Σχεδία
Η σχεδία είναι το αρχαιότερο και πιο απλό μέσο για υδάτινες μεταφορές. Δημιουργείται από ξύλα που συνδέονται μεταξύ τους έτσι ώστε να σχηματίσουν μια πλωτή εξέδρα. Κάποιες σχεδίες είναι φτιαγμένες για να πλέουν με το ρεύμα του ποταμού, ενώ άλλες διανύουν μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιώντας πανιά και κουπιά. Χρησιμεύει για την μεταφορά ανθρώπων, ζώων ή εμπορευμάτων. Λόγω της έλλειψης των τοιχωμάτων, στο κέντρο υψώνεται ένας ιστός για την στήριξη ενός πανιού.[1][2]
Ιστορική αναδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σχεδία υπάρχει από την Προϊστορία όταν ο άνθρωπος ήθελε να ανακαλύψει νέους τόπους και να ταξιδέψει στην θάλασσα. Δίνουν στον άνθρωπο την δυνατότητα να ανακαλύψει τοπία και ομορφιές που είναι απροσπέλαστα με άλλο μέσον και χαρίζουν έντονες συγκινήσεις, αφού συμβάλλουν στο να βιώσει κανείς άμεσα το φυσικό περιβάλλον. Αρχικά, το 4500 π.Χ. κατασκεύασαν τις πρώτες βάρκες δένοντας λωρίδες από πάπυρο μεταξύ τους. Όμως λόγω του ότι ο πάπυρος απορροφούσε νερό αντικαταστάθηκε στην συνέχεια από πολύ πιο ανθεκτικούς κορμούς δέντρων. Τα σκάφη των Φοινίκων, δηλαδή των πρώτων θαλασσοπόρων ήταν φτιαγμένα από ξύλο και στο κέντρο ένας πάσσαλος στήριζε ένα πανί. Επίσης, στην Ινδία και στην Κίνα τις χρησιμοποιούσαν και ως κατοικίες. Τα πιο γνωστά είναι τα <<τοτόρα>> στην Νότια Αμερική. Είναι σχεδίες από καλάμια με μήκος που ξεπερνά τα 10 μ. και με δυνατότητα μεταφοράς φορτίου περίπου τριών τόνων.[3]
Θεωρία Θορ Χαϊέρνταλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τις μεγάλες δυνατότητες των σχεδιών προσπάθησε να αποδείξει ο Θορ Χαϊέρνταλ το 1947. Σύμφωνα με την θεωρία του τα νησιά του Ειρηνικού, είχαν κατοικηθεί παλαιότερα από λαούς της νότιας Αμερικής και ταξίδεψε για τρεισήμισι μήνες από το Περού προς τα νησιά που είναι κοντά στη Ταϊτή με μια μεγάλη σχεδία από ξύλο μπάλσα.[4]
Αρχαία παράδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Οδυσσέας εφοδιάζεται με όλα τα απαραίτητα εργαλεία για την κατασκευή της σχεδίας. Έκοψε δέντρα για να φτιάξει τη σχεδία, έβαλε κατάρτι και τιμόνι και γύρω γύρω παραπέτο από κλαδιά λυγαριάς. Μετά από 4 μέρες δουλειάς αναχώρησε τελικά αφού πήρε μαζί του ρούχα, κρασί νερό και τρόφιμα που του έδωσε η θεά. Τη στιγμή, όμως που έφτανε στο νησί των Φαιάκων ο Ποσειδώνας γυρνώντας από τη χώρα των Αιθιόπων κατάλαβε την απόφαση των θεών που πάρθηκε ερήμην του. Έτσι, σηκώνει θύελλα και ταραχή που διαλύει τη σχεδία του. Για καλή του τύχη η Λευκοθέα τον συμβουλεύει να εγκαταλείψει τη σχεδία και να κολυμπήσει ως τη χώρα των Φαιάκων. Του δίνει κι ένα μαγικό μαντίλι που θα τον προστάτευε από κάθε κακό. Ο Ποσειδώνας φεύγοντας αποφασίζει να σταματήσει την τιμωρία του.[5]
