Χέρμπερτ Γκλάντστοουν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αξιότιμος
Χέρμπερτ Γκλάντστοουν
Herbert Gladstone
Γενικός Κυβερνήτης της Νότιας Αφρικής
Περίοδος
31 Μαΐου 1910 – 8 Νοεμβρίου 1914
ΠρωθυπουργόςΛούις Μπότα
ΜονάρχηςΓεώργιος Ε΄
ΔιάδοχοςΣίντνεϊ Μπάξτον
Γραμματέας Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου
Περίοδος
11 Δεκεμβρίου 1905 – 19 Φεβρουαρίου 1910
ΠρωθυπουργόςΧένρι Κάμπελ Μπάνερμαν
Χέρμπερτ Χένρι Άσκουιθ
ΠροκάτοχοςΑρέτας Άκερς Ντάγκλας
ΔιάδοχοςΟυίνστον Τσώρτσιλ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση7 Ιανουαρίου 1854, Λονδίνο, Αγγλία
Θάνατος6 Μαρτίου 1930 (76 ετών)
Γουέρ, Αγγλία
ΕθνότηταΒρετανική
Πολιτικό κόμμαΦιλελεύθερο
ΣύζυγοςΝτόροθι Μέρι Πάτζετ
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Χέρμπερτ Τζον Γκλάντστοουν (αγγλικά: Herbert John Gladstone, 7 Ιανουαρίου 1854 – 6 Μαρτίου 1930) ήταν ήταν ένας Βρετανός φιλελεύθερος πολιτικός, που διατέλεσε Γραμματέας του Κράτους επί των Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1905 έως το 1910 και Γενικός Κυβερνήτης της Ένωσης της Νότιας Αφρικής από το 1910 έως το 1914.[1][2]

Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1854 στο Λονδίνο και ήταν ο νεότερος γιος του πολιτικού Γουίλιαμ Γκλάντστοουν και της συζύγου του Κάθριν Γκλιν. Στα μεγαλύτερα αδέλφια του περιλαμβάνονταν ο πολιτικός Γουίλιαμ Χένρι Γκλάντστοουν και ο επιχειρηματίας-πολιτικός Χένρι Γκλάντστοουν. Κατά τη γέννησή του ο πατέρας του υπηρετούσε ως καγκελάριος του θησαυροφυλακίου. Σπούδασε στο Κολλέγιο του Ίτον και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1880 ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν έγινε ιδιωτικός γραμματέας του πατέρα του. Την ίδια χρονιά εξελέγη βουλευτής του Ληντς με το Φιλελεύθερο Κόμμα.[3][4] Τον Δεκέμβριο του 1885 δημοσίευσε ένα δελτίο τύπου με την ονομασία «Χαρταετός του Χάβαρντεν» (Hawarden Kite), με το οποίο ανακοινωνόταν ότι ο Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, που βρισκόταν τότε στην αντιπολίτευση, ήταν υπέρ της δημιουργίας ενός ιρλανδικού κοινοβουλίου. Το γεγονός, που έδινε ελπίδες στην ιρλανδική αυτονομία, συνετέλεσε στην πτώση της κυβέρνησης του Ρόμπερτ Γκασκόυν-Σέσιλ.[5][6]

Στις βουλευτικές εκλογές του 1885 επανεξελέγη ως βουλευτής του Δυτικού Ληντς.[4] Έχοντας διατελέσει αξιωματούχος του Θησαυροφυλακίου από το 1881 έως το 1885, ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν έγινε αναπληρωτής επίτροπος του γραφείου Έργων το 1885. Το επόμενο έτος υπηρέτησε για μια σύντομη περίοδο ως Γραμματέας Οικονομικών του γραφείου Πολέμου. Το 1892, με την επιστροφή του πατέρα του στην εξουσία, διορίστηκε Υπογραμματέας Επικρατείας της Γραμματείας Εσωτερικών και δύο χρόνια αργότερα έγινε Α΄ Επίτροπος Έργων στην κυβέρνηση του Άρτσιμπαλντ Πρίμροουζ.[7] Εντάχθηκε ακόμη στο Ανακτοβούλιο.[8] Οι Φιλελεύθεροι έχασαν την εξουσία το 1895. Το 1899 έγινε ο υπεύθυνος της κομματικής πειθαρχίας των Φιλελευθέρων και το 1903 διαπραγματεύτηκε για λογαριασμό των Φιλελευθέρων ένα εκλογικό σύμφωνο με την Επιτροπή Αντιπροσώπευσης των Εργατικών. Διατέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Φιλελευθέρων και Ριζοσπαστών του Ντάρλινγκτον από τις αρχές του 1900.[9]

Ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν επέστρεψε στην κυβέρνηση το 1905, όταν ο Χένρι Κάμπελ Μπάνερμαν τον όρισε Γραμματέα Εσωτερικών.[10] Συνετέλεσε στην διεκπεραίωση μιας σειράς από φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, όπως για το νόμο αποζημίωσης των εργαζομένων του 1909, το νόμο για τα παιδιά του 1908 και το νόμο για τα εμπορικά σωματεία του 1909.[11]

Όταν ήταν διάδοχος του θρόνου, ο Βασιλιάς Εδουάρδος Ζ΄ είχε θερμές και αμοιβαίου σεβασμού σχέσεις με τον Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, τον οποίο η Βασίλισσα Βικτώρια απεχθανόταν.[12] Αυτά τα αισθήματα δεν περιλάμβαναν τον γιο του Γουίλιαμ, τον Χέρμπερτ. Τον Σεπτέμβριο του 1908 ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν έδωσε άδεια σε Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς να πραγματοποιήσουν μία λιτανεία στους δρόμους του Λονδίνου. Υπήρξε μια σειρά διαμαρτυριών και ο Βασιλιάς ζήτησε από τον Χέρμπερτ Γκλάντστον να απαγορεύσει την τελετή για να αποφευχθεί η διατάραξη της ειρήνης. Ο Υπουργός Εσωτερικών βρισκόταν σε διακοπές στη Σκωτία εκείνη την εποχή και δεν απάντησε, με αποτέλεσμα να δημοσιευθούν φήμες ότι ο Βασιλιάς ευνοούσε τη λιτανεία. Τελικώς, ο Πρωθυπουργός Χέρμπερτ Χένρι Άσκουιθ ζήτησε από τον Ρωμαιοκαθολικό Υπουργό Τζορτζ Ρόμπινσον να μεσολαβήσει για την ακύρωση της λιτανείας.[13]

Το επόμενο έτος ο Βασιλιάς επέπληξε τον Γκλάντστοουν επειδή διόρισε δύο γυναίκες, την Φράνσις Μπάλφουρ και τη Μέι Τέναντ, σε μια Βασιλική Επιτροπή για τη μεταρρύθμιση του νόμου περί Διαζυγίου. Ο Βασιλιάς υποστήριξε ότι το θέμα του διαζυγίου δεν μπορούσε να συζητηθεί με «λεπτότητα ή ακόμη και ευπρέπεια» ενώπιον των κυριών. Ο ιστορικός Φίλιπ Μάγκνους υποστήριξε ότι ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν πιθανό να έχει γίνει αποδιοπομπαίος τράγος στον γενικότερο εκνευρισμό του Βασιλιά με την κυβέρνηση του Φιλελεύθερου Κόμματος.[13]

Κατά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό του 1910 ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση και ο Βασιλιάς συμφώνησε, με κάποια απροθυμία, να τον διορίσει ως τον πρώτο Γενικό Κυβερνήτη της Ένωσης της Νότιας Αφρικής, καθώς και Ύπατο Αρμοστή για τη Νότια Αφρική.[13][14] Το ίδιο έτος έλαβε την τιμητική διάκριση του Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου και ανήλθε στην τάξη των ευγενών ως «Υποκόμης Γκλάντστοουν» της Κομητείας του Λάναρκ.[15]

Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιστροφή του από τη Νότια Αφρική, το 1914, ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν έλαβε τον μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Λουτρού και πέρασε μεγάλο μέρος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου συμμετέχοντας σε διάφορες φιλανθρωπίες και φιλανθρωπικές οργανώσεις.[16] Στις τελευταίες περιλαμβάνονται η Επιτροπή Προσφύγων Πολέμου, το Ταμείο Νοσοκομείων της Νότιας Αφρικής και το «Νοτιοαφρικανικό Ασθενοφόρο Μάχης στη Γαλλία». Το 1917 έλαβε τον μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.[17] Το 1901 είχε παντρευτεί την Ντόροθι Μέρι Πάτζετ (1876-1953), η οποία ήταν 22 έτη νεότερή του. Το ζευγάρι δεν απέκτησε απογόνους και έτσι ο τίτλος του Υποκόμη Γκλάντστοουν εξέλειψε. Ο Χέρμπερτ Γκλάντστοουν πέθανε στις 6 Μαρτίου 1930, σε ηλικία 76 ετών, στο σπίτι του στο Γουέρ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Gladstone, Herbert John, Viscount Gladstone (1854–1930), politician and governor-general of the Union of South Africa» (στα αγγλικά). Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. 2004. doi:10.1093/ref:odnb/33417. https://www.oxforddnb.com/view/10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-33417. Ανακτήθηκε στις 2021-02-18.  (Subscription or UK public library membership required.)
  2. ↑ «Gladstone, 1st Viscount, (Herbert John Gladstone) (7 Jan. 1854–6 March 1930)». WHO'S WHO & WHO WAS WHO (στα Αγγλικά). 2007. doi:10.1093/ww/9780199540884.013.u210081. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2021. 
  3. ↑ Fred W. S. Craig, British Parliamentary Election Results, 1832–1885, Dartmouth, 1989, (ISBN 0900178264), p. 425
  4. ↑ 4,0 4,1 House of Commons: Ladywood to Leek, leighrayment.com
  5. ↑ Roy Jenkins, Gladstone (1997) pp 523–532.
  6. ↑ M. R. D. Foot. "The Hawarden Kite" Journal of Liberal Democrat History 20 (Autumn 1998) pp. 26–32. online
  7. ↑ No. 26502. 10 April 1894, σελ. 2019. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/26502/page/2019 
  8. ↑ No. 26494. 13 March 1894, σελ. 1517. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/26494/page/1517 
  9. ↑ The Times (London). 13 February 1900. (36064),
  10. ↑ No. 27863. 12 December 1905, σελ. 8897. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/27863/page/8897 
  11. ↑ Machin, Ian. «Herbert Gladstone (Viscount Gladstone), 1854-1930». Liberal History. 
  12. ↑ Magnus 1964, p212
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Magnus 1964, p541
  14. ↑ No. 28363. 6 May 1910, σελ. 3162. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/28363/page/3162 
  15. ↑ No. 28350. 22 March 1910, σελ. 2029. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/28350/page/2029 
  16. ↑ No. 28842. 19 June 1914, σελ. 4877. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/28842/page/4877 
  17. ↑ No. 30250. 24 August 1917, σελ. 8794. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/30250/page/8794 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Brown, Kenneth D. “The Appointment of Herbert Gladstone as Liberal Chief Whip in 1899.” in Labour and Working-Class Lives: Essays to Celebrate the Life and Work of Chris Wrigley, edited by Keith Laybourn and John Shepherd, (Manchester University Press, 2017), pp. 31–47, online.
  • Cooke, A. B., and J. R. Vincent. “Herbert Gladstone, Forster, and Ireland, 1881-2.” Irish Historical Studies 17#68 (1971), pp. 521–48, online part 1.
    • . “Herbert Gladstone, Forster, and Ireland, 1881-2 (II).” Irish Historical Studies 18#69 (1972): 74–89. online part 2.
  • Hesilrige, Arthur G. M. (1921). Debrett's Peerage and Titles of courtesy. London: Dean & Son. σελ. 400. 
  • Lloyd, T. O. "The whip as paymaster: Herbert Gladstone and party organization." English Historical Review 89.353 (1974): 785–813. in JSTOR
  • Machin, Ian. "Herbert Gladstone" in Dictionary of Liberal Biography, Brack et al. (eds.) Politico's, 1998
  • Magnus, Philip (1964), King Edward The Seventh, London: John Murray, ISBN 0140026584, https://archive.org/details/kingedwardsevent00magn 
  • Matthew, H. C. G. "Gladstone, Herbert John, Viscount Gladstone (1854–1930)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, Sept 2010 accessed 11 Feb 2017 doi:10.1093/ref:odnb/33417

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χέρμπερτ_Γκλάντστοουν&oldid=10213472"