Φραγκίσκος της Πομερανίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φραγκίσκος της Πομερανίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Αυγούστου 1589 ή 24 Μαρτίου 1577[1] Μπαρτ |
| Θάνατος | 27 Νοεμβρίου 1620[2] Στσέτσιν |
| Τόπος ταφής | Ναός του Αγίου Όθωνος στο Στεττίν |
| Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Σοφία της Σαξονίας (από 1610)[3] |
| Γονείς | Μπόγκισλαβ ΙΓ΄ της Πομερανίας και Κλάρα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ |
| Αδέλφια | Κλάρα Μαρία της Πομερανίας-Μπαρτ Άννα της Πομερανίας Ούλριχ της Πομερανίας Γεώργιος Β΄ της Πομερανίας Φίλιππος Β΄ της Πομερανίας Μπόγκισλαβ ΙΔ΄ της Πομερανίας |
| Οικογένεια | Οίκος της Πομερανίας |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ο Φραγκίσκος, γερμαν. Franz (24 Μαρτίου 1577 - 27 Νοεμβρίου 1620) από τον Οίκο των Γκρίφφινς ήταν δούκας της Πομερανίας: πρώτα διοικητής της επισκοπής τού Καμμίν (1602-18) και μετά δούκας στο Μπαρτ (1606-20) & το Στεττίν (1618-20).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού Μπόγκισλαβ ΙΓ΄ δούκα της Πομερανίας στο Μπαρτ & το Στεττίν και της Κλάρας των Γουέλφων, κόρης τού Φραγκίσκου δούκα τού Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ-Γκίφχορν.
Με την παρότρυνση τού πατέρα του έλαβε την καλύτερη εκπαίδευση. Από νέος έδειξε κλίση στην ιπποσύνη και τα στρατιωτικά θέματα. Ήθελε να πάει στην Αυλή της Σαξονίας, αλλά ο θείος του τον προόριζε για Λουθηρανό διοικητή της επισκοπής τού Καμμίν, έτσι το 1592 τον έκανε βοηθό εκεί. Το 1594 ο Φραγκίσκος ταξίδευσε στη Βιέννη και την Ουγγαρία. Έλαβε μέρος στην πολιορκία τού φρουρίου Έστεργκομ υπό τον Ματθία των Αψβούργων αρχιδούκα της Αυστρίας. Το 1596 μετέβη στην Ιταλία και έπειτα επέστρεψε στην Πομερανία.
Το 1602 ο θείος του Καζιμίρ ΣΤ΄ διοικητής της επισκοπής τού Καμμίν παραιτήθηκε και νέος διοικητής στη θέση του εκλέχθηκε ο Φραγκίσκος, μετά από μία προσεκτικά προκαθορισμένη εκλογή. Η διαμονή του ήταν στο Κέσλιν (νυν Κοσάλιν Πολωνίας), όπου είχε το κάστρο του.
Το 1607 έκανε άλλο ταξίδι, πρώτα στην Πράγα και μέσω της Ελβετίας στη Γαλλία και μετά στο Ισπανικό σύνορο. Από την Αγγλία και τη Σκωτία μετέβη στις Κάτω ώρες, από όπου επέστρεψε στην Πομερανία. Για την προστασία των συνόρων τού Καμμίν έφτιαξε μία μικρή στρατιωτική δύναμη το 1614. Το 1617 απεβίωσε ο τέταρτος αδελφός του Γεώργιος Β΄ δούκας της Πομερανίας-Ρύγκενβαλντε. Το 1618 απεβίωσε ο μεγαλύτερος αδελφός του Φίλιππος Β΄ δούκας της Πομερανίας-Στεττίν και ο Φραγκίσκος τον διαδέχθηκε, αφού παραχώρησε το Καμμίν στον πέμπτο αδελφό του Ούλριχ.
Οι προσπάθειές του για να ενισχύσει την άμυνα της Πομερανίας γενικά απέτυχαν, εξ αιτίας της αντίστασης των Τάξεων. Οι αστοί απέρριψαν τη χρηματοδότηση του εξοπλισμού της Οπλοθήκης και αρνήθηκαν την επιθεώρηση που εξαγγέλθηκε το 1619.
Δεν είχε τα επιστημονικά ενδιαφέροντα τού Φιλίππου Β΄: το σχέδιο επάνω στη γεωγραφία και την εθνική ιστορία, που είχε ξεκινήσει ο Βάλεντιν φον Βίντερ με το έργο Πομερανογραφία, βρήκε μικρή υποστήριξη από τον Φραγκίσκο. Αφιερώθηκε έντονα στα θέματα της διακυβέρνησης και την πόλη τού Στεττίν. Έγγραφα που ήθελαν την υπογραφή του, πάντα ελεγχόταν εξονυχιστικά. Χειριζόταν τους υπηκόους με ευγένεια και καλοσύνη και έτσι ήταν πολύ δημοφιλής.
Την εποχή του η 80 ετών μοναχή Σιντόνια φον Μπόρκε δικάστηκε για μαγεία. Είχε κατηγορηθεί για τον πρόωρο θάνατο τού Φιλίππου Β΄ και τού Γεωργίου Β΄ και την ατεκνία τού Φραγκίσκου, τού Μπόγκισλαβ ΙΔ΄ και τού Ούλριχ. Βρέθηκε ένοχη και εκτελέστηκε. Τρεις μήνες μετά ο Φραγκίσκος ασθένησε και απεβίωσε. Τον διαδέχθηκε ο τρίτος αδελφός Μπόγκισλαβ ΙΔ΄.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Σοφία των Βέττιν, κόρη τού Χριστιανού Α΄ εκλέκτορα της Σαξονίας· δεν απέκτησαν απογόνους.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ute Essegern: Zur Werbung ich itzo mich gentzlich entschloßen. Die Eheschließung zwischen Herzog Franz von Pommern-Stettin (1577-1620) und Sophia von Sachsen (1587-1635), in: Pommern. Zeitschrift für Kultur und Geschichte vol. 43 issue 1, 2005, p. 27-35.
- Herrmann Müller (1877), "Franz I.", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 7, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 292–293
|
- ↑ 1,0 1,1 p662.htm#i6615.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p662.htm#i6615.
- ↑ p662.htm#i6615. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.