Ιωάννης Τρικούπης
| Ιωάννης Τρικούπης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1750 Μεσολόγγι |
| Θάνατος | 1824[1] Μεσολόγγι |
| Αιτία θανάτου | ελονοσία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Σπυρίδων Τρικούπης Μάνθος Τρικούπης Θεμιστοκλής Τρικούπης Απόστολος Τρικούπης Κωνσταντής Τρικούπης |
| Γονείς | Ματθαίος Τρικούπης |
| Αδέλφια | Συμεών Τρικούπης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας Φιλικός |
Ο Ιωάννης Τρικούπης (Μεσολόγγι, 1750 - Μεσολόγγι, 30 Ιουλίου 1824) ήταν Έλληνας αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Γιος του ήταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Σπ. Τρικούπης.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιωάννης Τρικούπης γεννήθηκε το 1750 στο Μεσολόγγι και ήταν ο πρωτότοκος γιος του ναυτικού και προεστού Ματθαίου Τρικούπη.[2][3] Παρακολούθησε τα πρώτα εγκύκλια μαθήματα στη γενέτειρά του, δίπλα στον ονομαστό λόγιο Παναγιώτη Παλαμά και αργότερα πραγματοποίησε φιλοσοφικές σπουδές στην Ιθάκη, όπου διδάχτηκε και την ιταλική.[2] Έπειτα εγκαταστάθηκε στην Πάτρα προς ανεύρεση εργασίας. Εκεί γνωρίσθηκε με τον τότε επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γαβριήλ[2] και το 1771 ανέλαβε γραμματέας του. Το 1780, όταν ο Γαβριήλ εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη.[3][2] Στο Μεσολόγγι επέστρεψε το 1785 έπειτα από κλήση του πατέρα του που ήταν προεστός της πόλης.[4] Παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Παλαμά, με την οποία απέκτησε επτά γιους ( τους Σπυρίδωνα, Αναστάσιο, Κωνσταντίνο, Νικόλαο, Μάνθο, Απόστολο και Θεμιστοκλή ) και δύο κόρες ( τις Ειρήνη και Μαρία ).[3] Μετά το θάνατο του πατέρα του, εκλέχτηκε και ο ίδιος προεστός του Μεσολογγίου, θέση που κράτησε για μια οκταετία, πετυχαίνοντας μεταξύ άλλων να αποκτήσει την εύνοια του Αλή πασά[5]
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία από τον Πορφύριο Άρτης, και αργότερα, όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, εξ αυτού εκλέχθηκε πρόεδρος των δημογερόντων στο Μεσολόγγι. Αργότερα, εκλέχθηκε από τους συμπολίτες του πρώτα πρόεδρος των δημογερόντων και έπειτα των εφόρων του Μεσολογγίου.[6]
Κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου το 1822, συνεισέφερε στην άμυνα της πόλης και στις 9 Νοεμβρίου 1822, με τη σύσταση της Γερουσία της Δυτικής Ελλάδας εκλέχθηκε γερουσιαστής και αργότερα μέλος του συμβουλίου της γενικής διεύθυνσής της και της τριμελούς επιτροπής που αναπλήρωνε τον πρόεδρο Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο κατά την απουσία του.[7][8]
Πέθανε στις 30 Ιουλίου του 1824 στο Μεσολόγγι. Σύμφωνα με την αναγγελία του θανάτου του στα «Ελληνικά Χρονικά» του Μάγερ, απεβίωσε εξαιτίας τηκτικής θέρμης.[9]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) Lord Byron and his Times. IoTrico1824. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1875). Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, τ. Ζ'. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου. σελ. 166. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Χαρίλαος Τρικούπης: Έκθεση ιστορικών κειμηλίων της οικογένειας Τρικούπη, Βουλή των Ελλήνων (PDF). Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων. Μάρτιος 2012. σελ. 9.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1875), σελ. 166 - 167.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1875), σελ. 167 - 168.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1875), σελ. 167.
- ↑ Βουλή των Ελλήνων (2012), σελ. 11.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1875), σελ. 168 - 169.
- ↑ Γούδας, Αναστάσιος Ν. (1875), σελ. 169.