Δημοκρατία του Αραράτ
Συντεταγμένες: 39°21′0″N 43°22′48″E / 39.35000°N 43.38000°E
| Δημοκρατία του Αραράτ | ||
|---|---|---|
| 28 Οκτωβρίου 1927–Σεπτέμβριος 1930 | ||
| ||
| Πρωτεύουσα | Ντογουμπαγιαζίτ | |
| Πολίτευμα | προεδρική δημοκρατία | |
| Έκταση | 20.000 km² | |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 39°21′0″N 43°22′48″E | |
| δεδομένα () | ||
.svg)
Η Δημοκρατία του Αραράτ, επίσης γνωστή ως Κουρδική Δημοκρατία του Αραράτ,[1][2][3] ήταν αυτοαποκαλούμενο Κουρδικό κράτος. Βρισκόταν στην ανατολική Τουρκία με επίκεντρο την επαρχία Καρακιοσέ. Να σημειωθεί ότι στα Τουρκικά και στα Κουρδικά το όρος Αραράτ αποκαλείται «Αγκρί».
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπεγράφη το 1920 η Συνθήκη των Σεβρών, η οποία εκτός άλλων προέβλεπε τη δημιουργία ενός αυτόνομου Κουρδιστάν. Η συνθήκη απορρίφθηκε από το Τουρκικό Εθνικό Κίνημα υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ, το οποίο κατά τη διάρκεια του Τουρκικού Πολέμου Ανεξαρτησίας (1920-1923) ανέλαβε de facto την εξουσία με έδρα την Άγκυρα. Στη διάρκεια αυτού του πολέμου, τα κεμαλικά στρατεύματα υποστηρίχθηκαν στρατιωτικά από κουρδικές ένοπλες ομάδες, οι οποίες ως αντάλλαγμα ήλπιζαν στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Ωστόσο με το τέλος του πολέμου και την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, η περιοχή του Κουρδιστάν περιήλθε στο νεοσύστατο Τουρκικό Κράτος, κάτι που φυσικά άφησε ανεκπλήρωτο το όραμα των Κούρδων για ανεξαρτησία.
Η Δημοκρατία του Αραράτ, οδηγούμενη από την κεντρική επιτροπή του κόμματος Χοϊμπούν, κήρυξε την ανεξαρτησία της στις 28 Οκτωβρίου 1927 ή το 1928,[5][6] κατά τη διάρκεια ενός κύματος εξέγερσης μεταξύ των Κούρδων στη νοτιοανατολική Τουρκία.
Η εξέγερση του Αραράτ οδηγήθηκε από τον στρατηγό Ιχσάν Νουρί Πασά. Τον Οκτώβριο του 1927, το Κουρντ Αβά ή Κουρνταβά, ένα χωριό κοντά στο Όρος Αραράτ, ορίστηκε ως προσωρινή πρωτεύουσα του Κουρδιστάν. Το Χοϊμπούν έκανε εκκλήσεις προς τις Μεγάλες Δυνάμεις και την Κοινωνία των Εθνών και έστειλε επίσης μηνύματα σε άλλους Κούρδους στο Ιράκ και τη Συρία ζητώντας συνεργασία.[7]
Ο τουρκικός στρατός, ο οποίος θέλησε να καταπνίξει την εξέγερση, ολοκλήρωσε την πολιορκία του όρους Αραράτ την 1η Ιουλίου 1930 και ξεκίνησε τη γενική επίθεση στις 7 Σεπτεμβρίου. Κατά τη διάρκεια της Μάχης του Αραράτ, που διήρκεσε μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου, ο Ιμπραήμ Αγκά πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου στο Κίρ, (στη πεδιάδα μεταξύ του όρους Αραράτ και του Μικρού Αραράτ), ενώ ο Ιχσάν Νουρί κατέφυγε στο Ιράν. Στη συνέχεια, στη δίκη που έγινε στα Άδανα, 34 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η επαρχία μετονομάστηκε σε Αγκρί το 1938. [8]
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, οι Κούρδοι στη πόλη Μαχαμπάν του βορειοδυτικού Ιράν πραγματοποίησαν μια δεύτερη προσπάθεια να ιδρύσουν ένα κουρδικό κράτος, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Μαχαμπάν, η οποία διήρκεσε 11 μήνες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Christopher Houston, Kurdistan: crafting of national selves, Indiana University Press, 2008, (ISBN 0-253-22050-5)0-253-22050-5, p. 52.
- ↑ Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East, 1. cilt, Infobase Publishing, 2009, (ISBN 978-0-8160-7158-6)978-0-8160-7158-6, p. 385.
- ↑ Abbas Vali, Essays on the origins of Kurdish nationalism, Mazda Publishers, 2003, (ISBN 978-1-56859-142-1)978-1-56859-142-1, p. 199.
- ↑ Rohat Alakom, Hoybûn örgütü ve Ağrı ayaklanması, Avesta, 1998, (ISBN 975-7112-45-3)975-7112-45-3, p. 180. (Τουρκικά)
- ↑ Martin Strohmeier, Crucial images in the presentation of a Kurdish national identity: heroes and patriots, traitors and foes, Brill, 2003, (ISBN 978-90-04-12584-1)978-90-04-12584-1, s. 97.
- ↑ Christopher Houston, Kurdistan: crafting of national selves, Indiana University Press, 2008, (ISBN 0-253-22050-5)0-253-22050-5, s. 52.
- ↑ Edmonds, C.J. (1971). «Kurdish Nationalism». Journal of Contemporary History 6 (1): 91. doi:.
- ↑ Kemal Kirişci,Gareth M. Winrow, The Kurdish Question and Turkey: An Example of a Trans-state Ethnic Conflict, Routledge, 1997, (ISBN 978-0-7146-4746-3)978-0-7146-4746-3, p. 101.