Δημήτριε Τσίνταρος Μάρκοβιτς
| Δημήτριε Τσίνταρος Μάρκοβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Димитрије Цинцар-Марковић (Σερβικά) |
| Γέννηση | 25 Αυγούστουιουλ. / 6 Σεπτεμβρίου 1849γρηγ. Σάμπατς |
| Θάνατος | 29 Μαΐουιουλ. / 11 Ιουνίου 1903γρηγ. Βελιγράδι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σερβία |
| Θρησκεία | Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός πολιτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Μίλος του Μεγάλου Τάγμα του Λευκού Αετού (Σερβία) Order of the Cross of Takovo Σταυρός του Ιππότη του Τάγματος του Φραγκίσκου Ιωσήφ Τάγμα του Οσμανιέ Τάγμα του Μετζιντιγέ Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής Τάγμα του Σιδερένιου Στέμματος (Αυστρία) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Δημήτριε Τσίνταρος Μάρκοβιτς (σερβικά: Димитрије Цинцар-Марковић) (Σάμπατς 6 Σεπτεμβρίου 1849 - Βελιγράδι 11 Ιούνη 1903) ήταν πρωθυπουργός του Βασιλείου της Σερβίας από τις 20 Νοέμβριου 1902 έως τις 11 Ιουνίου του 1903, διοικητής της Σερβικού στρατού, αρχηγός του επιτελείου στρατού, γερουσιαστής στα δύο πρώην σώματα του Σερβικού κοινοβουλίου, καθηγητής της στρατιωτικής σχολής Ευελπίδων. Ως στενότερος συνεργάτης του βασιλιά Μίλαν Ομπρένοβιτς έκανε μία σημαντική μεταρρύθμιση τη διεύρυνση και βελτίωση του στρατού του Βασιλείου της Σερβίας, η οποία επέτρεψε στρατιωτικές επιτυχίες στους Βαλκανικούς πολέμους. Σκοτώθηκε κατά το πραξικόπημα 29 Μαΐου 1903.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του συνταγματάρχη Κονσταντίν γιος του Μάρκο Κόστιτς (1777 - 1822) γενάρχης της οικογένειας Τσίντσαρος Μάρκοβιτς με Βλάχικη (Τσίνταρος = Βλάχος) καταγωγή τη Μοσχόπολη και την Οχρίδα. Ο Κόστιτς ήταν υιοθετημένο παιδί της Τομάνια Ομπρένοβιτς κόρη του Αντόνιε Μπογκίσεβιτς και σύζυγος του Γεβρέμ Ομπρένοβιτς. Μητέρα το ήταν η Νέδα Τσίντσαρου Μάρκοβιτς που γεννήθηκε στο Κραγκούγιεβατς και ήταν κόρη του Στόγιαν Ράνκοβιτς αγωνιστής της πρώτης σερβικής εξέγερσης[1].
Η οικογένεια Τσίνταρου Μάρκοβιτς ήταν στενά συνδεδεμένη με την οικογένεια Ομπρένοβιτς. Ο Δημήτριος πήρε το όνομά του Αγίου Δημητρίου προστάτη των βλάχων της Οχρίδας. Είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό τον συνταγματάρχη Μάρκο, διοικητή της χωροφυλακής της Σερβίας και αδελφή την Άνκα παντρεμένη με τον Ίβιτς πρώην Αυστροούγγρο αξιωματικό. Ξάδελφός του ήταν ο Γιάνκο Τσίνταρος Γιάνκοβιτς και προπάππους του ήταν ο Δημήτριος.
Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημοτικό σχολείο και γυμνάσιο πήγε στο Σάμπατς κι έπειτα έβγαλε το τελευταίο έτος του γυμνασίου στο Βελιγράδι.
Εισήχθη στη σχολή πυροβολικού στις 21 Οκτωβρίου 1865 και αποφοίτησε στις 13 Ιανουαρίου 1870 με τον βαθμό του υπολοχαγού πεζικού. Ως απόφοιτος στάλθηκε με κρατική υποτροφία για στρατιωτική εκπαίδευση στην Πρωσία το 1872 έως το 1873. Στην Πρωσία υπηρέτησε στον 13ο ουλαμό του 1ου συντάγματος ιππικού του Ανοβέρου.
Επιστρέφοντας στη Σερβία διορίστηκε υπασπιστής του πρίγκιπα Μίλαν Ομπρένοβιτς το 1874, έως το 1875 που διορίστηκε διοικητής της φρουράς.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον πρώτο Σερβοτουρκικό πόλεμο του 1876 συμμετείχε ως διοικητής κι αξιωματικός του γενικού επιτελείου υπηρετώντας στην 1η Ταξιαρχία Μπρανίσεβο. Την παραμονή του πολέμου από τον μόνιμο στρατό ενσωματώθηκε στον εθνικό στρατό. Συμμετείχε στις μάχες της Κνιάζεβτσα, της Reavcima, του Κουρίνοβ, και του Šiljegovcu, όπου τιμήθηκε με επανειλημμένα με παράσημα ανδρείας.
Στον δεύτερο Σερβοτουρκικό και Ρωσοτουρκικό πόλεμο ήταν επικεφαλής του τμήματος Μοράβα. Πήρε μέρος στην πολιορκία της Νις και στη μάχη των οχυρών Σαμόκοβο.
