την εντολή του. Σε μία άλλη περίπτωση έστειλε τους ιερείς και τους ενημέρωσε ότι το θρησκευτικό ίδρυμα ήταν πολύ ακριβό και πρέπει να μειωθεί. Έτσι οι ιερείς τού παρέδωσαν τους θησαυρούς των ναών τους. Έτσι τους άφησε ανενόχλητους. [1]
Ο Αλέξανδρος ενημερώθηκε για τις ενέργειες τού Κλεομένη, αλλά το βρήκε βολικό να μην τις προσέξει. Όμως μετά την επιστροφή του στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ. έγραψε στον Κλεομένη, διατάζοντάς τον να στήσει στην Αλεξάνδρεια ένα θαυμάσιο μνημείο για τον Ηφαιστίωνα και υποσχέθηκε, ότι αν αυτό το έργο εκτελείτο με ζήλο, θα παρέβλεπε την κακή του συμπεριφορά.
Κατά την κατανομή της Αυτοκρατορίας τού Αλεξάνδρου μετά το τέλος του (323 π.Χ.), ο Κλεομένης παρέμεινε στην Αίγυπτο ως σατράπης υπό τον Πτολεμαίο, ο οποίος τον σκότωσε, με την υποψία ότι ευνοούσε τον Περδίκκα. Το αποτέλεσμα, αν όχι και αιτία, αυτής της πράξης ήταν, ότι ο Πτολεμαίος μπόρεσε τότε να λάβει τον συσσωρευμένο πλούτο τού Κλεομένη, ο οποίος ανερχόταν σε 8.000 τάλαντα. [2]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Aristotle, Economics 1352 a-b
- ↑ Arrian, Anabasis Alexandri, iii. 5, vii. 23; Photius, Bibliotheca, cod. 82, cod. 92; Justin, Epitome of Pompeius Trogus, xiii. 4; Curtius Rufus, Historiae Alexandri Magni, iv.8.5; Pseudo-Aristotle, Oeconomica, ii. 1352, 1353; Demosthenes, Against Dionysodorus, 7; Pausanias, Description of Greece, i. 6; Diodorus Siculus, Bibliotheca, xviii. 14
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bevan, Edwyn R .; The House of Ptolemy, Λονδίνο, (1927), κεφ. 1, κεφ. 2
- Smith, William (επιμέλεια); Λεξικό Ελληνικής και Ρωμαϊκής Βιογραφίας και Μυθολογίας, «Κλεομένης», Βοστώνη, (1867)