Κάτι Μάρτον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάτι Μάρτον
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Απριλίου 1949[1]
Βουδαπέστη[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[3]
ΣπουδέςΦιλοσοφική Σχολή των Παρισίων
Πανεπιστήμιο Τζορζ Ουάσινγκτον
Bethesda-Chevy Chase High School
Wells College
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
συγγραφέας
ΕργοδότηςΚολλέγιο Μπαρντ
Οικογένεια
ΣύζυγοςRichard Holbrooke (1995–2010)
Peter Jennings (1979–1993)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςOfficer's Cross of the Hungarian Order of Merit (2006)
βραβείο Μεγάλων Μεταναστών (2009)[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Κάτι Μάρτον (γεν. στις 3 Απριλίου 1949) είναι Ουγγροαμερικανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος. Η καριέρα της περιελάμβανε ρεπορτάζ τόσο για το ABC News ως ξένη ανταποκρίτρια όσο και για το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο, στο οποίο ξεκίνησε ως βοηθός παραγωγής το 1971, καθώς και στην έντυπη δημοσιογραφία και τη συγγραφή πολλών βιβλίων.

Η Μάρτον είναι πρώην πρόεδρος του Διεθνούς Συνασπισμού για την Υγεία των Γυναικών και διευθύντρια (πρώην πρόεδρος) της Επιτροπής Προστασίας Δημοσιογράφων καθώς και διαφόρων άλλων φορέων, όπως η Διεθνής Επιτροπή Διάσωσης, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το New America Foundation.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μάρτον γεννήθηκε στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας. [5] [6] [7] Η μητέρα της είναι η ρεπόρτερ του UPI Ιλόνα Μάρτον και ο πατέρας της είναι ο βραβευμένο ρεπόρτερ του Associated Press Έντρε Μάρτον. Οι γονείς της επέζησαν από το Ολοκαύτωμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά δεν μίλησαν ποτέ ξανά για αυτό. Εξέτισαν σχεδόν δύο χρόνια φυλάκιση με βάση ψευδείς κατηγορίες για κατασκοπεία για λογαριασμών των Ηνωμένων Πολιτιών Αμερικής και, ως εκ τούτου, η μικρή Κάτι καθώς και η μεγαλύτερη αδερφή της τέθηκαν υπό τη φροντίδα αγνώστων. Μεγάλωσε σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας και έμαθε πολύ αργότερα, και τυχαία, ότι οι παππούδες της ήταν Εβραίοι, οι οποίοι είχαν δολοφονηθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. [8] Μεταξύ των πολλών τιμών που έλαβαν οι γονείς της για τα ρεπορτάζ τους σχετικά με την Ουγγρική Επανάσταση του 1956 ήταν το βραβείο Τζορτζ Πολκ. Η οικογένεια Μάρτον έφυγε από την Ουγγαρία μετά την επανάσταση και εγκαταστάθηκε στο Τζέβι Τσέις του Μέριλαντ, όπου η Μάρτον φοίτησε στο λύκειο Bethesda-Chevy Chase. [9]

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μάρτον σπούδασε στο Wells College, στην Ορόρα της Νέας Υόρκης, στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών στο Παρίσι. Στα παιδικά της χρόνια στην Ουγγαρία, είχε μια Γαλλίδα γκουβερνάντα, κι έτσι μεγάλωσε μιλώντας ουγγρικά και γαλλικά, ενώ έμαθε τα αμερικανικά αγγλικά όταν η οικογένειά της μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η Μάρτον έχει μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις από Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μάρτον έχει παντρευτεί τρεις φορές. Παντρεύτηκε για πρώτη φορά τον Κάρολ Βέτζελ, έναν συνταξιούχο τραπεζίτη διεθνών επενδύσεων από τη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνιας, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο παρουσιαστής του ABC News Πίτερ Τζένινγκς. Ο Τζένινγκς και η Μάρτον απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, την Ελίζαμπεθ και τον Κρίστοφερ, πριν χωρίσουν το 1993.