Από τον Νοέμβριο του 1878 ήταν διοικητής της 3ης μοίρας του ιππικού κι έπειτα διοικητής της 4ης μοίρας του ιππικού. Το 1880 υπασπιστής διοικητής του μόνιμου στρατού και από τον Οκτώβριο υπηρετεί στο στρατιωτικό τμήμα ιστορίας του γενικού επιτελείου. Προήχθη στον βαθμό του Ταγματάρχη στις 20 Οκτωβρίου 1882. Από τις 27 Φεβρουάριου 1883 διοικητής της 1ης μοίρας.
Από το 1884 είναι αρχηγός του επιτελείου της περιφέρειας Σουμανδίας. Κατά το ίδιο έτος ως στρατιωτικός απεσταλμένος παρακολούθησε τακτικές του αυστριακού στρατού. Το 1885 διορίστηκε επικεφαλής του τμήματος εσωτερικού επικεφαλής του τμήματος επιχειρήσεων[2].
Στον Σερβοβουλγαρικό πόλεμο του 1885 συμμετείχε ως διοικητής του 11ου συντάγματος ιππικού. Μετά τον πόλεμο διορίστηκε διοικητής του ιππικού του μόνιμου προσωπικού και καθηγητής στη στρατιωτική ακαδημία.
Προήχθη στον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη στις 26 Φεβρουάριου του 1886 και διορίσθηκε διοικητής ταξιαρχίας ιππικού. Προήχθη σε συνταγματάρχη τον Νοέμβριο του 1892 και το 1893 διορίστηκε στη θέση του διοικητή της περιοχής Μοράβα. Τον Δεκέμβριο του 1897 διορίστηκε στη θέση του επικεφαλής του προσωπικού του στρατού[3].
Ηγήθηκε μιας επιτυχημένης άσκησης στην περιοχή της Νις το 1899[4], όπου παρουσιάστηκε μια άμυνα και νέες τακτικές άγνωστες στον Σερβικό στρατό[5]. Αυτές οι τακτικές εφαρμόστηκαν στο πρόγραμμα μεταρρύθμισης των ενόπλων δυνάμεων της Σερβίας, η οποία ξεκίνησε από τον βασιλιά του Μίλαν με τον Δημήτριο Τσίντσαρο Μάρκοβιτς και άλλες εξέχοντες στρατιωτικούς. Στις 3 Μαρτίου του 1900 διορίστηκε επίτιμος βοηθός του βασιλιά AΑλέξανδρου Ομπρένοβιτς.
Στις αρχές Ιουνίου 1900 ο πρίγκιπας Μίλαν ορίζει τον Μάρκοβιτς "εν απουσία του αρχηγό του Σερβικού στρατού και αντιπρόσωπό του στον στρατό" [6]. Έπειτα διορίστηκε στρατηγός και υποστήριξε δημόσια το βασιλικό ζευγάρι μπροστά στο σώμα των αξιωματικών. Την ίδια χρονιά διορίστηκε αρχηγός του γενικού επιτελείου. Από τον Σεπτέμβριο του 1901 είναι μέλος του ανώτατου στρατιωτικού συμβουλίου. Στρατιωτικός διοικητής ονομάζεται στις 29 Απριλίου 1902, η οποία ήταν η υψηλότερη θέση στον στρατό.
Πολιτικός του βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μάρκοβιτς κατόπιν αιτήματος του βασιλιά Αλέξανδρου Ομπρένοβιτς σχημάτισε κυβέρνηση στις 20 Νοέμβριου 1902, η κυβέρνηση κράτησε συνολικά 7 μήνες μέχρι το πραξικόπημα στις 29 Μαΐου. Ήταν μία από τις πολλές φορές από το 1900 που ο Ομπρένοβιτς του ζήτησε να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά ο Μάρκοβιτς αρνούνταν.
Μετά το πραξικόπημα τις 7 Απριλίου 1903 οι εκλογές προγραμματίστηκαν για τις 19 Μαΐου του 1903. Η κυβέρνηση Μάρκοβιτς έλαβε 180.000 ψήφους.
Ο Μάρκοβιτς σκοτώθηκε στο πραξικόπημα της 19ης Μαΐου 1903 όταν πυροβολήθηκε στο κατώφλι του σπιτιού του[7] μπροστά από την οικογένεια του. Θάφτηκε στον τάφο της οικογένειας στο νέο κοιμητήριο στο Βελιγράδι.
Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία κόρη του Ίλιγια Μάργκετιτς υπουργός Οικονομικών του Πριγκιπάτου της Σερβίας το 1879 - 1880. Ο Δημήτρης και η Μαρία Τσίντσαρου Μάρκοβιτς είχαν επτά παιδιά, τέσσερις γιους και τρεις κόρες με γνωστότερους τους Μίλαν και Βλαντιμίρ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Вид. Марија Цинцар-Марковић, Пред 29. мај 1903, Политика, 21 – 30 октобра 1926. М. Милићевић, Љубодраг Поповић, Генерали војске Кнежевине и Краљевине Србије, Београд 2003, стр. 250
- ↑ Вид. Персонални картон
- ↑ Слободан Јовановић, Влада краља Александра Обреновића, Сабрана дела, књ. 7, Београд 1990, стр. 48.]
- ↑ Живојин Мишић, Моје успомене, Београд 1980, стр. 205.
- ↑ Марија Цинцар-Марковић, Политика, Пред 29. мај, 21-30. октобра 1926.
- ↑ Службени војни лист (скр. СВЛ), 10. јун 1900, стр. 483
- ↑ Марија Цинцар-Марковић, Пред 29. мај, Политика, 21 - 30. октобра 1926
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Димитрије Цинцар-Марковић της Σερβικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |