Βαγγέλης Χρόνης
| Βαγγέλης Χρόνης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βαγγέλης Χρόνης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1947 Σταυρούπολη Ξάνθης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής |
Ο Βαγγέλης Χρόνης (Σταυρούπολη Ξάνθης, 1947 - ) είναι Έλληνας ποιητής και πεζογράφος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1947 στη Σταυρούπολη Ξάνθης. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και ναυτιλιακά στο Ηνωμένο Βασίλειο και από το 1971 είναι στέλεχος του Ομίλου Λάτση.[1] Διετέλεσε για πολλά χρόνια συνεργάτης του Γιάννη Λάτση.[2] Είναι αντιπρόεδρος, μη εκτελεστικό μέλος, του Ομίλου Lamda Development και μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του Ιδρύματος Λάτση.[3][4]
Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ξεκίνησε να γράφει στίχους από παιδί[5] αλλά η πρώτη του ποιητική συλλογή, Ο σύμμαχος χρόνος (Στοχαστής), εκδόθηκε μόλις το 1999. Έκτοτε ακολούθησαν οι συλλογές Μη ρωτάς για το αύριο. Σήμερα είσαι μια εικόνα του χθες (Μίμνερνος, 2003), Νέοι στον Άδη (2005), Ένα χωνάκι θλίψη (2010), Η ευθύνη του Μαΐου (2014), Τα αγάλματα και οι ψυχές (2016), Το αρχαίο κεραμίδι (2018), Το φως της σκιας (2019), Μελλοντική ελευθερία (το 2020 από κοινού με τον Κωνσταντίνο Μπούρα)[6] και τα άπαντά του με τίτλο Ποίηση: 1999-2020 (2021), όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.[7]
Το 2022 εκδόθηκε το Αειθαλής χρόνος, που περιλαμβάνει τα πεζά κείμενα του Χρόνη που έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και στον Τύπο ή έχουν αποτελέσει ομιλίες εκδηλώσεων.[2] Υπήρξε στενός φίλος του σημαντικού ζωγράφου Αλέκου Φασιανού, ο οποίος είχε αναλάβει την εικονογράφηση των λογοτεχνικών του έργων.[8]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2007 τιμήθηκε με το Βραβείο Σωτηρίου Ματράγκα της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική συλλογή Νέοι στον Άδη (2005). [1][9][7] Το 2016 τιμήθηκε με το Α’ βραβείο του διεθνή λογοτεχνικού διαγωνισμού Odysseus Award υπό την αιγίδα του London Greek Film Festival και το 2021 το ποιητικό του έργο Το φως της σκιάς κέρδισε το βραβείο του 14ου Διαγωνισμού Alberoandronico, στην κατηγορία των ξενόγλωσσων ποιητικών συλλογών.[7] Έχει τιμηθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με το οφφίκιο του Άρχοντα Μαΐστορα.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Νιάρχος & Μαυρωτάς 2019, σελ. 136.
- ↑ 2,0 2,1 Πουρνάρα, Μαργαρίτα (18 Μαρτίου 2023). «Βαγγέλης Χρόνης: Ο αειθαλής εραστής του γραπτού λόγου». Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Διοίκηση & Προσωπικό». Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Ευάγγελος Χρόνης». Lamda Development. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Νιάρχος & Μαυρωτάς 2019, σελ. 19.
- ↑ Δήμου, Ευσταθία (20 Σεπτεμβρίου 2020). «Ποιητικό Ντοκουμέντο». www.literature.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Βαρδάκη, Έρη (19 Φεβρουαρίου 2023). «Βαγγέλης Χρόνης, «Οι καιροί πάντα χρειάζονται τους ποιητές»». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Νιάρχος & Μαυρωτάς 2019, σελ. 17.
- ↑ «Κύκλος Αρχαιολογία και Ποίηση, Βαγγέλης Χρόνης «Τα αγάλματα και οι ψυχές»». Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. 24 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νιάρχος, Θανάσης Θ.· Μαυρωτάς, Τάκης, επιμ. (2019). Αλέκος Φασιανός-Βαγγέλης Χρόνης — 30 χρόνια φιλίας: Ζωγραφική και ποίηση. Αθήνα: Ίδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη. ISBN 978-618-5201-08-1.