Ο τρίτος σύζυγός της ήταν ο διπλωμάτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, από το 1995 μέχρι τον θάνατό του τον Δεκέμβριο του 2010 και η Μάρτον ταξίδευε συχνά μαζί του κατά τη διάρκεια των διπλωματικών του αποστολών στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Μέσης Ανατολής. [10] [11] Έγραψε για τον έρωτά τους και την ανάκαμψήξ της από το σοκ του θανάτου του στα απομνημονεύματά της το 2012 που έχουν τον τίτλο Paris: A Love Story (Παρίσι: Μια ιστορία αγάπης). [12]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μάρτον έχει λάβει πολλές διακρίσεις για την ρεπορτάζ της, όπως το Ανθρωπιστικό Βραβείο Rebekah Kohut το 2001 από το Εθνικό Συμβούλιο Εβραίων Γυναικών, το Βραβείο Matrix 2002 για τις Γυναίκες που Αλλάζουν τον Κόσμο, το Βραβείο Πιμπάντι (που παρουσιάστηκε στο WCAU-TV της Φιλαδέλφειας, στο 1973) και τον Σταυρό του Διοικητή του Τάγματος της Αξίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας —που αποτελεί την υψηλότερη πολιτική διάκριση της χώρας. Είναι επίσης αποδέκτης του Βραβείου Αριστείας του Διεθνούς Κέντρου στη Νέα Υόρκη. Το βιβλίο της, Enemies of the People: My Family's Journey to America, έφτασε στην τελική λίστα για το βραβείο καλύτερης αυτοβιογραφίας για το National Book Critics Circle Award το 2009. [13]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6r34k3k. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  3. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20211116888. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  4. ↑ www.carnegie.org/awards/great-immigrants/2009-great-immigrants/.
  5. ↑ Marton, Kati (October 23, 2006). «The Shadow of a Smile». The New York Times. https://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=FA0A1EFF3C5B0C708EDDA90994DE404482. Ανακτήθηκε στις December 14, 2010. 
  6. ↑ Bumiller, Elisabeth (July 23, 1998). «PUBLIC LIVES; Mr. Secretary, Perhaps, and Ms. Ambassador». The New York Times. https://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=FA0C15F63F5D0C708EDDAE0894D0494D81. Ανακτήθηκε στις December 14, 2010. 
  7. ↑ Furst, Alan (October 30, 2009). «The Dossier». The New York Times. https://www.nytimes.com/2009/11/01/books/review/Furst-t.html?_r=1&scp=3&sq=kati%20marton&st=cse. Ανακτήθηκε στις December 14, 2010. 
  8. ↑ The Daily Beast: "In Syria, Europe & Boston, the Past Is Never Finished" by Kati Marton May 11, 2013 |Raised Catholic by my mother and father, I didn’t learn until adulthood that my maternal grandparents were in one of Adolf Eichmann’s early transports from the Hungarian countryside to Auschwitz. My parents, converted Jews, tried to shield me from the murderous hate they had experienced in Budapest; they had told me my grandparents had perished under the Allies’ bombs
  9. ↑ Mansfield, Stephanie (April 28, 1987). «Kati Marton's Hungarian Odyssey». The Washington Post: σελ. D1. https://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1987/04/28/kati-martons-hungarian-odyssey/a8de0aa4-7974-4c8d-8593-84ccb20b9554/. 
  10. ↑ McFadden, Robert D. (December 13, 2010). «RICHARD C. HOLBROOKE, 1941-2010 : Strong American Voice in Diplomacy and Crisis». New York Times. https://www.nytimes.com/2010/12/14/world/14holbrooke.html?pagewanted=all. Ανακτήθηκε στις 2012-08-28. 
  11. ↑ «Richard C. Holbrooke». NNDB. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2009. 
  12. ↑ «Kati Marton, Recalling 'Paris' With Love And Longing». NPR Weekend Edition Saturday. August 18, 2012. https://www.npr.org/2012/08/18/158996276/kati-marton-recalling-paris-with-love-and-longing. Ανακτήθηκε στις 2012-08-18. 
  13. ↑ «National Book Critics Circle Announces Finalists». NBCC Board of Directors. 23 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάτι_Μάρτον&oldid=10296228"