Στρατάρχης της Γαλλίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στρατάρχης της Γαλλίας (γαλλικά: Maréchal de France προφέρεται: "Μαρεσάλ ντε Φρανς, πληθυντικός Maréchaux de France "Μαρεσώ ντε Φρανς") είναι ανώτατος τιμητικός στρατιωτικός τίτλος, που δημιουργήθηκε κατά τον Μεσαίωνα και συνεχίζει να υφίσταται στη σύγχρονη Γαλλία. Πρόκειται για ανώτατο στρατιωτικό αξίωμα χωρίς όμως να είναι στρατιωτικός ή διοικητικός βαθμός.
Χορηγούνταν μόνο από τον ηγεμόνα, Βασιλέα ή Αυτοκράτορα (Ναπολέοντα), συνεχίζοντας εθιμικά να χορηγείται από τον εκάστοτε ηγέτη της Γαλλίας, πρόεδρο Δημοκρατίας, ειδικά σε στρατηγούς για εξαιρετικές επιτυχίες, εντός ή εκτός επικράτειας.
Έννοια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο όρος αποδιδόταν και συνεχίζει να αποδίδεται κατά την έννοια του πολιτεύματος της Γαλλίας και όχι κατά την εκάστοτε έκταση της χώρας, ή του γαλλικού έθνους, ή της αριθμητικής δύναμης παράταξης στρατεύματος. Αρχικά φερόταν ως "Στρατάρχης του Βασιλέως" και νεότερα σήμαινε "Στρατάρχης του Βασιλείου της Γαλλίας", ή "Στρατάρχης του Γαλλικού Στέμματος", που διατηρήθηκε για μερικές εκατονταετηρίδες. Αργότερα επί Ναπολέοντα έλαβε την ονομασία "Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας" (Μαρεσάλ ντ' Αμπίρ), μετά το τέλος του οποίου επανέκτησε την πρότερη ονομασία "Στρατάρχης της Γαλλίας". Σήμερα αποδίδεται κατά την έννοια Στρατάρχης της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Στην ιστορία της Γαλλίας ο τίτλος αυτός φέρεται να έχει απονεμηθεί, από την καθιέρωσή του μέχρι σήμερα, σε 342 πρόσωπα που κατανέμονται κατά βασιλεία χορηγού ηγεμόνα ή άλλης πολιτικής περιόδου. Οι περισσότερες απονομές είχαν γίνει από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ (54), τον Λουδοβίκο ΙΕ΄ (49) και τον Ναπολέοντα 26. Στους στρατιωτικούς κύκλους έχει καθιερωθεί διεθνώς η αναφορά του τίτλου στον ενικό να μη μεταφράζεται αλλά να αναφέρεται ως έχει κατά προφορά "Μαρεσάλ ντε Φρανς" και να γράφεται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα Μ, σε αντίθεση στον πληθυντικό που φέρεται κατά μετάφραση "Στρατάρχες της Γαλλίας".
Διακριτικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Στρατάρχης της Γαλλίας φέρει επτά αστέρια. Ο Στρατάρχης λαμβάνει επίσης μία ράβδο, ένα μπλε κύλινδρο με αστέρια, παλαιότερα κρίνους (φλερ-ντε-λι) κατά τη διάρκεια της μοναρχίας και Αετούς κατά την Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία. Έχει τη λατινική επιγραφή: Terror belli, decus pacis, που σημαίνει "Τρόμος εν πολέμω, κόσμημα εν ειρήνη".
Σε έξι Στρατάρχες της Γαλλίας έχει δοθεί ο ακόμα πιο υπερυψωμένος βαθμός του Γενικού Στρατάρχη της Γαλλίας:
- Σαρλ ντε Γκοντό, δούκα Μπιρόν
- Φρανσουά ντε Μπον, δούκα Λεντιγκιέρ
- Ερρίκο ντε Λα Τουρ ντ'Ωβέρν
- Κλοντ Λουί Εκτόρ ντε Βιλάρ
- Μωρίς ντε Σαξ και
- Ζαν Σουλτ
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο τίτλος προέρχεται από το αξίωμα του marescallus Franciae που δημιουργήθηκε από τον βασιλιά Φίλιππο Β΄ Αύγουστο της Γαλλίας για τον Αλμπερίκ Κλεμάν (γύρω στο 1190).
Ο τίτλος καταργήθηκε από την Εθνική Συνέλευση το 1793. Αποκαταστάθηκε κατά τη διάρκεια της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα Α΄ ως Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας. Με την Παλινόρθωση των Βουρβόνων, ο τίτλος επανήλθε ως Στρατάρχης της Γαλλίας και ο Ναπολέων Γ' διατήρησε αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Μετά την πτώση του Ναπολέοντα Γ' και της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, η Τρίτη δημοκρατία δεν χρησιμοποιεί τον τίτλο μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν αναδημιουργήθηκε ως στρατιωτική διάκριση και όχι ως ένας βαθμός.
Στον Φιλίπ Πεταίν, απονεμήθηκε η διάκριση του Στρατάρχη της Γαλλίας για τη στρατηγία του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, διατήρησε τον τίτλο του, ακόμη και μετά τη δίκη και τη φυλάκιση του και αφού είχε απαλλαγεί από άλλες θέσεις και τίτλους.
Ο τελευταίος ζωντανός Στρατάρχης της Γαλλίας ήταν ο Αλφόνς Ζουίν, στον οποίο ο τίτλος απονεμήθηκε το 1952 και ο οποίος πέθανε το 1967. Ο τελευταίος Στρατάρχης της Γαλλίας ήταν ο Μαρί-Πιέρ Κένιγκ, που έγινε Στρατάρχης μεταθανάτια το 1984.
Σήμερα, ο τίτλος του Στρατάρχη της Γαλλίας μπορεί να χορηγηθεί μόνο σε ένα στρατηγό που πολέμησε νικηφόρα εν καιρώ πολέμου.