Ψυχιατρική Κλινική της Οβίνσκα

Ψυχιατρική Κλινική της Οβίνσκα
Γεωγραφικές συντεταγμένες	52°30′44″N 16°58′54″E
Διοικητική υπαγωγή	Οβίνσκα
Χώρα	Πολωνία
δεδομένα (π)

Η Ψυχιατρική Κλινική της Οβίνσκα (πολωνικά: Zakład Psychiatryczny w Owińskach) ήταν δημόσια ψυχιατρική κλινική στην Οβίνσκα της Πολωνίας, περίπου 10 χλμ. από το Πόζναν, η οποία λειτούργησε μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν το παλαιότερο ίδρυμα για ψυχικά ασθενείς σε ολόκληρη την περιοχή της Μείζονος Πολωνίας. Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Οβίνσκα καταλήφθηκε από τους Γερμανούς ύστερα από την εισβολή τους στην Πολωνία γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1939. Η κλινική καταλήφθηκε από την αυτοδιοίκηση Γκάουλαϊτερ (Gau-Selbstverwaltung) του Πόζναν και τη διοίκησή της ανέλαβε αξιωματικός της Σούτσσταφφελ (SS). Πρώτη του ενέργεια ήταν να ζητήσει ένα κατάλογο με τους ασθενείς της κλινικής και να απαγορεύσει οποιαδήποτε έξοδο ή μεταφορά τους από εκεί. Στο προσωπικό ανακοίνωσε ότι η κλινική πρόκειται να κλείσει και οι ασθενείς θα μεταφερθούν σε άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα. Στην πραγματικότητα, η SS απέστειλε τον Ταγματάρχη Χέρμπερτ Λάνγκε (Sturmbannführer Herbert Lange) με αποστολή την εξόντωση όλων των νοσηλευομένων. Ήταν η έναρξη του προγράμματος ευθανασίας Τ-4.

Μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα προετοιμασίας και το δεύτερο ήμισυ του Οκτωβρίου του 1939, υπό την επίβλεψη των ανδρών της SS, άρχισε η μεταφορά των νοσηλευομένων με στρατιωτικά οχήματα. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει το προσωπικό της κλινικής ούτε πού πήγαιναν ούτε γιατί. Μέχρι τις 30 Νοεμβρίου η κλινική είχε αδειάσει. Παρέμειναν, για την οικονομική της διαχείριση, ελάχιστα άτομα. Στην πραγματικότητα όλοι οι νοσηλευόμενοι (μεταξύ των οποίων αναφέρονται και 78 παιδιά) μεταφέρονταν στο Φρούριο VII (Fort VII), μια εγκατάσταση που είχε μετατραπεί σε φυλακή κοντά στο Πόζναν, όπου είχε κατασκευαστεί υποτυπώδης θάλαμος αερίων, χωρητικότητας περίπου 25 ατόμων, η πόρτα του οποίου σφραγιζόταν με άργιλο. Οι άνδρες της SS διοχέτευαν στον κλειστό χώρο αέριο από φιάλες (πιθανότατα μονοξείδιο του άνθρακα). Η αποκομιδή των νεκρών γινόταν από μια ομάδα επιφορτισμένων με το σκοπό αυτό φυλακισμένων, οι οποίοι φόρτωναν τα πτώματα σε φορτηγά, που αναχωρούσαν με άγνωστο προορισμό. Το Φρούριο VII είναι σήμερα μουσείο Μαρτύρων του Φρουρίου VII (Muzeum Martyrologii Wielkopolan Fort VII).

Αργότερα, οι ειδικά φορτηγά αερίων μετέφεραν τους νοσηλευόμενους στην κωμόπολη Μουροβάνα Γκοσλίνα, περίπου 30 χλμ. βόρεια του Πόζναν. Εκεί έφθαναν νεκροί, καθώς είχαν εξολοθρευτεί στη διαδρομή από το μονοξείδιο του άνθρακα που περιείχαν τα καυσαέρια του οχήματος που διοχετεύονταν στην αεροστεγώς κλεισμένη καμπίνα επιβατών.

Τα ονόματα των θυμάτων δεν έγινε ποτέ δυνατό να γίνουν γνωστά: Μαζί με τους ασθενείς η SS εξαφάνιζε και όλα τα έγγραφα που τους αφορούσαν. Εκτός από τον Χέρμπερτ Λάνγκε, επικεφαλής στις διάφορες εγκαταστάσεις εξόντωσης ήταν οι: Λοχαγός Χανς Βάιμπρεχτ (Hauptsturmführer Hans Weibrecht), λοχαγός Κύντελ (Hauptsturmführer Kühndel), υπολοχαγός Χανς Βάλτερ (Obersturmführer Hans Walter) ενώ αναφέρονται επίσης και τα ονόματα των Λάνγκες (Langes), Μόλεντορφ (Mollendorf), Βάγκνερ (Wagner) και Βέρνερ (Werner).

Όταν η κλινική της Οβίνσκα άδειασε από νοσηλευόμενους και προσωπικό, η τοπική διοίκηση της SS τη χρησιμοποίησε ως κατάλυμα για τους άνδρες της. Κατά την υποχώρηση των Γερμανών από τη χώρα, το καλοκαίρι του 1944, το κτήριο πυρπολήθηκε και καταστράφηκε μερικά. Δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ ξανά ως κλινική.