Κιμ Γιονγκ-ναμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κιμ Γιονγκ-ναμ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση4  Φεβρουαρίου 1928, Πιονγιάνγκ
ΥπηκοότηταΒόρεια Κορέα
Πολιτικό κόμμαΕργατικό Κόμμα Κορέας
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Κιμ Ιλ Σουνγκ
Κρατικό Πανεπιστήμιο του Ροστόβ
Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τομσκ
Επάγγελμαπολιτικός
πρέσβης
ΒραβεύσειςΤάγμα του Κιμ Γιονγκ Ιλ (2012)[1]
Τάγμα του Κιμ Ιλ Σουνγκ
Ήρωας της Εργασίας (1998)[2]
Υπογραφή
ΑξίωμαMinister of Foreign Affairs of the Democratic People's Republic of Korea και President of the Presidium of the Supreme People's Assembly
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κιμ Γιονγκ-ναμ (κορεατικά: 김영남, Χάντσα: 金永南, RR: Gim Yeong-nam, MR: Kim Yŏng-nam, 4 Φεβρουαρίου 1928)[3] είναι Βορειοκορεάτης πολιτικός και πρώην Πρόεδρος του Προεδρείου της Ανώτατης Λαϊκής Συνέλευσης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, από το 1998 έως και το 2019.[4] Πιο πριν υπήρξε Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων της Βόρειας Κορέας, από το 1983 έως και το 1988,[5] ενώ το 2010, είναι εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Εργατικού Κόμματος Κορέας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώιμα χρόνια της ζωής του δεν είναι συγκεκριμένα. Παρόλα αυτά, για αυτόν αναφέρει το αμερικανικό NK News, ότι γεννήθηκε ως Κιμ Μιονγκ-σαμ, γόνος μιας κινεζικής-κορεατικής οικογένειας στην περιοχή της Μαντζουρίας, στη σημερινή κινεζική περιφέρεια του Λιαόνινγκ, το 1928.[6] Στη Βόρεια Κορέα, ήρθε με τον Λαϊκό Εθελοντικό Στρατό, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας αποφασίζοντας τελικά να παραμείνει εκεί.[6] Το 1953, και ελάχιστα λίγο πριν τελειώσει ο πόλεμος, πήγε στη Σοβιετική Ένωση για σπουδές. Οι εμπειρίες του στη Σοβιετική Ένωση και στην Κίνα, τον ώθησαν αργότερα να αναλάβει ως Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων της χώρας.[6] Πρακτικά, το 1956, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία, όταν έγινε αρχηγός του Τμήματος Εξωτερικών Υποθέσεων της Κεντρικής Επιτροπής του του Εργατικού Κόμματος Κορέας, ενώ, το 1962, χρημάτισε και υφυπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων.[6]

Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την επίσημη βιογραφία του, ο Κιμ, γεννήθηκε στην Χέιτσο, κατά τη διάρκεια της Ιαπωνοκρατούμενης Κορέας, στη σημερινή Πιονγιάνγκ.[6] Αφού τελείωσε τις σπουδές του, εργάστηκε στο Κεντρικό Σχολείο του Κόμματος, διευθυντής του υπό-τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του Εργατικού Κόμματος, υφυπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων και ανέλαβε κι άλλες διοικητές θέσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων.[7] Στη θέση του Υπουργού, μάλλον έφτασε, για τον σημαντικό του ρόλο στην αναδιοργάνωση της διπλωματίας, μετά τα περιστατικά του βομβαρδισμού του Ρανγκούν, το 1983.[8]

Ως πρόεδρος του Προεδρείου, ονομαζόταν σε εισαγωγικά "κεφαλή του κράτος" σε ορισμένες περιπτώσεις.[9] Την εν λόγω θέση τη διατήρησε από τις 5 Σεπτεμβρίου 1998 έως και τις 11 Απριλίου του 2019. Η συγκεκριμένη θέση, θεωρείται ορισμένες φορές, ως η δεύτερη σπουδαιότερη αξιοκρατικά θέση της χώρας.[10] Ο ακαδημαϊκός και δημοσιογράφος, Ντον Όμπερντορφερ, χαρακτηρίζει τον Κιμ, ως ενειγματικό, άκαμπτο στις θέσεις του, ευχάριστο, και ευφυή, συμπληρώνοντας ότι ήταν μία από τις πιο σημαινουσες προσωπικότητες της πολιτικής ζωής της χώρας.[11] Έχει επίσης χαρακτηριστεί ότι είχε δεινές πολιτικές και διπλωματικές δεξιότητες.[6]

