Ωκεανογραφικό Μουσείο (Μονακό)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 43°43′51″N 7°25′31″E / 43.73083°N 7.42528°E
| Ωκεανογραφικό Μουσείο του Μονακό | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | μουσείο και οργανισμός |
| Διεύθυνση | Avenue St-Martin |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 43°43′51″N 7°25′31″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μονακό-Βιλ |
| Χώρα | Μονακό |
| Έναρξη κατασκευής | 1889 |
| Ολοκλήρωση | 29 Μαρτίου 1910 |
| Αρχιτέκτονας | Paul Delefortrie |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Ωκεανογραφικό Μουσείο (γαλλικά: Musée Océanographique) είναι μουσείο επιστημών της θάλασσας στην Πόλη του Μονακό. Είναι η έδρα της Επιτροπής Επιστήμης της Μεσογείου. Αυτό το κτίριο είναι μέρος του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου το οποίο έχει σαν αποστολή να μοιράζεται τις γνώσεις του από τους ωκεανούς.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ωκεανογραφικό Μουσείο εγκαινιάστηκε το 1910 από τον μοντερνιστή και μεταρρυθμιστή πρίγκιπα του Μονακό Αλβέρτο Α'. Ο Ζακ-Υβ Κουστώ διετέλεσε διευθυντής από το 1957 έως το 1988.
Το Μουσείο γιόρτασε την επέτειο ίδρυσης των 100 χρόνων του το Μάρτιο του 2010, μετά από μια εκτεταμένη ανακαίνηση.
Επισκόπηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μουσείο είναι ένα εξαιρετικό αρχιτεκτονικό παράδειγμα αναβίωσης Μπαρόκ. Έχει μια εντυπωσιακή πρόσοψη που δεσπόζει δίπλα σε ένα γκρεμό πάνω από τη θάλασσα, σε ύψος 279 πόδια (85,04 μέτρα). Χρειάστηκαν 11 χρόνια για να χτιστεί, χρησιμοποιώντας 100.000 τόνους πέτρας. Το μουσείο φιλοξενεί εκθέσεις και συλλογές των διαφόρων ειδών της θαλάσσιας πανίδας (αστερίες, ιππόκαμπους, χελώνες, μέδουσες, καβούρια, αστακοί, καρχαρίες, καθώς και αχινούς, χέλια, σουπιές κλπ).
Το Ωκεανογραφικό μουσείο περιλαμβάνει επίσης μια μεγάλη ποικιλία από αντικείμενα που σχετίζονται με τη θάλασσα, μεταξύ των οποίων τα μοντέλα πλοίων, σκελετοί θάλασσιων ζώων, εργαλεία, όπλα κλπ, καθώς και μια συλλογή από υλικά πολιτισμών και τελετουργικών αντικειμένων κατασκευασμένα ή ενσωμάτωμενα υλικά όπως μαργαριτάρια και μαλάκια.
Στον πρώτο όροφο που ονομάζεται Καριέρα ενός Ναύτη παρουσιάζεται το έργο του πρίγκιπα Αλβέρτου Α' και περιλαμβάνει το εργαστήριο από το Ιρόντελ, το πρώτο ερευνητικό γιοτ του Πρίγκιπα Αλβέρτου. Οι παρατηρήσεις που έγιναν εκεί οδήγησαν στην κατανόηση του φαινομένου της αναφυλαξίας, για το οποίο ο Δρ Σαρλ Ρισέ έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1913.
Στο Ενυδρείο του μουσείου που βρισκέται στο υπόγειο του κτιρίου παρουσιάζονται ένα ευρύ φάσμα της χλωρίδας και της πανίδας. Τέσσερις χιλιάδες είδη ψαριών και πάνω από 200 οικογένειες ασπόνδυλων μπορεί κανείς να δει. Το ενυδρείο διαθέτει επίσης μια παρουσίαση της Μεσογείου και τροπικών θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Πολλών καλλιτέχνων εμφανίζονται τα έργα τους στο μουσείο, όπως ο Ντάμιεν Χιρστ και ο Φίλιπ Πασκούα.
Γιγάντιο φύκι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1989, ο Γάλλος θαλάσσιος βιολόγος Αλεξάντερ Μέινεζ ανακάλυψε ένα κομμάτι ενός γιγάντιου τροπικού φυκιού το Caulerpa taxifolia ακριβώς κάτω από τα τείχη του μουσείου. Πολλά ντοκιμαντέρ δείχνουν αυτήν την ανακάλυψη, όπως την προέλευση ενός από τα μεγαλύτερα μολυσμένα φύκια της Μεσογείου στην πρόσφατη ιστορία. Ο ρόλος του μουσείου και του διευθυντή του, Φρανσουά Ντουμένγκ όταν αυτήν η ανακάλυψη δημοσιοποιήθηκε εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να συζητιέται.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Musée Océanographique de Monaco στο Wikimedia Commons- Επίσημη ιστοσελίδα του Ωκεανογραφικού Μουσείου
|