Υδροπτερύγιο

Υδροπτερύγια στα ύφαλα υδροπτέρυγου σκάφους

Με την ονομασία υδροπτερύγιο ή υδροολισθητήρας (hydrofoil), ονομάζεται μόνιμη ναυπηγική μεταλλική κατασκευή, συνήθως διπλή, που φέρουν στα ύφαλα ορισμένα ταχύπλοα σκάφη χαρακτηριζόμενα εξ αυτού υδροπτέρυγα.

Η ιδέα της ναυπηγικής αυτής εξέλιξης ξεκίνησε από τον προηγούμενο αιώνα όταν στην Αγγλία, τον Δεκέμβριο του 1869, κατοχυρώθηκε ευρεσιτεχνία στον Γάλλο εφευρέτη Εμμανουέλ Φαρκό ο οποίος υποστήριξε την άποψη ότι αν τα πλοία έφεραν στα ύφαλά τους ειδικά ανυψωτικά κεκλιμένα επίπεδα θα μπορούσαν ν΄ αναπτύξουν μεγαλύτερη ταχύτητα με την υφιστάμενη σ΄ αυτά ισχύ των μηχανών τους. Η ιδέα αυτή φαίνεται ν΄ απασχόλησε αργότερα και τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, τον εφευρέτη του τηλεφώνου, που το 1908 με τη βοήθεια ενός καναδού αεροναυπηγού, του Φρειδερίκου Μπόλντουιν άρχισαν να πειραματίζονται σε μια τέτοια εφαρμογή. Έτσι έντεκα χρόνια μετά στις 10 Σεπτεμβρίου του 1919 το πειραματικό σκάφος με το ελληνογενές όνομα "Υδρόδρομος" και με τα στοιχεία HD-4 Hydrodrome κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στη θάλασσα με 70,86 κόμβους.

Υδροπτέρυγο σκάφος με τμήμα των υδροπτερυγίων πάνω από την επιφάνεια του νερού

Τελικά η ναυπηγική αυτή κατασκευή άρχισε να εφαρμόζεται σε ευρύτερη κλίμακα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πρώτα σε σιδερένια μικρά σκάφη και στη συνέχεια και σε πλαστικά όταν πλέον η είσοδος της τεχνολογίας των πολυμερών στη ναυπηγική πέτυχε αρκετά ελαφρές και ανθεκτικές κατασκευές, καθώς και η αύξηση της ισχύος των κινητηρίων μηχανών υπήρξε αλματώδης.