Χαλκίς Αραβίας
Η Χαλκίς ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην Αραβία.
Η πόλη αναφέρεται μονάχα από τον Πλίνιο στην Historia Naturalis του (βιβλίο 6, 159)[1]. Πολύ πιθανόν να βρισκόταν (κατά τα λεγόμενα του Πλινίου) στην βορειοδυτική αραβική χερσόνησο. Θεωρείται ότι κτίστηκε από τον επίτροπο του Αντιόχου Δ΄, Νουμήνιο, όταν μέσα σε μια ημέρα κατατρόπωσε σε ναυμαχία και μάχη τους αποστατήσαντες Πέρσες, στο ακρωτήριο των Ναυμαχιών (λατ. Naumachaeorum promontorium), στο στενό του Ορμούζ. Στο σημείο εκείνο ανήγειρε διπλό τρόπαιο για τον Δία και τον Ποσειδώνα. Ίσως ο Νουμήνιος να έφερε κατοίκους (=στρατιωτικοί άποικοι κατά την Σελευκιδική φρασεολογία), από την συριακή Χαλκίδα. Ωστόσο ο ερευνητής Kiepert υποθέτει ότι ο Πλίνιος στο εδάφιό του θα ανέφερε συγκεχυμένα τις ομώνυμες πόλεις της Συρίας στην κοιλάδα του Ορόντη (Αρέθουσα, Λάρισα, Χαλκίς). Κατά τον Πλίνιο, η Χαλκίς καταστράφηκε νωρίς από πολέμους.
Άγνωστη η σημερινή της τοποθεσία.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ oppidum Ampelome, colonia Milesiorum, Athrida oppidum, Calingi, quorum Mariba oppidum significat dominos omnium, oppida Pallon, Murannimal iuxta flumen, per quod Euphraten emergere putant, gentes Agraei, Ammoni, oppidum Athenae, Caunaravi, quod significat ditissimos armento, Chorranitae, Cesani, Choani. fuerunt et Graeca oppida Arethusa, Larisa, Chalcis, deleta variis bellis.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Johann Gustav Droysen Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκδ. ελεύθερη σκέψις.