Υποθέσεις παιδικής κακοποίησης στην καθολική εκκλησία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από Καθολικούς ιερείς, μοναχές, μέλη των θρησκευτικών ταγμάτων, και η επακόλουθη κάλυψη τους, τον 20ό και 21ο αιώνα οδήγησαν σε πολυάριθμες καταγγελίες, έρευνες, δίκες και καταδίκες. Οι περιπτώσεις κακοποίησης περιλαμβάνουν αγόρια και  κορίτσια, κάποια ηλικίας 3 ετών, με την πλειοψηφία των θυμάτων να ειναι των ηλικιών 11 και 14.[1][2][3][4] Οι κατηγορίες άρχισαν να εμφανίζονται μεμονωμένες και σποραδικές στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Πολλές από αυτές αφορούσαν υποθέσεις στις οποίες κάποιος ιερέας, μοναχός ή αξιωματούχος της Εκκλησίας κατηγορήθηκε για κατάχρηση για δεκαετίες. Οι εν λόγω ισχυρισμοί προέρχονταν συνήθως από ενήλικες ή μεγαλύτερους νέους, αρκετά χρόνια μετά την κακοποίηση που συνέβη. Η ηγεσία της Καθολική Εκκλησίας  αρκετές φορές κάλυψε τα γεγονότα και μετακίνησε τους ιερείς που είχαν κακοποιήσει ανηλίκους σε άλλες ενορίες, όπου και συνέχισαν την κακοποίηση.[5][6]

Την δεκαετία του 1990, οι περιπτώσεις άρχισαν να εμφανίζονται στο φως της δημοσιότητας σε χώρες όπως την Ιρλανδία, τον Καναδά, την Αυστραλία, και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ την δεκαετία του 2000 έλαβαν ακόμη μεγαλύτερη κάλυψη. Η εκκλησιαστική ιεραρχία υποστήριξε ότι η κάλυψη από τα ΜΜΕ ήταν υπερβολική και δυσανάλογη, ενώ επιχειρηματολόγησε πως μια τέτοια κατάχρηση, υπάρχει και σε άλλες θρησκείες .[7] Μια σειρά τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ της δεκαετίας του 1990, όπως Υποφέρουν τα παιδιά (UTV, 1994), έφερε το θέμα για την εθνική προσοχή στην Ιρλανδία.[8] Μια διερεύνηση από Την Boston Globe , το 2002, οδήγησε σε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης για το ζήτημα στις Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία αργότερα έγινε ταινία τον Tom McCarthy (Spotlight, 2015). Από το 2010, η υποβολή εκθέσεων επικεντρώνεται στην κατάχρηση στην Ευρώπη[9][10] και την Αυστραλία.

Από το 2001 έως το 2010, η Αγία Έδρα, το κεντρικό διοικητικό όργανο της Καθολικής Εκκλησίας, εξέτασε καταγγελίες σχετικές με παιδική σεξουαλική παρενόχληση  που αφορούν περίπου 3.000 ιερείς.[11] Οι περιπτώσεις αυτές αποτυπώνουν ένα παγκόσμιο μοτίβο  μακροχρόνιας σεξουαλικής κακοποίησης. Επισκοπικοί  υπάλληλοι και πανεπιστημιακοί γνώστες της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας λένε ότι η σεξουαλική κακοποίηση από κληρικούς και γενικά δεν συζητήθηκε στα αρμόδια όργανα της και έτσι είναι δύσκολο να μετρηθεί.[12][13]


Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Hundreds of priests shuffled worldwide, despite abuse allegations». USA Today. Associated Press. 20 June 2004. https://www.usatoday.com/news/religion/2004-06-19-church-abuse_x.htm. 
  2. ↑ Stephens, Scott (27 May 2011). «Catholic sexual abuse study greeted with incurious contempt». ABC Religion and Ethics. http://www.abc.net.au/religion/articles/2011/05/27/3229135.htm. Ανακτήθηκε στις 23 July 2012. 
  3. ↑ Lattin, Don (17 July 1998). «$30 Million Awarded Men Molested by `Family Priest' / 3 bishops accused of Stockton coverup». San Francisco Chronicle. http://www.sfgate.com/news/article/30-Million-Awarded-Men-Molested-by-Family-3001550.php. Ανακτήθηκε στις 23 July 2012. «Attorney Jeff Anderson said the Howard brothers were repeatedly molested between 1978 and 1991, from age 3 to 13.» 
    Reverend Oliver O'Grady later confessed to the abuse of many other children. The documentary Deliver Us from Evil explored his story and the cover-up by Diocesan officials.
  4. ↑ Bush R. & Wardell H.S. 1900, Stoke Industrial School, Nelson (Report of Royal Commission On, Together With Correspondence, Evidence and Appendix) Government Printer; Wellington, 8.
  5. ↑ Bruni, Frank (2002). A Gospel of Shame: Children, Sexual Abuse, and the Catholic ChurchΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. HarperCollins. ISBN 0060522321. 
  6. ↑ «Sex abuse victim accuses Catholic church of fraud». USA Today. 29 June 2010. https://www.usatoday.com/news/religion/2010-06-24-fraud23_ST_N.htm. Ανακτήθηκε στις 24 June 2012. 
  7. ↑ Butt, Riazat; Asthana, Anushka (28 September 2009). «Sex abuse rife in other religions, says Vatican». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/world/2009/sep/28/sex-abuse-religion-vatican. Ανακτήθηκε στις 10 October 2009. 
  8. ↑ MOORE, Chris, "Betrayal of Trust: The Father Brendan Smyth Affair and the Catholic Church"; Marino 1995, (ISBN 1-86023-027-X); the producer's book about the programme's content
  9. ↑ «The Pope Meets the Press: Media Coverage of the Clergy Abuse Scandal». Pew Research Center. 11 June 2010. http://pewforum.org/Christian/Catholic/The-Pope-Meets-the-Press--Media-Coverage-of-the-Clergy-Abuse-Scandal.aspx. Ανακτήθηκε στις 15 September 2010. 
  10. ↑ William Wan (11 June 2010). «Study looks at media coverage of Catholic sex abuse scandal». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-06-14. https://web.archive.org/web/20100614103400/http://newsweek.washingtonpost.com/onfaith/undergod/2010/06/study_looks_at_media_coverage_of_catholic_sex_abuse_scandal.html. Ανακτήθηκε στις 15 September 2010. 
  11. ↑ Lewis, Aidan (4 May 2010). «Looking behind the Catholic sex abuse scandal». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/8654789.stm. Ανακτήθηκε στις 16 June 2015. 
  12. ↑ Paulson, Michael (8 April 2002). «World doesn't share US view of scandal: Clergy sexual abuse reaches far, receives an uneven focus». The Boston Globe. http://www.boston.com/globe/spotlight/abuse/print/040802_world.htm. Ανακτήθηκε στις 17 July 2012. 
  13. ↑ This may be due in part to the more hierarchical structure of the Church in Third World countries, the "psychological health" of clergy in those regions, and because third world media, legal systems and public culture are not as apt to thoroughly discuss sexual abuse.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Υποθέσεις_παιδικής_κακοποίησης_στην_καθολική_εκκλησία&oldid=10459246"