Τζέμινι 4
| Έμβλημα της αποστολής | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Χαρακτηριστικά της αποστολής | |||||
| Πύραυλος Προώθησης: | Τιτάν (Titan II GLV) | ||||
| Πλήρωμα: | 2 | ||||
| Εξέδρα Εκτόξευσης: | Κέιπ Κανάβεραλ, Συγκρότημα εκτοξεύσεων 19 | ||||
| Εκτόξευση: | 3 Ιουνίου 1965 ώρα 15:15 UTC |
||||
| Προσγείωση: | 7 Ιουνίου 1965 ώρα 17:12 UTC 27°44′N 74°11′W / 27.733°N 74.183°W |
||||
| Διάρκεια Αποστολής: | 4 ημέρες, 1 ώρα, 56 λεπτά, 12 δευτερόλεπτα | ||||
| Αριθμός Περιφορών: | 66 | ||||
| Απόγειο: | 289 χιλιόμετρα | ||||
| Περίγειο: | 165 χιλιόμετρα | ||||
| Περίοδος: | 89.03 λεπτά | ||||
| Έγκλιση Τροχιάς: | 32.5 | ||||
| Μήκος Διαδρομής: | 2.590.600 χιλιόμετρα | ||||
| Φορτίο: | 3.570 τόνοι | ||||
| Αναμνηστική Φωτογραφία | |||||
 Έντουαρντ Γουάιτ (αριστερά), Τζέιμς ΜακΝτίβιτ (δεξιά) |
|||||
| Άλλες Πτήσεις | |||||
|
|||||
Το Τζέμινι 4 (επίσημα Gemini IV)[1] ήταν η δεύτερη επανδρωμένη διαστημική πτήση του προγράμματος Τζέμινι της NASA και πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1965.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αποστολή του Τζέμινι 4 ήρθε ως η αμερικανική απάντηση τρεις μήνες μετά το επίτευγμα των Αλεξέι Λεόνοφ-Πάβελ Μπελιάφσκι. Επιβάτες του διαστημόπλοιου ήταν οι αστροναύτες Έντουαρντ Γουάιτ και Τζέιμς ΜακΝτίβιτ. Το Τζέμινι 4 εκτοξεύτηκε μαζί με τον πύραυλο Τιτάν στις 3 Ιουνίου του 1965 από το ακρωτήριο Κανάβεραλ. Καθώς ο Λίντον Τζόνσον χρειαζόταν πάση θυσία μία νίκη γοήτρου στο Διάστημα, οι στόχοι της NASA ήταν εξαιρετικά υψηλοί: ένας διαστημικός "μαραθώνιος", ένας περίπατος στο Διάστημα που θα ξεπερνούσε κατά πολύ εκείνον του Λεόνοφ κι ακόμα, ένα διαστημικό "ραντεβού" ανάμεσα στο διαστημόπλοιο Τζέμινι 4 και στον τελευταίο όροφο του πυραύλου Τιτάν. Το ξεκίνημα του εγχειρήματος ήταν ελαφρά απογοητευτικό, καθώς, λόγω κάποιου σφάλματος στους υπολογισμούς των ειδικών, το διαστημικό ραντεβού ματαιώθηκε. Λέγεται ότι ο Τζόνσον εκνευρίστηκε πολύ -γεγονός που φαίνεται να δικαιώνεται από το ότι δεν έκανε καμία δήλωση για κάποιες ημέρες παρόλο που η συνέχεια της αποστολής στέφθηκε από πλήρη επιτυχία.
Για πάνω από 20 λεπτά, ο Γουάιτ βρισκόταν έξω από το διαστημόπλοιο, καθώς πετούσε από τη Χαβάη στον Κόλπο του Μεξικού[2]. Συνδεδεμένος με το διαστημόπλοιο με ένα χρυσό σκοινί ασφαλείας, μήκους 7 μέτρων, ο Γουάιτ όχι μόνο κατέρριψε το ρεκόρ του Λεόνοφ, μένοντας για 20 λεπτά στο διάστημα, αλλά και έγινε ο πρώτος πραγματικά αυτοκινούμενος αστροναύτης, χάρη σ' ένα μικροσκοπικό πύραυλο οξυγόνου, τοποθετημένο στα πόδια του, που του επέτρεπε να κινείται προς τα εμπρός ή προς τα πίσω κατά βούληση[3]. Ο Γουάιτ βρήκε τόσο συναρπαστική την περιπέτειά του, ώστε δεν εννοούσε να επιστρέψει στο διαστημόπλοιο μετά την αποπεράτωσή της, αναγκάζοντας τον ΜακΝτίβιτ -ο οποίος φωτογράφισε το διαστημικό περίπατο του Γουάιτ- να τον τραβήξει πίσω. Στο τέλος του περιπάτου, ο Γουάιτ ήταν ενθουσιασμένος, κάνοντας λόγο για την μεγαλύτερη εμπειρία που είχε ποτέ. Έπειτα από τέσσερα εικοσιτετράωρα στο Διάστημα και πάνω από 60 περιστροφές γύρω από τη Γη, το Τζέμινι 4 προσθαλασσώθηκε χωρίς προβλήματα και οι εκπρόσωποι της NASA δήλωσαν ότι έγινε ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για μία επανδρωμένη πτήση προς τη Σελήνη, η οποία προβλεπόταν να πραγματοποιηθεί μέχρι τα τέλη του 1969[4].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Barton C. Hacker, James M. Grimwood, On the Shoulders of Titans: A History of Project Gemini Αρχειοθετήθηκε 2010-01-13 στο Wayback Machine., Chapter 11: Pillars of Confidence Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine., σελ. 239, National Aeronautics and Space Administration (1977)
- ↑ Μισός αιώνας διαστημικών περιπάτων από τη NASA Ναυτεμπορική
- ↑ Τζέμινι – Βόσκχοντ (1964 – 1966)[νεκρός σύνδεσμος] Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ
- ↑ Οι Αμερικανοί καλύπτουν το χαμένο έδαφος, Ιστορικό Λεύκωμα 1965, σελ. 130-132, Καθημερινή (1997)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Από τη Λάικα στον... γερο-Γκλεν Το Βήμα