Βασιλίδης
| Βασιλίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | νομικός |
Ο Βασιλίδης ήταν Βυζαντινός αξιωματούχος, ο οποίος κατείχε το αξίωμα του μαγίστρου των οφφικίων κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ (β. 527-565). Διετέλεσε μέλος της επιτροπής που είναι αρμόδια για τη διαμόρφωση του Ιουστινιάνειου Κώδικα.[1]
Στις 13 Φεβρουαρίου 528, ο Βασιλίδης διορίστηκε ως μέλος της επιτροπής για την προετοιμασία του Ιουστινιάνειου Κώδικα, υπηρετώντας υπό τον Τριβωνιανός. Το έργο τους ολοκληρώθηκε το 529. Αν και αυτή είναι η πρώτη χρονολογική αναφορά του, το κείμενο του διορισμού του τον αναφέρει ήδη ως «εξοχώτατο» (vir excellentissimus), πρώην ύπαρχο της Ανατολής και πατρίκιο. Ο τίτλος του ύπαρχου έχει προταθεί ότι ίσως ήταν τιμητικός, καθώς οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν ότι είναι περίεργο το γεγονός ότι ο Βασιλίδης θα μπορούσε να υπηρετήσει σε αυτή την υψηλόβαθμη θέση πριν περάσει από χαμηλότερα αξιώματα.[1]
Στις 7 Απριλίου 529, επίσημα κείμενα αναφέρουν τον Βασιλίδη ως ύπαρχο του Ιλλυρικού, ένα αξίωμα κατώτερο από αυτό του υπάρχου της Ανατολής. Ένα απόσπασμα από την Ελληνική Ανθολογία αναφέρει ένα «Βασίλειο», ο οποίος είχε υπηρετήσει ως ύπαρχος του Ιλλυρικού και του οποίου το άγαλμα φέρεται να στήθηκε πάνω από την ανατολική πύλη της Θεσσαλονίκης. Ο Σύριλ Μάνγκο έχει προτείνει ότι αυτός ο «Βασίλειος» ήταν στην πραγματικότητα ο Βασιλίδης.[1]
Τον Ιανουάριο του 532, το Πασχάλιο Χρονικό προσδιορίζει τον Βασιλίδη ως αναπληρωτή μάγιστρο των οφφικίων, σε αντικατάσταση του Ερμογένη που είχε αναλάβει στρατιωτικά καθήκοντα στον Ιβηρικό πόλεμο εναντίον της Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών. Ο Βασιλίδης αντικαταστάθηκε τελικά από τον Στρατήγιο.[1]
Κατά τη διάρκεια της Στάσης του Νίκα) (Ιανουάριος 532), ο Βασιλίδης, ο Κωνσταντίολος, και ο Μούνδος υπηρέτησαν ως απεσταλμένοι του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ στα εξεγερμένα πλήθη. Εν μέρει επιχείρησαν να καθησυχάσουν τους εξεγερμένους και εν μέρει προσπάθησαν να κατανοήσουν τις αιτίες της οργής τους. Στην έκθεσή τους στον βυζαντινό αυτοκράτορα έριξαν το φταίξιμο για την εξέγερση στους αντιδημοφιλείς υπουργούς οικονομικών Ιωάννης ο Καππαδόκης, Τριβωνιανό, και Ευδαίμωνα, που οδήγησε σε απόλυση τους από το αξίωμα. Ο Βασιλίδης αντικατέστησε τον Τριβωνιανό ως quaestor sacri palatii, την ανώτερη νομική αρχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Προφανώς θεωρούνταν πιο «αποδεκτός από το λαό». Λίγο μετά, ωστόσο, συνεργάστηκε με τον Μούνδο για την επίθεσή του στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης που συνέτριψε την εξέγερση.[1][2]
Ο Βασιλίδης πιθανό να διατήρησε τη θέση του ως κοσμήτορα για ένα-δύο χρόνια το πολύ, αφού ο Τριβωνιανός αποκαταστάθηκε στα τέλη του 534 ή στις αρχές του 535. Μια μεταγενέστερη αφήγηση στο κτίριο της Αγίας Σοφίας ισχυρίζεται ότι ο Βασιλίδης βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα και υλικά για την κατασκευή του έργου. Ωστόσο, η αφήγηση περιλαμβάνει πολλά θαύματα και θεωρείται αναξιόπιστη. Ο πραγματικός ρόλος του Βασιλίδη στο έργο, εφόσον υπήρχε, παραμένει αβέβαιος.[1]
Ο Βασιλίδης αργότερα καταγράφεται να κατέχει τον τίτλο του μαγίστρου των οφφικίων. Η θητεία του διήρκεσε από τις 18 Μαρτίου 536 έως τις 22 Νοεμβρίου 539. Ήταν επίσης επίτιμος ύπατος κατά την περίοδο αυτή. Ο Ιωάννης της Εφέσου αναφέρει ότι ο Πάπας Αγαπητός Α΄, επισκεπτόμενος την Κωνσταντινούπολη, απέστειλε ένα μάγιστρο και ἐξκουβίτορες κατά Ζωόρα, ένα οπαδό του μονοφυσιτισμού. Δεδομένου ότι τα γεγονότα χρονολογούνται έως τον Μάρτιο του 536, ο ανώνυμος μάγιστρος ήταν πιθανώς ο Βασιλίδης.[1] Το 539, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός αντικατέστησε Βασιλίδη με τον Πέτρο τον Πατρίκιο.[3]
Τίποτα δεν είναι γνωστό από Βασιλίδη μετά τη δεκαετία του 530. Τα Πάτρια Κωνσταντινουπόλεως του 10ου αιώνα αναφέρει ότι η θέση του παλατιού του στην Κωνσταντινούπολη ήταν ακόμα γνωστή με το όνομα του Βασιλίδη, αιώνες μετά το θάνατό του.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 172–173.
- ↑ Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 352–353.
- ↑ Kazhdan 1991, σελ. 1267.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kazhdan, Alexander Petrovich, επιμ. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. New York, New York and Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Martindale, John Robert· Jones, Arnold Hugh Martin· Morris, J., επιμ. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: A.D. 527–641. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5.