Αμερικανική λογοτεχνία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η κύρια αίθουσα αναγνωστηρίου της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου

Με τον όρο αμερικανική λογοτεχνία χαρακτηρίζεται η λογοτεχνία που έχει γραφεί στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, αλλά και στις αποικίες που προϋπήρξαν στα εδάφη τους. Είναι γραμμένη κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, στην αγγλική γλώσσα[1][2]. Πριν από την ίδρυση των ΗΠΑ, οι Δεκατρείς Αποικίες της Βρετανίας στην ανατολική τους ακτή ήταν ισχυρότατα επηρεασμένες από την αγγλική λογοτεχνία. Η αμερικανική λογοτεχνική παράδοση αποτελεί έτσι ένα μέρος της ευρύτερης παραδόσεως της αγγλόφωνης λογοτεχνίας. Μερικά αμερικανικά λογοτεχνικά έργα είναι γραμμένα σε άλλες γλώσσες των λαών που εποίκισαν τη Βόρεια Αμερική.

Επιπλέον, μια πλούσια παράδοση προφορικών αφηγήσεων υπάρχει στις φυλές των Ινδιάνων των ΗΠΑ.[3]

Κατά την περίοδο της Αμερικανικής Επαναστάσεως (1775-1783) ξεχώρισαν τα πολιτικά κείμενα των Βενιαμίν Φραγκλίνου, Αλεξάντερ Χάμιλτον, Τόμας Πέιν και Τόμας Τζέφερσον. Το πρώτο ίσως μυθιστόρημα στην ιστορία του νέου κράτους ήταν το The Power of Sympathy του Γουίλιαμ Χιλ Μπράουν, γραμμένο σε επιστολική μορφή, που εκδόθηκε το 1791.

Ο Ακέφαλος Καβαλάρης καταδιώκει τον Ίκαμποντ Κρέιν. Ο μύθος της κοιμισμένης κοιλάδας

Το ευρωπαϊκό ρομαντικό κίνημα έκανε την εμφάνισή του στην Αμερική στις αρχές του 19ου αιώνα με τα έργα του Ουάσινγκτον Ίρβινγκ Ριπ βαν Ουίνκλ (1819) και Ο μύθος της κοιμισμένης κοιλάδας (1820), που θεωρούνται από τα πρώτα διηγήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας. Από το 1823, ο πολυγραφότατος μυθιστοριογράφος Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ δημοσίευσε ιστορικά μυθιστορήματα με θέμα τη ζωή της αμερικανικής μεθοριακής ζώνης και των Ινδιάνων (Ο τελευταίος των Μοϊκανών,1826) καθώς και ναυτικές ιστορίες. Οι μακάβριες ιστορίες και η ποίηση του Έντγκαρ Άλαν Πόε που πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1830, είχαν μεγάλη επιρροή και στην Ευρώπη. [4]

Ο συγγραφέας και κριτικός Τζων Νηλ (1793-1876) βοήθησε στην πρόοδο προς μία ξεχωριστή και μοναδική λογοτεχνία και πολιτισμό των ΗΠΑ, επικρίνοντας προγενέστερες γραφίδες, όπως αυτή του Ουάσινγκτον Ίρβινγκ, επειδή μιμούνταν τους Βρετανούς συναδέλφους τους, και επηρεάζοντας συγγραφείς όπως τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε.[5] Ο Ραλφ Ουάλντο Έμερσον πρωτοπόρησε στο επιδραστικό κίνημα του υπερβατισμού. Ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρω, συγγραφέας του Γουόλντεν, επηρεάσθηκε από τον υπερβατισμό. Η πολιτική σύγκρουση γύρω από την κατάργηση ή μη της δουλείας ενέπνευσε συγγραφείς όπως τη Χάριετ Μπίτσερ Στόου.

