Γερβάσιος Σουμελίδης
| Γερβάσιος Χ. Σουμελίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Ευριπίδης Σουμελίδης 1882 Βαρενού Κρώμνης, Τουρκία |
| Θάνατος | 1943 Γρεβενά, Ελλάδα |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Θρησκεία | Χριστιανός Ορθόδοξος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Μητροπολίτης Γρεβενών (από Σεβαστείας) |
| Εν ενεργεία | 1934 - 16 Απριλίου 1943 |
Ο Γερβάσιος Σουμελίδης ήταν μητροπολίτης Σεβαστείας και μετέπειτα Γρεβενών.
Βιογραφικό-Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γερβάσιος (κατά κόσμον Ευριπίδης Σουμελίδης του Χαραλάμπους) γεννήθηκε το 1882 στη Βαρενού της Κρώμνης, στον ανατολικό Πόντο, που ανήκε στη Μητρόπολη Χαλδίας. Σπούδασε στην Αργυρούπολη (Γκιουμούσχανε), την Καισάρεια και το 1906 αποφοίτησε από την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το 1911-12 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ιερατικής σχολής Πρασάρεως. Εργάσθηκε ως δάσκαλος και ιερέας στην Κωνσταντινούπολη, Καισάρεια, Θράκη και το 1912 εξορίσθηκε για τη θρησκευτική και εθνική του δράση στη Σόφια.
Επίσκοπος Σεβαστείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων χειροτονήθηκε επίσκοπος Σεβαστείας. Το 1919 τοποθετήθηκε στη μητρόπολη Κολωνίας και Νικοπόλεως με έδρα τη Νικόπολη Πόντου. Εκεί ανέπτυξε έντονη δράση για την ανακούφιση των διωκόμενων χριστιανών της επαρχίας του [1]. Την ίδια όμως εποχή αυξήθηκε η επιρροή του κινήματος του Κεμάλ και το 1921 ο πληθυσμός της περιοχής εκτοπίστηκε [2] στο εσωτερικό της Μ. Ασίας ενώ ο Γερβάσιος έζησε περιορισμένος στη μονή Ζιντζίντερε μέχρι την Ανταλλαγή. Το 1919 εξέδωσε και τη μελέτη του για το φαινόμενο του Κρυπτοχριστιανισμού στον Πόντο με τίτλο Σταυριώται.[1] Αρχειοθετήθηκε 2017-04-26 στο Wayback Machine.
Η προσφορά του στη Νίκαια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1924, μετά από πολλές περιπέτειες, έφθασε στον Πειραιά προερχόμενος από την Μερσίνα της Μ. Ασίας με 38 κιβώτια γεμάτα ιερά κειμήλια που μπόρεσε να περισυλλέξει. Τα περισσότερα άφησε στη Νίκαια και άλλα έστειλε σε εκκλησίες της Καστοριάς και στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών όπου και εκτίθενται.
Στη Νίκαια του Πειραιά ονομάσθηκε αρχιερατικός επίτροπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και εκτός των άλλων φρόντισε για την ανέγερση εκκλησιών, την ίδρυση (1928) Εμπορικής Σχολής για τους εργαζομένους νέους, του Γυμνασίου Νικαίας και δημιούργησε το Γυμναστήριο Νικαίας - Κορυδαλλού. Αυτός επιστατούσε και πρωτοστατούσε όχι μόνο για τη θρησκευτική αλλά και για την κοινωνική και πνευματική μέριμνα των προσφύγων που είχαν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους [3].
Μητροπολίτης Γρεβενών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1934 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Γρεβενών. Στα Γρεβενά περισυνέλεξε και φρόντισε τα ορφανά και αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις κατά των Γερμανών κατακτητών. Πέθανε στην έδρα του στις 16 Απριλίου 1943. Η Νίκαια τον τίμησε για την ανεκτίμητη προσφορά του με τη μεταφορά των οστών του στο κοιμητήριο της πόλεως που τόσο αγάπησε και με την αφιέρωση κεντρικής οδού στο όνομά του [3].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού (Μαλλιάρης παιδεία)τ. 2