Σύλλογος Νέων Αρχιτεκτόνων (ΑΣΝΟΒΑ)

Ο Σύλλογος Νέων Αρχιτεκτόνων (ΑΣΝΟΒΑ),(Ρώσικα: АСНОВА; abbreviation for Ассоциация новых архитекторов, "Association of New Architects") ήταν μια από τις πρωτοποριακές ομάδες αρχιτεκτόνων στη Σοβιετική Ένωση. Έδρασε τη περίοδο από το 1923 μέχρι το 1932 και εντάσσεται στο γενικότερο ρεύμα του κονστρουκτιβιστών.

Ίδρυση της ομάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ομάδα ΑΣΝΟΒΑ γεννήθηκε μέσα από την Αβάν-γκαρντ τάση του ερευνητικού ινστιτούτου Βούτεμας (ρώσικα: ВХУТЕМАС) στη Μόσχα από νέους αρχιτέκτονες που θεωρούσαν ότι το συνεχές πρόταγμα των κοινωνικών-πολιτικών προβλημάτων απομακρύνει από την αρχιτεκτονική γιατί προσπαθεί να λύσει προβλήματα που δεν εξαρτώνται για τη λύση τους αποκλειστικά και μόνο από αυτήν.

Περιοδικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη περίοδο λειτουργίας της εξέδωσε μόνο μία φορά περιοδικό με τίτλο «Τα νέα του ΑΣΝΟΒΑ». Η χαρακτηριστικότερη φράση της ομάδας ήταν η εξής: «Το μέτρο της αρχιτεκτονικής είναι η ίδια η αρχιτεκτονική», εννοώντας ότι τα προβλήματα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης λύνονται από την ίδια την «ιδιομορφία της αρχιτεκτονικής».

Μέλη της ομάδας-έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σημαντικότερα μέλη της ομάδας ήταν οι Ελ Λισίτσκι, Λαντόφσκι (Ladovski), Ντοκουτσάεφ (Dokoutchaiev) και Μέλνικοβ (K.Melnikov).

Ο Ελ Λισίτσκι με πάμπολλες εκθέσεις στο εξωτερικό συμβάλει χαρακτηριστικά στη διάδοση της σοβιετικής τέχνης και αρχιτεκτονικής. Παλιός μαθητής του Μάλεβιτς (Malevitch) ασχολείται με την ανανέωση της αρχιτεκτονικής τόσο μορφολογικά όσο και στο πρόγραμμα για εργατικές λέσχες, τύπους κοινωνικής κατοικίας, ελκυστικά εργοστάσια κ.α. Οι καθηγητές Λαντόφσκι (Ladovski) και Ντοκουτσάεφ (Dokoutchaiev) είναι εργάτες στην ανανέωση της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης χρησιμοποιώντας καινοτόμες μεθόδους ψυχο-τεχνικής εργασίας. Η μέθοδος αυτή προσανατόλιζε το μαθητή μέσω της δημιουργίας βιωμάτων προς την έρευνα, την εφευρεσιμότητα, τον πειραματισμό. Εφαρμόστηκε πρώτα στη ΒΧΟΥΤΟΜΑΣ και αργότερα στο Μπαουχάους, όπως επίσης στη Hoshchule fur Gestalt της Ulm, όσο και διασκευασμένη σε αμερικανικές σχολές αρχιτεκτονικής βασιζόμενες στις αρχές του Μπαουχάους.

Το σημαντικότερο ρόλο στην αρχιτεκτονική από τα μέλη του ΑΣΝΟΒΑ τον έπαιξε ο Μέλνικοβ (K.Melnikov). Ήταν κυρίως κατασκευαστής, προτιμούσε τη πραγματικότητα του εργοταξίου παρά της θεωρητικές αναλύσεις. Το έργο είναι η συνέχεια του αρχιτεκτονικού ρομαντισμού, επιχειρώντας μέσω βιομηχανικών μορφών να εκφράσει το δυναμισμό της επανάστασης. Επειδή ήταν κατασκευαστής και όχι σχεδιαστής παίρνει πάντα υπόψιν του τις υλικές-τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής. Είναι διάσημος για τις εργατικές λέσχες του, τα περίφημα «κλαμπ». Έξι κατασκευάστηκαν σε περίοδο δύο χρόνων. Με ελεύθερες ελαστικές κατόψεις, παιχνιδίστικους όγκους και μεταβλητούς χώρους ανά τη χρήση και το χρόνο. Οι λέσχες του αποτέλεσαν καινοτόμα κτίρια που έπρεπε και κατάφεραν να ανταποκριθούν σε νέες κοινωνικές σχέσεις.

Κριτική-Διάσπαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια άλλη ομάδα της περιόδου η Ένωση Σύγχρονων Αρχιτεκτόνων υποστήριζε ότι η άποψη του ΑΣΝΟΒΑ για την αρχιτεκτονική είναι ξεκομμένη από το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής μιας και το τελευταίο είναι το σημαντικότερο στοιχείο που θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη του ο σχεδιασμός. Κοντά στο 1930 η παραπάνω κριτική εκφράστηκε και στο εσωτερικό του ΑΣΝΟΒΑ με τους αποσχίζοντες να δημιουργούν τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Πολεοδόμων. Ο ΑΣΝΟΒΑ διαλύθηκε το 1932.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Anatole Kopp, Πόλη και Επανάσταση, Η Σοβιετική Αρχιτεκτονική και Πολεοδομία στα Πρώτα Μετεπαναστατικά Χρόνια, Εκδόσεις «Νέα Σύνορα», Αθήνα, 1976