Το άλικο γράμμα του Ναθάνιελ Χόθορν (1850) είναι ένα κλασικό πρώιμο αμερικανικό μυθιστόρημα και επηρέασε τον Χέρμαν Μέλβιλ, συγγραφέα του Μόμπι Ντικ (1851). Μείζονες Αμερικανοί ποιητές του 19ου αιώνα υπήρξαν οι Ουώλτ Ουίτμαν και Έμιλι Ντίκινσον. Ο ιδιόμορφος Πόε επηρέασε επίσης πολύ μεταγενέστερους συγγραφείς. Ο Μαρκ Τουαίην ήταν ο πρώτος μείζων Αμερικανός συγγραφέας που γεννήθηκε μακριά από την Ανατολική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Χένρι Τζέιμς πέτυχε τη διεθνή αναγνώριση με μυθιστορήματα όπως Το πορτρέτο μιας κυρίας (1881).

Πολλοί Αμερικανοί συγγραφείς εξέφρασαν απογοήτευση και νοσταλγία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα διηγήματα και τα μυθιστορήματα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ συνέλαβαν το πνεύμα και τη διάθεση της δεκαετίας του 1920, ενώ ο Τζων Ντος Πάσος έγραψε για τον πόλεμο. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ έγινε παγκοσμίως γνωστός με τα έργα του Ο ήλιος ανατέλλει ξανά και Αποχαιρετισμός στα όπλα, κερδίζοντας το 1954 το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Γουίλιαμ Φώκνερ ήταν ένας ακόμα μεγάλος μυθιστοριογράφος. Μερικοί Αμερικανοί ποιητές απέκτησαν επίσης παγκόσμια φήμη: Γουάλας Στήβενς, Τόμας Στερνς Έλιοτ, Ρόμπερτ Φροστ, Έζρα Πάουντ και Ε.Ε. Κάμινγκς. Ο θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ο' Νηλ κέρδισε επίσης Βραβείο Νόμπελ, ενώ στα μέσα του 20ού αιώνα κυριαρχούσαν οι συνάδελφοί του Τενεσί Ουίλιαμς και Άρθουρ Μίλερ, όπως και το μιούζικαλ.

Η Μεγάλη οικονομική ύφεση ενέπνευσε συγγραφείς όπως ο Τζον Στάινμπεκ, που έγραψε Τα Σταφύλια της Οργής (1939). Η ανάμιξη των ΗΠΑ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έδωσε έργα που τόνιζαν το παράλογο και τη φρικαλεότητα του πολέμου, όπως τα Ο γυμνός κι ο νεκρός του Νόρμαν Μέιλερ (1948), Catch-22 του Τζόζεφ Χέλερ (1961) και Σφαγείο νο. 5 του Κουρτ Βόνεγκατ (1969).

Μία από τις εξελίξεις στα τέλη του 20ού αιώνα και στις αρχές του 21ου υπήρξε η αύξηση των λογοτεχνικών έργων που γράφηκαν από συγγραφείς-μέλη εθνοτικών μειονοτήτων, όπως οι Ινδιάνοι. Ο μεταμοντερνισμός αναδείχθηκε επίσης σε σημαντική συνιστώσα της αμερικανικής πεζογραφίας την ίδια περίοδο.

Αμερικανοί που κέρδισαν Νόμπελ Λογοτεχνίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Dickstein, Morris. «American literature». Britannica. https://www.britannica.com/art/American-literature. .
  2. ↑ Herlihy-Mera, Jeffrey (2018). «After American Studies: Rethinking the Legacies of Transnational Exceptionalism». Routledge. σελ. 5. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2019. 
  3. ↑ Q.L. Pearce: Native American Mythology, Greenhaven Publishing LLC, 2012, ISBN 978-1-4205-0951-9, και «Native American Literature», Britannica online
  4. ↑ . «studysmarter.co.uk/explanations/english-literature/american-literary-movements/american-romanticism/». 
  5. ↑ Lease, Benjamin (1972). That Wild Fellow John Neal and the American Literary Revolution. Σικάγο: University of Chicago Press. σελ. 80. ISBN 0-226-46969-7. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αμερικανική_λογοτεχνία&oldid=10081088"