Διπλωματική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 20 Ιουλίου του 2007, ο Κιμ, ξεκίνησε ένα διπλωματικό ταξίδι, για δύο εβδομάδες σε χώρες όπως η Μογγολία, η Αλγερία, Αίγυπτο, Αιθιοπία και Σιγκαπούρη.[12] Στις 28 Μαρτίου του 2008, ξεκίνησε για αποστολή καλής θέλησης, σε τέσσερις αφρικανικές χώρες. Στις 20 Μαρτίου, έφτασε στη Ναμίμπια, όπου επισκέφτηκε την προεδρική κατοικία, η οποία χτίστηκε από τη Βόρεια Κορέα.[13] Κατόπιν, μίλησε με τον πρόεδρο Χιφικεπούνιε Ποχάμπα, όπου σύναψαν συμφωνία συνεργασίας με θέματα την υγεία.[12][13] Κατόπιν, επισκέφτηκε την Ανγκόλα, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος, μετά στη Δημοκρατία του Κονγκό, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο Ζοζέφ Καμπιλά και τέλος, πήγε στην Ουγκάντα, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο Γιουέρι Μουσέβενι, για να επιστρέψει, τελικά, στη Βόρεια Κορέα την 1η Απριλίου.[12]

Επίσης, με τα διπλωματικά του καθήκοντα, παρευρέθηκε και στην έναρξη των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2008, καθώς και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2014 και 2018. Επίσης, παρακολούθησε και την έναρξη του Μουντιάλ του 2018. Μεταξύ άλλων, έχει παρακολουθήσει και την Παρέλαση τη Νίκης, στη Μόσχα, ως αντιπρόσωπος της Βόρειας Κορέας, το 2015, γιορτάζοντας τα 70 χρόνια από τη νίκη ενάντια του ναζισμού.[14]

Επιγραμματικά, επίσης, παρακολούθησε τα προεδρικά εγκαίνια της Ισημερινής Γουινέας, με επίσημη επίσκεψη. Ενώ παρακολούθησε ως αντιπρόσωπος της Βόρειας Κορέας τελετή της ανάληψης προεδρείας του Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, του Μεξικό.

Συνταξιοδότηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποσύρθηκε στις 11 Απριλίου του 2019, σε έναν ανασχηματισμό που έκανε η κυβέρνηση, σε ηλικία 91 ετών.[6]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «NORTH KOREA NEWSLETTER NO. 197». (Αγγλικά) Yonhap News Agency. 16  Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21  Νοεμβρίου 2023.
  2. ↑ nkleadershipwatch.wordpress.com/leadership-biographies/kim-yong-nam/. Ανακτήθηκε στις 21  Νοεμβρίου 2023.
  3. ↑ East, Roger· Thomas, Richard J. (3 Ιουνίου 2014). Profiles of People in Power: The World's Government Leaders. Routledge. σελ. 278. ISBN 978-1-317-63940-4. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2020. 
  4. ↑ «Blessings, condolences». The Pyongyang Times: σελ. 1. January 6, 2007. 
  5. ↑ Dae-woong, Jin (October 4, 2007). «Who's who in North Korea's power elite». The Korea Herald. http://www.koreaherald.co.kr:8080/servlet/cms.article.view?tpl=print&sname=National&img=/img/pic/ico_nat_pic.gif&id=200710040041. Ανακτήθηκε στις October 5, 2007. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Tertitskiy, Fyodor (April 12, 2019). «The great survivor: after 21 years at the top, Kim Yong Nam steps down». NK News. https://www.nknews.org/2019/04/the-great-survivor-after-21-years-at-the-top-kim-yong-nam-steps-down/?t=1555228205408. Ανακτήθηκε στις March 13, 2020. 
  7. ↑ "Profiles of Presidium and Members of Political Bureau" Αρχειοθετήθηκε September 26, 2013, στο Wayback Machine., KCNA, September 29, 2010.
  8. ↑ Oberdorfer, Don· Carlin, Robert (2014). The Two Koreas: A Contemporary History. Basic Books. σελ. 184. ISBN 9780465031238. 
  9. ↑ Oberdorfer, Don· Carlin, Robert (2014). The Two Koreas: A Contemporary History. Basic Books. σελ. 465. ISBN 9780465031238. 
  10. ↑ «Jimmy Carter lands in North Korea to bring home jailed Boston man». The Globe and Mail. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 28, 2010. https://web.archive.org/web/20100828104254/http://www.theglobeandmail.com/news/world/asia-pacific/jimmy-carter-lands-in-north-korea-to-bring-home-jailed-boston-man/article1684903/. «He later sat down for talks with the No. 2 official, Kim Yong Nam, APTN said.» 
  11. ↑ Oberdorfer, Don· Carlin, Robert (2014). The Two Koreas: A Contemporary History. Basic Books. σελ. 185. ISBN 9780465031238. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 "N Korean leader returns after visiting four African countries" Αρχειοθετήθηκε 2008-06-28 στο Wayback Machine., Yonhap (AsiaPulse via COMTEX), April 2, 2008.
  13. ↑ 13,0 13,1 "Namibia, NKorea hail friendship", Sapa (IOL), March 21, 2008.
  14. ↑ Kaise, Akihiko (11 Μαΐου 2015). «Pyongyang plays up closer ties with Russia despite absence of Kim Jong Un in Moscow». The Asahi Shimbun. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κιμ_Γιονγκ-ναμ&oldid=10244896"